Η Κιβωτός του Κόσμου στην ακριτική Πωγωνιανή…

on .

Στο 9ο τεύχος του περιοδικού «Γυμνάσιον εν Βοστίνη» αναδημοσιεύτηκε άρθρο μου από τον «Πρωινό Λόγο» (Σάββατο - Κυριακή 3-4 Μαΐου 2014), στο οποίο έγραφα για το ανθρωπιστικό έργο της «Κιβωτού του Κόσμου» και για τον εμπνευστή και θεμελιωτή της, πατέρα Αντώνιο, τα εξής: «Έχω τη γνώμη πως το να εξυμνεί και να εγκωμιάζει κανείς πράξεις και έργα που γίνονται από αγάπη προς τον συνάνθρωπο και από φιλευσπλαχνία προς τον πλησίον και να εξαίρει τους εμπνευστές και πρωτεργάτες τέτοιων έργων, είναι καθήκον και υποχρέωσή μας. Τέτοιες ευεργετικές και φιλάλληλες πράξεις είναι καλό και να επαινούνται και να προκαλούν παραδείγματα προς μίμηση». Και στη σχετική λεζάντα της φωτογραφίας τα εξής σημείωνα για την Μαθητική Εστία Πωγωνιανής: «Η Εστία της Πωγωνιανής είναι μια όαση, ένας τόπος όπου μπορούν να βρουν καταφύγιο τα όνειρα και οι ελπίδες των παιδιών».
Και στο επόμενο 10ο τεύχος του περιοδικού επανήρθα με άλλο άρθρο για το Παράρτημα Πωγωνιανής της «Κιβωτού του Κόσμου»: «Το Παράρτημα της ΚτΚ στην Πωγωνιανή είναι μια κυψέλη παιδιών που απολαμβάνουν ουσιαστική εκπαίδευση, σε ένα περιβάλλον πολιτισμένο, έχοντας την αγάπη των κατοίκων του ακριτικού Πωγωνίου και όχι μόνο».
Στον «Πρωινό Λόγο» (Ιανουάριος 2019) καταχωρήθηκε άρθρο του κ. Κώστα Τσιλιμαντού, Βοστινιώτη φιλόλογου, για το θεάρεστο έργο του «Παπαντώνη…», ο οποίος «μακριά από σκήπτρα και επισημότητες… ανεκάλυψε ένα σκοπό που ο χρόνος τον έθρεψε μέσα του και ο ίδιος τον υπηρετούσε με απόλυτη συνέπεια…».
Το έργο του Παπαντώνη δεν αμφισβητείται από κανέναν. Έχει καταξιωθεί πανελλαδικά και καλύπτει σχεδόν ολόκληρη την Ελλάδα, από Αθήνα, Χίο, Βόλο, Πωγωνιανή και όλο αναπτύσσεται και σε άλλα γεωγραφικά διαμερίσματα της χώρας. Και βέβαια δεν υπάρχει πιο όμορφο πράγμα από το να βλέπεις τα παιδιά της Κιβωτού να μας δίνουν αγάπη και να επιζητούν την αγάπη μας.
Η ίδρυση του Παραρτήματος της Κιβωτού στην Πωγωνιανή καθιερώθηκε στη συνείδηση των ανθρώπων και έτυχε ευρείας αποδοχής και αναγνώρισης. Πολλοί κάτοικοι ήρθαν αρωγοί, βοήθησαν και συμπαραστάθηκαν στην αναβάπτιση και λειτουργία του Παραρτήματος. Οι ντόπιοι βάσισαν πολλές ελπίδες σ’ αυτό. Ανέμεναν κάποια βελτίωση των συνθηκών της ζωής τους, κάποια, έστω και μικρή ανάπτυξη, η οποία, όμως, δεν ήρθε. Στην περιοχή με την ίδρυση του Παραρτήματος δόθηκε το «φιλί της ζωής», όμως είδαμε το προηγούμενο έτος να κλείνουν τα εκπαιδευτικά ιδρύματα της Πωγωνιανής (Δημοτικό, Γυμνάσιο, Κέντρο Παιδικής Μέριμνας) από έλλειψη μαθητών.
Οι κάτοικοι της Πωγωνιανής και οι Πωγωνήσιοι ευρύτερα, αλλά και οι απέναντι συμπατριώτες μας Βορειοηπειρώτες, από την απελευθέρωση και μετά και κυρίως μετά την ίδρυση το 1924 των Εκπαιδευτηρίων (Γυμνάσιο – Οικοτροφείο Αρρένων), κρατήθηκαν και παρέμειναν στον τόπο τους, χάρη στην λειτουργία αυτών των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων. Με την κατάργησή τους ερήμωσε έτσι περισσότερο η περιοχή. Και αυτό, βέβαια, δεν περιποιεί τιμή για κανέναν.
Στο Παράρτημα της Πωγωνιανής, όπως μας πληροφορούν, φιλοξενούνται σήμερα μερικές δεκάδες αγόρια. Στην ανακαινισμένη πτέρυγα μπορούν να φιλοξενηθούν πάνω από πενήντα παιδιά. Η απορία μας είναι γιατί να ελαττωθεί ο αριθμός των παιδιών. Τα κορίτσια του παραρτήματος έχουν μεταφερθεί στην Κόνιτσα, με πρωτοβουλία του Δημάρχου και άλλων παραγόντων της Κόνιτσας. Η μετακίνηση αυτή έγινε για να αποφευχθεί ο συγχρωτισμός, η συγκατοίκηση αγοριών και κοριτσιών στην ίδια πτέρυγα. Στη Μαθητική Εστία υπάρχει και δεύτερη πτέρυγα. Θα μπορούσε η πτέρυγα αυτή, με ενέργειες των τοπικών παραγόντων και της Κιβωτού και με κρατική επιχορήγηση να επισκευαστεί. Θα ήταν ευχής έργο η ανακαίνιση και της άλλης πτέρυγας, με σκοπό να φιλοξενήσει κορίτσια. Ας είναι! Στο Παράρτημα παρέμειναν τα αγόρια.
Ας μη ξεχνάμε επίσης ότι εκατοντάδες επισκέπτες μεταβαίνουν στην Πωγωνιανή καθημερινά με λεωφορεία και Ι.Χ. για να αφήσουν τον οβολό τους, γιατί, είναι διαπιστωμένο, γνωρίζουν το έργο που επιτελείται από τον πρωτεργάτη της Κιβωτού, τον Πατέρα Αντώνιο, και τους συνεργάτες του.
Είναι λυπηρό τα εκπαιδευτικά ιδρύματα της Πωγωνιανής, μετά από έναν αιώνα λειτουργίας, να κλείσουν και η Μαθητική Εστία, με τις δύο πτέρυγες και τους ευρύχωρους χώρους, να φιλοξενεί μόνο έναν αριθμό αγοριών.
Ανεβαίνοντας κάποιος προς την Εστία παρατηρεί έναν οργασμό από κτηνοτροφικές μονάδες. Στον περιβάλλοντα εξωτερικό χώρο βλέπει έναν μεγάλο αριθμό από πρόβατα, γίδια, αγελάδες και άλλα χοντρά ζώα. Το μελισσοκομείο με αρκετές κυψέλες, ορνιθοτροφείο με κότες και πάπιες, κουνελοτροφείο και σκύλοι για τη φύλαξή τους. Με όλα αυτά οι περαστικοί σχηματίζουν την εντύπωση ότι η Εστία σφύζει από παιδόκοσμο και ζωή. Δεν είναι κρίμα τα παιδιά του Παραρτήματος της Κιβωτού και τα παιδιά του χωριού για να παρακολουθήσουν μαθήματα Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης να μεταβαίνουν καθημερινά 15 χιλιόμετρα μακριά, στο Δελβινάκι που λειτουργεί Δημοτικό Σχολείο;
Πρόθεσή μου, γράφοντας τα παραπάνω, δεν είναι φυσικά να μειώσω, έστω και στο ελάχιστο, τις τεράστιες προσπάθειες που καταβάλλονται από την «Κιβωτό του Κόσμου» για την περίθαλψη και ανακούφιση παιδιών με ανάγκες. Το φιλανθρωπικό έργο που επιτελείται είναι γνωστό πανελλαδικά και γνωστή η στήριξη, ηθική, οικονομική και πνευματική των παιδιών.
ΝΙΚΟΣ ΥΦΑΝΤΗΣ