Τα Κληροδοτήματα και το χρέος του Δημοτικού Συμβουλίου…

on .

Μετά την απαράδεχτη -ως προς το ύφος και το περιεχόμενο- επιστολή του Μητροπολίτη Ιωαννίνων προς το Δημοτικό Συμβούλιο, προκύπτει επιτακτικό το καθήκον του Δημοτικού Συμβουλίου να ασχοληθεί άμεσα με το σοβαρό αυτό για την πόλη μας θέμα. Οι μέχρι τώρα μεθοδεύσεις της Δημοτικής Αρχής και η πρόφασή της να συστήσει επιτροπή προκειμένου να μελετήσει το θέμα, επιβεβαιώνουν την άποψη του γνωστού πρωθυπουργού της Γαλλίας Κλεμανσώ ο οποίος συνήθιζε να λέει στους συνε ργάτες του:
«Όταν θέλω να αντιμετωπίσω ένα θέμα δίνω εντολή στους αρμόδιους να το προωθήσουν, όταν όμως θέλω να το αναβάλω ή να το ματαιώσω, το παραπέμπω σε επιτροπές για εξέταση».
Αυτό ακριβώς έκανε και η Δημοτική Αρχή της πόλης μας. Άφησε να περάσουν δύο χρόνια από τότε που το θέμα ήρθε στη δημοσιότητα και δεν αισθάνθηκε την ανάγκη να προχωρήσει στις απαραίτητες ενέργειες για την αντιμετώπισή του και απ’ ό,τι φαίνεται, δεν έχει καμιά διάθεση να ενεργήσει.
Αυτός είναι και ο λόγος που, για μια ακόμα φορά, απευθύνω έκκληση προς όλες τις Δημοτικές Παρατάξεις, καθ’ όλα αρμόδιες και υπεύθυνες για το θέμα, με παρέμβασή τους, να ζητήσουν την έκτακτη σύγκληση του Δημοτικού Συμβουλίου, με μοναδικό θέμα συζήτησης «Τα Κληροδοτήματα και οι Σχολικές Περιουσίες της πόλης που προέρχονται από Κληροδοτήματα, που αντισυνταγματικά διαχειρίζεται η Μητρόπολη και τα οδήγησε σε χρεοκοπία».
Οι αποφάσεις που πρέπει να παρθούν είναι πολυσυζητημένες και γνωστές. Παρά ταύτα, για να μη βρει νέα προσχήματα η Δημοτική Αρχή και κωλυσιεργήσει, τις επαναλαμβάνω:
1) Να κινήσει ο Δήμος άμεσα τις διαδικασίες ώστε οι Σχολικές Περιουσίες της πόλης που προέρχονται από Κληροδοτήματα να περιέλθουν στο Δήμο, όπως ακριβώς συμβαίνει σε όλη την υπόλοιπη Ελλάδα και προβλέπουν:
α) Οι διαθήκες των Ευεργετών.
β) Το Σύνταγμα της χώρας που απαγορεύει τη μεταβολή των όρων και του περιεχομένου των διαθηκών (άρθρο109, παράγρ.1), και επιβάλλει «η διοίκηση και η διαχείριση των κοινωφελών περιουσιών να γίνεται σύμφωνα με τη βούληση των Ευεργετών» (άρθρο 109, παρ.3)
γ) Πέντε νόμοι της Κοινοβουλευτικής μας Δημοκρατίας, και δυο εγκύκλιοι, σύμφωνα με τους οποίους έπρεπε οι Σχολικές Περιουσίες, όπως έγινε σε όλη την Ελλάδα να έχουν παραδοθεί κατά κυριότητα:
ι) Στα Ταμεία Εκπαιδευτικής Προνοίας το 1921 (νόμοι 2508/1920 και 2442/1920).
ιι) Στα Σχολικά Ταμεία-Σχολικές Εφορείες το 1931 (νόμος 5019/1931).
ιιι) Στο Δήμο Ιωαννιτών τα έτη 1992-1994 (νόμοι 1894/1990 και 2009/1992, εγκύκλιοι Στ/13/22-12-1993 και Στ1/1842/23-8-1994). Αυτά έγιναν σε όλη την υπόλοιπη Ελλάδα «ΠΛΗΝ ΤΩΝ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ», με αποκλειστική ευθύνη του Δήμου.
2) Να ζητηθεί με επίσημη γραπτή εισήγηση του Δημοτικού Συμβουλίου από τους πέντε βουλευτές του νομού Ιωαννίνων να καταθέσουν στον Πρόεδρο της Βουλής το Σχέδιο Νόμου το οποίο συντάχτηκε (σε εφαρμογή του νόμου 4182/2013) ύστερα από δύο Ομόφωνα Πορίσματα της Ειδικής Μόνιμης Επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής των Ελλήνων, (Πορίσματα (25-6-1999 με συντάκτη το Φώτη Κουβέλη, Υπουργό Ναυτιλίας σήμερα και 1-2-2011, με συντάκτη τον Προκόπη Παυλόπουλο, Πρόεδρο της Δημοκρατίας σήμερα), και μια Ομόφωνη Απόφαση (του έτους 2014), με εισηγητές τους τότε βουλευτές - μέλη της Επιτροπής- Προκόπη Παυλόπουλο και Νίκο Τσούκαλη.
Με τα παραπάνω Πορίσματα και Αποφάσεις προβλεπόταν η κατάργηση των αντισυνταγματικών διαταγμάτων και Α.Ν. των φασιστικών καθεστώτων Παγκάλου και Μεταξά, που καταργήθηκαν με νόμο της Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας (1473/1984), καταργήθηκαν επίσης με το πρώτο προσχέδιο του νόμου 4182/2013,τελικά όμως διατηρήθηκαν σε προσωρινή ισχύ, με τη δυνατότητα κατάργησής τους με απλό προεδρικό διάταγμα ή σχέδιο νόμου. Αυτό έγινε ύστερα από «αδιαφανείς παρασκηνιακές παρεμβάσεις», όπως δημόσια κατάγγειλε ο πρώην Πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων Απόστολος Κακλαμάνης, στα πλαίσια πάντα της διαπλοκής ανάμεσα στην πολιτική και εκκλησιαστική ηγεσία.
3) Να διαβαστούν στο Δημοτικό Συμβούλιο από τη Διαθήκη του Νικόλαου Ζωσιμά τα άρθρα Α’ και Δ’, και από τη Διαθήκη του Ζώη Καπλάνη το άρθρο ΚΣΤ’ για να πληροφορηθούν οι Δημοτικοί Σύμβουλοι και κατ’ επέκταση οι Γιαννιώτες πολίτες ότι τα αναγραφόμενα στην επιστολή του Μητροπολίτη, πως τάχα ο Ζώης Καπλάνης και ο Νικόλαος Ζωσιμάς «κατέλιπον την περιουσία τους στους επιτρόπους των τεσσάρων εκκλησιών», είναι τελείως αναληθή, αποτελούν προσβολή της βούλησης των δυο μεγάλων αυτών Εθνικών Ευεργετών και ταυτόχρονα προσβολή της νοημοσύνης των μελών του Δημοτικού Συμβουλίου προς τα οποία απευθύνεται η επιστολή, χωρίς μέχρι σήμερα να έχει υπάρξει αντίδραση και σε τελευταία ανάλυση του Γιαννιώτικου λαού, στον οποίο οι παραπάνω Ευεργέτες άφησαν τις περιουσίες τους.
4) Να ζητήσει, εν ανάγκη και μέσω της Δικαιοσύνης, το Δημοτικό Συμβούλιο από τα συναρμόδια Υπουργεία Οικονομικών και Παιδείας την πραγματοποίηση εξονυχιστικού ελέγχου από Ειδικευμένους Οικονομικούς Επιθεωρητές -υπό την εποπτεία της Εισαγγελίας της Διαφθοράς στην οποία έχει κατατεθεί πλήρης φάκελος με πολλά στοιχεία- των πεπραγμένων των Διαχειριστικών Επιτροπών της Μητρόπολης που διαχειρίστηκαν όλα αυτά τα χρόνια τα Κληροδοτήματα Ν. Ζωσιμά και Γ. Σταύρου, καθώς επίσης τις Σχολικές Περιουσίες της πόλης που προέρχονται από Κληροδοτήματα, χωρίς ποτέ να ελεγχθούν από τα αρμόδια όργανα, για να μάθουμε επί τέλους οι πολίτες, όπως έχουμε δικαίωμα, πώς οι τεράστιες περιουσίες των Ευεργετών μας οδηγήθηκαν σε χρεωκοπία χωρίς να τηρούνται οι όροι των διαθηκών, όπως επιβάλλει το Σύνταγμα και χωρίς να διατίθενται τα πλούσια έσοδά τους για τους σκοπούς που όρισαν οι διαθέτες.
Ιδιαίτερα δε να εξεταστεί εξονυχιστικά το τεράστιο δάνειο των Αγαθοεργών, η σύναψη του οποίου έγινε χωρίς να τηρηθούν οι στοιχειώδεις όροι των διαθηκών, που είναι συνταγματικά κατοχυρωμένοι, και για την οποία συνυπεύθυνοι είναι η Διοίκηση της Εθνικής Τράπεζας και το εποπτεύον -υποτίθεται- Υπουργείο Παιδείας. Εδώ, όπως θα έλεγε ο Ρισελιέ, πρόκειται για «έγκλημα καθοσιώσεως».
Είναι χρέος τιμής για το Δημοτικό Συμβούλιο της πόλης η κατάσταση αυτή σύντομα να ξεκαθαρίσει. Το χρωστάει πρώτα από σεβασμό προς τη μνήμη των Μεγάλων Εθνικών μας Ευεργετών. Το χρωστάει έπειτα στους Γιαννιώτες πολίτες στους οποίους οι Ευεργέτες μας άφησαν τις περιουσίες τους τις οποίες το αναίσθητο Κράτος -με τη δική μας ανοχή και συνενοχή- τις άφησε να τις διαχειρίζεται ανεύθυνα και ανεξέλεγκτα ένα καθεστώς χειρότερο και από αυτό της τουρκοκρατίας, με αποτέλεσμα οι περιουσίες αυτές να εξαφανιστούν. Πρόκειται για το πιο σοβαρό πολιτικό, κοινωνικό, οικονομικό και -προπαντός- ηθικό θέμα που δεν πρέπει να μας αφήσει αδιάφορους. Κι αν η τοπική μας ηγεσία με τη στάση της επιβεβαιώσει την άποψη του Ελύτη για την κεντρική πολιτική ηγεσία ότι «βρίσκεται σε βαθιά μεσάνυχτα», πράγμα που προσωπικά δε θέλω και δε μπορώ να το πιστέψω, εμείς οι πολίτες δεν έχουμε δικαίωμα να επιβεβαιώσουμε την αντίστοιχη άποψη του Καστοριάδη ότι «η ελληνική κοινωνία βρίσκεται σε «ύβριν» και είναι θεμελιωδώς άφρων».
Έχουμε μάλιστα τη δυνατότητα σύντομα να το αποδείξουμε.
ΣΠΥΡΟΣ ΕΡΓΟΛΑΒΟΣ