Ποιος φοβάται την Αναθεώρηση;

Η ενασχόληση με το Σύνταγμα εγκυμονεί κινδύνους. Άλλοτε αυτοί οι κίνδυνοι ήσαν πολύ πιο χειροπιαστοί. Γράφει ο Στρατηγός Μακρυγιάννης, εκ των πρωτεργατών του Συντάγματος του 1844, στα Απομνημονεύματά του: «Αφού με λευτέρωσαν και πήγα στο χαλασμένο μου σπίτι πήγα στη σπηλιά που είναι στο περιβόλι μου να ξανασάνω. Και με το στανιό και ακουμπώντας με το ξύλο έσωσα εκεί. Μου ρίχνουν πέτρες και με χτυπούν και μαγαρισιές ανθρώπινες απάνω μου: Φάγε απ’ αυτές, στρατηγέ Μακρυγιάννη, να χορτάσεις που ‘θελες να κάμεις Σύνταμα! Και μ ‘ανοίγουν τόσες νέες πληγές από τα χτυπήματα και από τ’ αγκυλώματα… εσάπισα, εσκουλήκιασα. Και ξακολούθαγε αυτό ως την παραμονή της Σωτήρος. Και ανήμερα με χτύπησαν πολύ. Έμεινα νεκρός. Δεν στανόμουν, ζωντανός είμαι ή πεθαμένος». (Α’, πς’).

Οι κίνδυνοι σήμερα είναι προφανώς και ευτυχώς άλλης φύσεως. Να αντιμετωπισθεί το Σύνταγμα ως εργαλείο για επικοινωνιακή διευθέτηση, με βάση τις τρέχουσες κομματικές ανάγκες. Και επιπλέον να προταθεί μια αναθεώρηση με στόχο τελικά αυτή να μη γίνει, επειδή ακριβώς δεν θίγει τίποτε από αυτά που «καίνε» τη χώρα!
Η αναθεωρητική πρόταση του Σύριζα εγκυμονεί πλήρως και τους δύο προαναφερθέντες κινδύνους. Γιατί, ενώ ομιλεί, με γενναιόδωρη αφθονία λέξεων για ήδη προστατευόμενα δικαιώματα στην Υγεία, στην Εργασία και στην Ασφάλιση, δεν ασχολείται καθόλου με την Παιδεία, τη Δικαιοσύνη, το Περιβάλλον και την Ανάπτυξη, τους τομείς δηλαδή εκείνους στους οποίους πρέπει να επέλθουν οι απαραίτητες θεσμικές διορθώσεις, που θα διευκολύνουν τη χώρα να επιχειρήσει την ουσιαστική έξοδο από την κρίση και το σύρσιμο! Αυτό σημαίνει ότι όλη αυτή η απρόσφορη επιλογή αναθεωρητέων διατάξεων, που γίνεται μόνο με την ισχύ της πλειοψηφίας και την άρνηση της συναίνεσης, καταλήγει στη μεγάλη πιθανότητα, που για το Σύριζα είναι στόχος, να «καεί» η Αναθεώρηση για να μη παρασύρει μία αναιμική Αναθεώρηση σε δεκαετή καθυστέρηση, τις επιτακτικές αλλαγές στους κρίσιμους προαναφερθέντες τομείς.
Αλλά ο Σύριζα εκτός από λεκτικές ενισχύσεις υπαρχόντων κοινωνικών δικαιωμάτων, προτείνει και σωρεία δημοψηφισμάτων με συλλογή υπογραφών. Ενισχύει δηλαδή την έκφραση γνώμης σε μία χώρα που αυτό που πάσχει δεν είναι η έκφραση γνώμης, αλλά η μετατροπή της σε πράξη! Και εδώ ακριβώς στη σφαίρα της διευκόλυνσης της δημιουργικότητας και της λειτουργικότητας των κρατικών λειτουργιών, έρχεται η πρόταση της ΝΔ για τολμηρή και ευρεία Αναθεώρηση σε 59 άρθρα του Συντάγματος που αφορά:

***
α) Στην πολιτική κανονικότητα και ισορροπία των θεσμών: Προτείνεται σταθερός εκλογικός κύκλος και βελτιώσεις στην νομοθετική, εκτελεστική και δικαστική λειτουργία καθώς και δραστική μείωση δικαστικών προνομίων του πολιτικού προσωπικού.
β) Στην οικονομική σταθερότητα και αναπτυξιακή προοπτική: Με σταθερό οικονομικό περιβάλλον, χωρίς λήψη αναδρομικών μέτρων στην οικονομία, προστασία επενδύσεων, εισαγωγή χρυσού δημοσιονομικού κανόνα για ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς, ορθολογικό χωροταξικό και περιβαλλοντολογικό σχεδιασμό και με αναβάθμιση της παιδείας με δυνατότητα ίδρυσης και ιδιωτικών Πανεπιστημίων υπό δημόσια εποπτεία.
γ) Στην κοινωνική αλληλεγγύη και ισότητα ευκαιριών: Με συνταγματικά κατοχυρωμένο το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα και με ενθάρρυνση αξιοκρατίας, αριστείας και αξιολόγησης σε όλο το φάσμα του δημόσιου τομέα.

* * *
Μετά την ψηφοφορία (σήμερα) στην Ολομέλεια, θα ξέρουμε το εύρος της στάθμισης που θα κληθεί να κάνει η επόμενη πλειοψηφία της Αναθεωρητικής Βουλής, για τις τυχόν αναθεωρητέες διατάξεις. Εμείς ως ΝΔ, μέχρι την τελευταία αναθεωρητική στιγμή της προτείνουσας Βουλής, θα προσπαθήσουμε να διαφυλάξουμε κάθε πιθανότητα να μη είναι ισχνή, κατά το παράδειγμα του 2008 η επόμενη Αναθεώρηση.
Μιλώντας όμως για το Σύνταγμα, επιτρέψτε μου, μία τελευταία σκέψη: Η έννοια του «μαγικού» Συντάγματος, το οποίο θα μπορούσε να είχε αποτρέψει την κρίση ή και από μόνο του να σώσει τη χώρα, δεν υπάρχει. Υπάρχει η έννοια ενός «σοβαρού» Συντάγματος, το οποίο με τις διατάξεις του διευκολύνει την εξέλιξη της χώρας. Η χώρα όμως είναι στα χέρια των εκλεγομένων από τον ελληνικό λαό πολιτικών και όχι στα χέρια του Συντάγματος. Και αν το Σύνταγμα ως σκελετός της Πολιτείας παίζει έναν αξιοπρόσεκτο ρόλο στη διαμόρφωση των εξελίξεων, οι πολιτικές και κοινωνικές συνθήκες οι οποίες επικρατούν στην χώρα, ο ρόλος των κομμάτων και των εχόντων δημόσιο λόγο, παίζουν, ευτυχώς ή δυστυχώς, πολύ πιο καθοριστικό ρόλο και εκεί πρέπει να αναζητήσουμε τα αίτια της κρίσης, αλλά και τις ευκαιρίες της περιπόθητης εξόδου από αυτήν!

* Ο Γιαννιώτης βουλευτής κ. Κώστας Τασούλας είναι ο Γενικός Εισηγητής της Ν.Δ. στη συζήτηση για την Αναθεώρηση του Συντάγματος.