Περιβαλλοντικό… τέλος!

Πριν πενήντα χρόνια στην Πλατεία Συντάγματος, κατακαλόκαιρο. Οι δείκτες της περιβαλλοντικής συνείδησης του νεοέλληνα αγγίζουν το ναδίρ. Ο χώρος μπροστά από τις στάσεις των λεωφορείων και του τρόλεϊ βρομάει απίστευτα! Αν κάποιος κατάφερνε να κάνει περισσότερα από δύο βήματα χωρίς να πατήσει γόπα, σκουπίδι ή τσίχλα, αυτό θα αποτελούσε είδηση! Στο πέτρινο πεζούλι μερικά μέτρα πιο πέρα, δύο πανέμορφες κατάξανθες νεαρές τουρίστριες, σβήνουν βιαστικά τα αποτσίγαρά τους. Προς μεγάλη έκπληξη των ιθαγενών, δεν τα εκσφενδονίζουν προς το πλακόστρωτο με τη χρήση του αντίχειρα και του μεσαίου - τα δάχτυλα του «όπα» δηλαδή - αλλά τα φυλάνε σε μια πλαστική σακούλα για να τα ρίξουν αργότερα, σε κάποιον ακριβοθώρητο κάδο απορριμμάτων!
Κάποιοι περαστικοί αναρωτιούνται: Τώρα γιατί το κάνουνε αυτό οι ξεπλυμένες; Δεν βλέπουν ότι ο τόπος κάτω είναι γεμάτος αποτσίγαρα; Μας το παίζουνε πολιτισμένες; Μπας και φυλάνε τις γόπες από τσιγκουνιά για να τις ξανανάψουνε αργότερα; Έτσι έχουνε μάθει στην πατρίδα τους ή μήπως το κάνουν από φόβο για το πρόστιμο; Μάλλον τις βάρεσε η ζέστη τις καημένες!
Είκοσι πέντε χρόνια αργότερα, στην ίδια πλατεία, την ίδια εποχή. Οι δείκτες της περιβαλλοντικής συνείδησης δείχνουν μια ελαφρά βελτίωση, με ολίγη από Ολυμπιάδα. Ο χώρος μπροστά από τις στάσεις των λεωφορείων και του τρόλεϊ, δεν θα μπορούσαμε να ισχυριστούμε ότι λάμπει, αλλά εν πάση περιπτώσει, με κάποια δόση επιείκειας θα λέγαμε ότι είναι υποφερτός! Στο πέτρινο πεζούλι μερικά μέτρα πιο πέρα, δύο πανέμορφες κατάξανθες νεαρές τουρίστριες, αφού καταβρόχθισαν μπόλικα κρουασανάκια με γέμιση μαστίχας Χίου, ακουμπούν τις πλαστικές συσκευασίες δίπλα σε έναν ξεχειλισμένο από σκουπίδια κάδο απορριμμάτων, εκφράζοντας τον αποτροπιασμό τους με μορφασμούς αηδίας, απέχθειας και σιχαμάρας!  
Κάποιοι περαστικοί αναρωτιούνται: Τώρα γιατί μορφάζουνε έτσι αυτές οι ξενέρωτες; Στην πατρίδα τους δεν είναι τίγκα οι κάδοι στο σκουπίδι, λίγο πριν τους αδειάσουνε τα συνεργεία καθαρισμού; Γίνεται ρε παιδιά να είναι κάποιος τόσο υποχόνδριος όσο αυτές;  Πολύ μυγιάγγιχτες ρε φίλε αυτές οι ξένες!
Σήμερα, κάπου στην ελληνική επικράτεια εν μέσω γενικευμένης κρίσης! Οι δείχτες της περιβαλλοντικής συνείδησης των ιθαγενών τρελάθηκαν. Χτύπησαν κόκκινο κατόπιν της επιβολής από την κυβέρνηση, του περιβαλλοντικού τέλους της σακούλας! Στο ταμείο ενός σουπερμάρκετ, δύο «ξανθιές» τουρίστριες περιμένουν τον λογαριασμό για να πληρώσουν. Και τότε ακούγεται ο διάλογος που ακολουθεί:
- Σακούλες δε θα μας δώσετε δεσποινίς; Που θα βάλουμε τα τρόφιμα που αγοράσαμε;
- Αν θέλετε σακούλες πρέπει να τις πληρώσετε, γιατί είναι πλαστικές και καταστρέφουνε το περιβάλλον!
-  Ε, τότε βάλτε μας τα τρόφιμα σε χάρτινες ή βιοδιασπώμενες.
- Μόνο πλαστικές έχουμε και πρέπει να τις πληρώσετε γιατί τα χρήματα πάνε για την περιβαλλοντική πολιτική της κυβέρνησης!
- Μα αυτές οι πλαστικές σακούλες που μας δίνετε, έχουν τον λογότυπο του καταστήματός σας και με αυτόν τον τρόπο διαφημίζεστε με τα δικά μας τα λεφτά! Αν θέλετε να σας διαφημίζουμε περιφέροντας τις σακούλες σας, να πληρώσετε εσείς το τέλος!
- Αν δεν σας αρέσουν αυτές κυρίες μου, μπορείτε να αγοράσετε σακούλες πολλαπλών χρήσεων!
-  Όχι, δεν θέλουμε σακούλες πολλαπλών χρήσεων γιατί δεν τις χρειαζόμαστε. Εξάλλου κι αυτές είναι πλαστικές και καταστρέφουνε το περιβάλλον όπως και οι άλλες. Θέλουμε χάρτινες!
- Τι να σας πω εγώ κυρίες μου, μια απλή υπάλληλος είμαι. Αν δεν θέλετε σακούλες πλαστικές, πάρτε τα τρόφιμα στην αγκαλιά σας!  
Κάποιοι ιθαγενείς που περιμένουν στην ουρά του ταμείου αναρωτιούνται: Γιατί γκρινιάζουνε ετούτες οι ξινές; Αφού έτσι κι αλλιώς όλες οι συσκευασίες των τροφίμων στο σουπερμάρκετ είναι πλαστικές, αυτές γιατί ζητάνε χάρτινες για τη μεταφορά τους; Ρε μπας και είναι βαλτές από τα κουαρτέτα για να μας κάνουνε χαλάστρα; Μήπως τη σακουλεύτηκαν οι τροϊκανοί τη δουλειά; Ότι δηλαδή το τέλος, αντί να πάει στο περιβάλλον θα καταλήγει σε διορισμούς, όσο θα πλησιάζουμε σε εκλογές; Τελικά έχουνε δίκιο αδερφέ μου αυτοί που λένε ότι οι ξένες, είναι ξινές, γκρινιάρες, ξεπλυμένες, ξενέρωτες, βαρεμένες, υποχόνδριες, μυγιάγγιχτες και τσιγκούνες. Άσε που μας το παίζουνε εκλεπτυσμένες, με δήθεν… τάχαμου περιβαλλοντικές ανησυχίες!
Αύριο, σε όλη την επικράτεια: Εν τέλ(η)ει η ιστορία συνεχίζεται μέσα στο ίδιο περιβάλλον! Η παιδεία, η κοινωνική πολιτική, η αλληλεγγύη, η υγεία, η προστασία του περιβάλλοντος και η ανικανότητα του κράτους, απ' ότι φαίνεται θα εξακολουθούν εσαεί να ελαφρύνουν τις τσέπες του λαού και να βαραίνουν αποκλειστικά τις πλάτες του, όσο αυτός δεν αντιδρά!
Τέλος πάντων!!!

ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΕΒΕΛΕΓΚΑΣ