Η «Στάση του Νίκα»!

Τον 6ο αιώνα μ.Χ., κατά τη χρυσή εποχή της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, η καρδιά της Πόλης και των πολιτών της χτυπούσε στον Ιππόδρομο της Κωνσταντινούπολης. Οι αρματοδρομίες αποτελούσαν αναμφίβολα το υπέρτατο θέαμα της εποχής, θέαμα αντίστοιχο με εκείνο του ποδοσφαίρου θα λέγαμε με σημερινά δεδομένα. Την περίοδο εκείνη μεσουρανούσαν δυο δήμοι, οι "Πράσινοι" και οι "Βένετοι", οργανώσεις φιλάθλων, που κυριολεκτικά ζούσαν στον Ιππόδρομο. Τέτοια ήταν η επιρροή αυτών των οργανώσεων, που έφτασαν σε σημείο να προσομοιάζουν σε πολιτικές παρατάξεις, με την πλειονότητα Συγκλητικών και Αυτοκρατόρων να αυτοπροσδιορίζονται με βάση αυτές. Δεκαπέντε αιώνες περίπου αργότερα, η πολιτική και η κοινωνική πραγματικότητα του τόπου, εκ πρώτης όψεως τουλάχιστον, φαντάζει αναλλοίωτη.
Τη μεν θέση του Ιπποδρόμου έχει πλέον πάρει το γήπεδο και η τηλεόραση, τη δε θέση των δήμων οι διάφορες ποδοσφαιρικές ομάδες. Ως εκ τούτου, οι σύγχρονοι ολιγάρχες φροντίζουν πάντοτε να κατέχουν τον έλεγχο μιας εξ' αυτών έχοντας ως βασική επιδίωξη την απόκτηση πολιτικής επιρροής. Μιας επιρροής που απορρέει από την ταύτιση των οπαδών με την ομάδα τους και την τυφλή πολλές φορές προσήλωσή τους στον πρόεδρό της. Μιας επιρροής, τόσο ισχυρής που ενίοτε μεταφράζεται σε "χρυσές" εργολαβίες και άλλοτε σε πλήρη ασυλία έναντι όλων.
Στις 11 Ιανουαρίου 532 μ.Χ. η ιαχή "Νίκα" αντηχεί σε κάθε δρόμο της Βασιλεύουσας. Χιλιάδες οπαδοί εξεγείρονται, πολιορκούν το παλάτι και πυρπολούν ολόκληρα τμήματα της Πόλης, ενώ από το μένος τους δεν διαφεύγει ούτε η Αγία Σοφία. Κύρια πηγή της εξέγερσης αυτής, η οποία έμελλε να μείνει στην Ιστορία ως "η Στάση του Νίκα", ήταν η βαριά φορολογία και οι οικονομικές μεταρρυθμίσεις του Ιουστινιανού.
Οι μελανές αυτές εικόνες όσο μακρινές και αν είναι, παραμένουν δυστυχώς γνώριμες σε εμάς. Από το συστηματικό βανδαλισμό καταστημάτων του κέντρου των Αθηνών, την πλατεία των "Αγανακτισμένων" όπου αντί του "Νίκα" οπαδοί του ΣΥΡΙΖΑ, των ΑΝΕΛ και της Χρυσής Αυγής κραυγάζανε "να καεί, να καεί το... η Βουλή", τον ξυλοδαρμό Βουλευτών και Υπουργών, μέχρι τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, την πυρπόληση αστικών λεωφορείων, αστυνομικών και φυσικά της Marfin με τους τρεις αθώους συμπολίτες μας που κάηκαν ζωντανοί στο βωμό του τυφλού μίσους ακραίων στοιχείων.
Σε όλη αυτή την άκρως νοσηρή για τη Δημοκρατία μας κατάσταση, πρωταγωνιστές της πολιτικής ζωής του τόπου έχουν αναδειχθεί ανεκδιήγητες προσωπικότητες, όπως ο Πάνος Καμμένος, ο Παύλος Πολάκης, ο "Ρασπούτιν" και εσχάτως η Θεοδώρα Μεγαλοοικονόμου, εκφραστές της πιο ακραίας μορφής λαϊκισμού, μισαλλοδοξίας και απολυταρχισμού. Η ανάδειξη των ατόμων αυτών, αποτελεί ταυτόχρονα και την πλέον οφθαλμοφανή απόδειξη της απόλυτης πολιτικής, ηθικής και πολιτισμικής παρακμής που βιώνουμε τα τελευταία χρόνια.
Το 532 μ.Χ. τα πάθη, ο φανατισμός και η διχόνοια οδήγησαν σε μια από τις πλέον αιματηρές εξεγέρσεις της Ιστορίας. Ακολούθησαν αιώνες αργότερα, πρώτα ο Εθνικός Διχασμός, κατόπιν ο Εμφύλιος και φτάνοντας στις μέρες μας, η πλατεία των Αγανακτισμένων, το Δημοψήφισμα του '15 και φυσικά το "ή τους τελειώνουμε ή μας τελειώνουν".
Η πηγή όλων των δεινών δεν είναι άλλη, παρά η έλλειψη Παιδείας, η λήψη αποφάσεων με βάση το θυμικό και όχι τη λογική, η απόλυτη ταύτιση και ο δογματισμός που οδηγούν νομοτελειακά στην "ποδοσφαιροποίηση" της πολιτικής.
Ως αποτέλεσμα, πολλοί συμπολίτες μας χωρίζονται σε ομάδες. Ομάδες που θεωρούν με μεταφυσική βεβαιότητα ότι κατέχουν την απόλυτη αλήθεια, που χαρακτηρίζουν συλλήβδην όσους διαφωνούν φασίστες, που δεν σφάλουν ποτέ ούτε φέρουν ουδεμία ευθύνη για οτιδήποτε δυσάρεστο και που μονίμως αναζητούν εξωτερικούς εχθρούς για τα όποια δεινά τους ταλανίζουν.
Έπειτα όμως από αρκετά χρόνια δοκιμασιών, χάρη στον αυτοεξευτελισμό των όσων καλλιέργησαν τα παραπάνω φαινόμενα και στην κατάρρευση όλων των μύθων που κυριάρχησαν επί σειράν δεκαετιών στην κοινωνία μας, οι Έλληνες ωριμάσαμε απότομα.
Ήγγικεν η ώρα λοιπόν να πάρουμε τις τύχες μας στα χέρια μας και να λάβουμε αποφάσεις βάσει επιχειρημάτων και όχι συναισθημάτων, με βάση το συμφέρον του τόπου και όχι του κόμματος - ομάδος. Στις προσεχείς εκλογές μας δίνεται η ευκαιρία να δώσουμε ένα τέλος στις δυνάμεις του άκρατου λαϊκισμού που βύθισαν τη χώρα μας στο σκοτάδι του διχασμού και του φανατισμού. Η στρατηγική ήττα των δυνάμεων αυτών είναι επιτακτική ανάγκη αλλά και αναγκαία συνθήκη για την καθολική ανάκαμψη της πατρίδος μας, μια ήττα όμως που πρέπει να επέλθει με όρους καθαρά πολιτικούς και όχι ρεβανσισμού.
Ταυτόχρονα όμως δεν αρκεί η ήττα, παρά απαιτείται η συντριπτική νίκη των δυνάμεων του ευρωπαϊκού προσανατολισμού και της φιλελεύθερης αστικής Δημοκρατίας. Απαιτείται η συνειδητή υποστήριξη από πλευράς των πολιτών, των πολιτικών εκείνων που πιστεύουν και εκφράζουν σθεναρά την ανάγκη ριζικού μετασχηματισμού της οικονομίας και της χώρας εν γένει, προκειμένου αυτή να εξελιχθεί επιτέλους σε μια σύγχρονη δυτική ευρωπαϊκή χώρα.
Ο λαός μας στη μακραίωνη ιστορία του έχει πληρώσει δυστυχώς τεράστιο φόρο αίματος εξαιτίας της ποδοσφαιροποίησης της πολιτικής. Οφείλουμε λοιπόν να κοιταχτούμε στον καθρέφτη, να μάθουμε από τα λάθη μας, να αποφασίσουμε ως σκεπτόμενοι πολίτες - όχι ως φανατικοί οπαδοί και να προχωρήσουμε όλοι μαζί ενωμένοι. Οι πολίτες αυτής της χώρας αξίζουμε μια κυβέρνηση που θα επουλώσει τις πληγές του διχασμού, μια κυβέρνηση που θα κινηθεί πέρα από ιδεολογικά στεγανά και που θα μας ενώσει πραγματικά. Αξίζουμε μια κυβέρνηση όλων των Ελλήνων.

* Ο Κωνσταντίνος Δαρδαμάνης είναι πολιτικό στέλεχος που έχει αναδειχθεί από τη διαδικασία αξιολόγησης του Μητρώου Στελεχών της Νέας Δημοκρατίας, είναι μέλος του Τομέα Οικονομίας και Ανάπτυξης και Υπεύθυνος Τομέα Δράσης Οικονομίας και Ανάπτυξης της ΝΟΔΕ Ιωαννίνων.