Θεραπευτική αγωγή…

on .

Χρόνια στο μεροκάματο, κοπίδι και σφυρί, τύχαινε μια φορά στις τόσες να κυκλοφορήσω στους δρόμους της πόλης πρωινιάτικα και αναρωτιόμουνα:
-Μα καλά! Αυτός ο κόσμος που βολτάρει αμέριμνος τις καθημερινές και κάθεται στις καφετέριες ρεμβάζοντας, δεν έχει δουλειά; Πώς ζει;
-Αυτό το γυναικομάνι που μελετάει νυχθημερόν τις βιτρίνες των καταστημάτων, δεν έχει σπίτι, παιδιά να φροντίσει;
Έτσι λοιπόν προχθές, από νωρίς το πρωί, αποφάσισα να βγάλω το άχτι μου. Αγόρασα δυο - τρεις εφημερίδες, τις έβαλα παραμάσχαλα, προσποιήθηκα το κλασικό υφάκι του ρεμπεσκέ, όργωσα το κέντρο της πόλης με βήμα όσο μπορούσα πιο αργό, χαιρετήθηκα με πεντέξι σεσημασμένους τεμπελχανάδες και κάθισα σε τέσσερις διαφορετικές καφετέριες να δροσιστώ!!!
Για να πω όμως την αλήθεια, το όλον (έργκα όμνες) εγχείρημα, δεν το πολυευχαριστήθηκα! Οι απανωτοί καφέδες, μου έφεραν έντονο εκνευρισμό. Η χαμηλού επιπέδου προπαγάνδα των αθηναϊκών πολιτικών εφημερίδων που επέλεξα τυχαία, μου ανέβασε την αρτηριακή πίεση ακόμα περισσότερο. Αισθάνθηκα πως χάθηκε μια μέρα απ' τη ζωή μου τσάμπα και βερεσέ. Έκανα πλούσιους τους καφετζήδες που επιδίδονται στην αισχροκέρδεια. Και τι μου έμεινε εν τέλει; Να σας το πω;
Και διατί να το κρύψωμεν άλλωστε: ΤΟ ΟΦΘΑΜΟΛΟΥΤΡΟΝ!!!
Κι εγώ ο φουκαράς, αναρωτιόμουνα...
* * *
- Φυσικά και δεν το πολυευχαριστήθηκες, παρατήρησε ένας φίλος γιατρός με τον οποίο συζήτησα το θέμα λίγο αργότερα! Για να πετύχει η συνταγή, θέλει κι άλλα υλικά! Αγνόησες κάτι πολύ βασικό! Αυτοί που βολτάρουν αμέριμνοι, ούτε τη μέρα τους χάνουν ούτε είναι όλοι τους τεμπέληδες και ρεμπεσκέδες, όπως λανθασμένα εσύ πιστεύεις. Απλά, είναι άνθρωποι που έχουν φιλοσοφήσει τη ζωή!
Αισθάνθηκα προς στιγμή ότι με περιπαίζει ο γιατρός, αλλά αυτός συνέχισε απτόητος, με πολύ σοβαρό ύφος και αυστηρότητα στη φωνή του!
- Η τέρψη των οφθαλμών, αγαπητέ μου, από μόνη της δεν φτάνει για να ικανοποιήσει τον Έλληνα. Πρέπει να συνοδεύεται από κουβέντα!
- Η επιστήμη δια του στόματος επιφανών ψυχιάτρων και παγκοσμίου φήμης ψυχολόγων, συνέχισε, έχει αποδεχθεί πως η αιτία που στη σύγχρονη Ελλάδα δεν έχει ακόμα πάρει έκταση το φαινόμενο της μαζικής προσφυγής του πληθυσμού στις πολυθρόνες των ψυχαναλυτών, εκτός από την άσκοπη περιπλάνηση των Ελλήνων στους δρόμους, οφείλεται και σε έναν εξίσου, αν όχι πιο σημαντικό παράγοντα. Στο ατελείωτο κουβεντολόι!  
Ο Έλληνας αυτο-ψυχο-θεραπεύεται στα ταβερνάκια και στα συναφή κέντρα διασκέδασης. Εκεί -εμποτισμένος με μερικά ποτηράκια- αποφορτίζεται με την συστηματική εξομολόγηση των προβλημάτων του και με πάσης φύσεως σχολιασμούς κρίσεις και επικρίσεις! Κατ’ αυτόν τον τρόπο, ο ψυχαναλυτής του είναι άχρηστος!
Εν κατακλείδι, αγαπητέ μου, το οφθαλμόλουτρο, η βιτρινοαγαλίαση και η κουβέντα, είναι το κλειδί της ευτυχίας για τους Έλληνες. Είναι θεραπευτική αγωγή. Είναι η σωτηρία της ψυχής τους!
- Ο Έλληνας, είναι «Ζώον ομιλητικόν και οπτικόν», συνέχισε ο γιατρός χωρίς να πάρει ανάσα! Είτε βρίσκεται σε ταβέρνα, είτε σε καφενείο, είτε στο δρόμο, παρατηρεί και μιλάει ατελείωτα! Τον θρέφει η κουβέντα και η περιπλάνηση, το κοινώς λεγόμενο σουλάτσο!
Όταν χωρίζονται δύο Έλληνες, δεν ρωτάνε: «Πότε θα ξαναειδωθούμε;». Δεν λένε: «Θα σε δω αργότερα» ή «έλα να σε δω λίγο που σε επιθύμησα», όπως συμβαίνει σε όλες τις χώρες και τις γλώσσες του κόσμου.
Αλλά λένε: «Πότε θα τα ξαναπούμε;» ή «Θα τα πούμε αργότερα!» ή «κάτσε να τα μιλήσουμε λιγάκι που σε πεθύμησα»!
- Μπορεί, που λες αγαπητέ μου, στην αρχαιότητα οι σοφοί πρόγονοί μας να θεωρούσαν τη φλυαρία ως σοβαρή πάθηση και τους φλύαρους ανθρώπους ανόητους και επικίνδυνους… ωστόσο αναγνώριζαν πως με το διάλογο… Όταν ο Ιπποκράτης είχε αναλάβει τη διεύθυνση του Ασκληπιείου στην Κω… ο άρρωστος αποτελεί μια ενιαία ψυχοσωματική οντότητα… Μια άλλη θεωρία επιβεβαιώνει πως… Οι επιφανέστεροι λογοθεραπευτές επιμένουν… Ο Καρλ Γιουγκ είναι απόλυτα σαφής…
- Εντάξει γιατρέ με έπεισες, του είπα απελπισμένος. Πρέπει να σε αφήσω τώρα γιατί έχω μια επείγουσα δουλειά! Συνεχίζουμε την ενδιαφέρουσα αυτή «συζήτηση» μιαν άλλη φορά! Τα λέμε!
- Εντάξει, αγαπητέ μου, μου αποκρίθηκε, καιρό είχαμε να τα πούμε! Ελπίζω από εδώ και πέρα να τα λέμε πιο συχνά!
- Γεια σου γιατρέ! Τα ξαναλέμε!
- ΟΚ αγαπητέ μου! Τα λέμε!

ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΕΒΕΛΕΓΚΑΣ