Πολιτικοί «Νεάντερταλ»!

Ο πολιτικός κουτσαβακισμός που εμβληματικά εκφράζει ο πολύς κ. Πολάκης εισέβαλε ορμητικά στην πολιτική ζωή στα χρόνια της κρίσης. Λούμπεν στοιχεία στην πολιτική, καλτ φυσιογνωμίες υπήρχαν και άλλοτε. Τα κόμματα σχεδόν ντρέπονταν γι’ αυτούς, τους έκρυβαν στις πίσω θέσεις. Δεν είχαν τον πρώτο λόγο, ούτε έδιναν γραμμή! Ποτέ ο πολιτικός λόγος δεν χαρακτηριζόταν από τον πρωτογονισμό, με στοιχεία Νεάντερταλ, που επικρατεί στην πολιτική αντιπαράθεση των ημερών μας. Και αυτά συμβαίνουν από τους εμφανιζόμενους ως πολιτικούς κληρονόμους της ανανεωτικής αριστεράς του ευγενούς Λεωνίδα Κύρκου. Θα τρίζουν τα κόκαλά του!
Η διολίσθηση του πολιτικού λόγου ξεκίνησε στα χρόνια της ιδιωτικής τηλεόρασης, στο κυνήγι της τηλεοπτικής ατάκας που θα παιζόταν στα δελτία των οκτώ. Κατά κανόνα, η αντιπαράθεση γίνεται πια με τσιτάτα και εύπεπτα συνθήματα. Και εκεί που λέγαμε πως δεν έχει πιο χαμηλά, η οργή για την κρίση θόλωσε τη σκέψη πολλών συμπατριωτών μας. Έτσι μας προέκυψε η παρούσα Βουλή, όπου από τη λεξιπενία της ατάκας περάσαμε στις απειλές, στις κραυγές και στους τσαμπουκάδες.
Πέραν της κατάπτωσης του πολιτικού λόγου, η κρίση μάς αφήνει και μια ακόμη οδυνηρή κληρονομιά: τον διασυρμό κοινοβουλευτικών αρχών και αξιών. Η εικόνα που παρουσιάζει η πολιτική ζωή του τόπου, με καθοριστική ευθύνη της κυβέρνησης και του ίδιου του πρωθυπουργού, προκαλεί θλίψη και σκεπτικισμό. Οι εκφράσεις πεζοδρομίου, ακόμη και οι ύβρεις, που ακούγονται στη Βουλή συνοδεύονται από τις εν κρυπτώ συμφωνίες και μεταγραφές βουλευτών με αντάλλαγμα οφίκια και υπουργικές καρέκλες.
Είχαμε και στο παρελθόν φαινόμενα μετακινήσεων πολιτικών σε αλλότριους κομματικούς σχηματισμούς. Ωστόσο, στη Μεταπολίτευση είναι η πρώτη φορά που όλα αυτά συμβαίνουν χωρίς καν τα προσχήματα οποιουδήποτε ιδεολογικού κριτηρίου. Εύλογα οι πολίτες είναι καχύποπτοι με τις δικαιολογίες που προβάλλουν οι «ευέλικτοι» βουλευτές –ειδικά όσοι εξελέγησαν με μια πολύ δεξιά ατζέντα για να καταλήξουν να υπηρετούν μια εθνικά επιζήμια συμφωνία. Ζήσαμε δε το πρωτοφανές, οι «πρόθυμοι» κυβερνητικοί συνοδοιπόροι να υπογράφουν λευκή επιταγή για όλα τα μελλοντικά νομοσχέδια, άγνωστα ακόμη, καταρρακώνοντας κάθε έννοια βουλευτικής ανεξαρτησίας.
Είναι χαρακτηριστικό ότι σε αυτόν τον κατήφορο πρωταγωνιστούν άνθρωποι που αναρριχήθηκαν στην πολιτική κραδαίνοντας την αγιαστούρα της ηθικής και της κάθαρσης. Ιδιαίτερα οι κυβερνητικοί αστέρες διέπρεψαν ως αντιπολίτευση στην πλατεία των «αγανακτισμένων», αλλά και στα τηλεοπτικά πάνελ. Κατακεραύνωναν τους πολιτικούς αντιπάλους τους με έπαρση για το δήθεν ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς. Η εκστρατεία παραπλάνησης που εξαπέλυσαν έπεισε πολύ κόσμο.
Για την (αυτ)απάτη που πούλησε ο ΣΥΡΙΖΑ στους πολίτες θα πληρώσει βαρύ τίμημα στις επερχόμενες εκλογές. Εξίσου μείζον, όμως, με την ήττα του είναι η αποκατάσταση της αξιοπιστίας της πολιτικής. Πολλώ δε μάλλον, που επικίνδυνες μετακινήσεις στα άκρα συντελούνται σε όλη την Ευρώπη και όχι μόνον. Η γνωστή ρήση «όλοι το ίδιο είναι», που ακούμε συνεχώς, είναι το κατάλληλο έδαφος για να εξοκείλουμε εξ ολοκλήρου, με ανυπολόγιστες συνέπειες. Για τον λόγο αυτόν η Νέα Δημοκρατία έχει ένα τιτάνιο έργο μπροστά της. Οφείλει να αποδείξει ότι ο λόγος και η πράξη μπορούν να συμπορευτούν, ότι το ήθος δεν είναι ξένη λέξη στην πολιτική.

* Ο κ. Μάξιμος Χαρακόπουλος είναι τομεάρχης Προστασίας του Πολίτη της Νέας Δημοκρατίας, βουλευτής Λαρίσης.