Βουλευτές για γέλια και για κλάματα!..
Από το σοσιαλισμό στο σουρεαλισμό και τέλος στο σουργελα-ισμο. Αυτή είναι η διαδρομή μιας διόλου ευκαταφρόνητης μερίδας βουλευτών του Ελληνικού κοινοβουλίου.
Η σταδιακή απαξίωση του θεσμού του κοινοβουλίου, έχει εκφραστεί ποικιλοτρόπως. Βουλευτές να τρώνε φαγητά και γλυκάκια εν ώρα συνεδρίασης, να κοιμούνται στα έδρανα, να ανεβαίνουν στο βήμα της Βουλής ενδεδυμένοι με ρούχα πικ-νικ και παραλίας, να βρίζονται χυδαία, να λαμβάνουν μέρος στα νταηλίκια και συρράξεις. Αν λάβουμε υπόψη και το περιεχόμενο των πολιτικών τοποθετήσεων που είναι το κυρίως ζητούμενο, τότε ακόμη και ο κορυφαίος σουρεαλιστής ζωγράφος Σαλβατόρε Νταλί θα δυσκολευόταν να σκιαγραφήσει ανεκδιήγητες πολιτικές κωλοτούμπες και μπαρούφες που έχουν ειπωθεί από τα χείλη βουλευτών, με ύφος χιλίων καρδιναλίων. Και εκεί που λες ότι δεν πάει πιο κάτω τα έχουμε δει όλα, έρχεται ο βουλευτής κ. Φωκάς της Ένωσης Κεντρώων να σε διαψεύσει και να υπενθυμίσει ότι υπάρχει ακόμη περιθώριο και για άλλη κατρακύλα μέχρι να πιάσουμε πάτο.
Ο εν λόγω εν ενεργεία βουλευτής σε συγκέντρωση φιλάθλων του ΠΑΟΚ στην Καμάρα ανέβηκε στην εξέδρα, για να υπερασπιστεί την ομάδα της Θεσσαλονίκης για την ποινή που επιβλήθηκε από τη αθλητική δικαιοσύνη και της κόστισε το πρωτάθλημα.
Όταν οι οπαδοί του ΠΑΟΚ ρυθμικά φώναζαν «να καεί να καεί, η που....να η Βουλή» ο βουλευτής ως άλλος μαέστρος έδινε το έναυσμα να ανεβάσουν τον τόνο, να ακουστεί πιο δυνατά. Είναι ο ίδιος βουλευτής που υπερασπιζόταν με ζήλο ότι ο πρόεδρος του ΠΑΟΚ δεν μπήκε στο γήπεδο με όπλο, ότι δεν είδε κανείς να έχει όπλο ο Ιβάν ούτε καν η αστυνομία, τη στιγμή που η εικόνα του μαινόμενου προέδρου με το όπλο έκανε το γύρο του κόσμου.
Ο κ. Φωκάς προκειμένου να εξασφαλίσει ψηφαλάκια για τις επόμενες εκλογές, είναι ικανός να μη δει πολλά και να σιγοντάρει πολλά ευτελίζοντας ακόμη και το θεσμό του κοινοβουλίου που υπηρετεί και πληρώνεται αδρά γι’ αυτό. Όπως και άλλοι βουλευτές που σε μικρότερη κλίμακα, κάνουν τα «στραβά μάτια» αποφεύγοντας να δούνε πώς παραστράτησαν από τις αρχές, τις αξίες, τα ιδανικά και τους αγώνες μια ζωής, για χάριν της «καρέκλας». Οι πολίτες όμως μετά από μια οκταετία μνημονίων οφείλουν να αντιδράσουν και για αρχή τουλάχιστον, να βγάλουν τις παρωπίδες που φοράνε. Να δούνε με διάθεση κριτική και αυτοκριτική. Οι καιροί κρύβουν πολλούς κινδύνους και τα γεωπολιτικά παιχνίδια απαιτούν σε επίπεδο εθνικό εγρήγορση, ετοιμότητα και πάνω από όλα, σοβαρούς και αξιόπιστους πολιτικούς.
Μια καλή αρχή θα ήταν να είμαστε στις επόμενες εκλογές, λίγο πιο προσεκτικοί στις επιλογές μας. Να μην απέχουμε, να αξιολογήσουμε και να στείλουμε τουλάχιστον λιγότερα σούργελα στη Βουλή. Άλλωστε κανείς δεν πάει χαμένος. Υπάρχει μια θέση και μετά τη κοινοβουλευτική θητεία για όλους αυτούς: στο Δελφινάριο. Όχι στους θεατές, αλλά στη σκηνή ως πρωταγωνιστές. Είναι κρίμα να χαθεί τόσο ταλέντο στους τέσσερεις τοίχους της Βουλής, όταν μπορούν να κάνουν με τα καμώματά τους το λαό, να γελάσει ή και να κλάψει!
Μέχρι να αποφασίσουμε να συμμετέχουμε πιο ενεργά και συνειδητοποιημένα για να καθορίσουμε με τις επιλογές μας τους τιμονιέρηδες του καραβιού της χώρας, θα πλανάται αναπάντητο το διαχρονικά επίκαιρο ρητορικό ερώτημα του σπουδαίου αμερικάνου συγγραφέα Mark Twain: «Μερικές φορές αναρωτιέμαι αν κυβερνούν τον κόσμο κάποιοι έξυπνοι που μας δουλεύουν ή κάποιοι ηλίθιοι που μιλάνε σοβαρά»…
* Ο Πέτρος Ι. Μπούγιας είναι Msc Αγρονόμος Τοπογράφος Μηχανικός.
