Η Κύπρος χτίζει το Σήμερα για να κερδίσει το Αύριο!..

«Ανέλαβον τον αγώνα εναντίον των παλαιών φίλων και συμμάχων μου, δια να υπεραμυνθώ των ιδίων ακριβώς ιδεωδών, δια τα οποία είχομεν συμπολεμήσει μετ' αυτών εις τα πεδία του πρώτου και δευτέρου παγκοσμίου πολέμου. Ο αγώνας της Κύπρου ουδέν αντιβρετανικόν ελατήριον υπέκρυπτεν. Υπηγορεύθη από αδήριτον ανάγκην και κατέστη αναγκαίος μετά την διάψευσιν των ελπίδων και των προσδοκιών του Ελληνικού και ιδιαιτέρως του Κυπριακού λαού».
Αυτή η σημαντική δήλωση του Γεώργιου «Διγενή» Γρίβα, μας θυμίζει το πλαίσιο της ηρωικής προσπάθειας των αγωνιστών της ΕΟΚΑ, την 1η Απριλίου 1955 για την απελευθέρωση της Κύπρου από τη βρετανική κατοχή. Ο κυπριακός λαός περίμενε από τη Μ. Βρετανία να ενώσει την Κύπρο με την Ελλάδα μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Οι διαπραγματεύσεις δεν οδηγούσαν πουθενά. Η ώρα των όπλων, όπως συμβαίνει σε μεγάλους εθνικο-απελευθερωτικούς αγώνες, όπως συνέβη και το 1821 στον ελλαδικό χώρο, είχε φθάσει.
Το αίτημα της εθνικής απελευθέρωσης των Κυπρίων πατριωτών γίνεται γνωστό σε ολόκληρο τον κόσμο από το 1950. Μέχρι την ηρωική νύχτα της 31ης Μαρτίου προς την 1η Απριλίου 1955, οι ελληνικές κυβερνήσεις με τη συμβολή της ελληνοκυπριακής ηγεσίας και λαμβάνοντας υπόψη την ξεδίπλωση του Κυπριακού Αγώνα στην Αθήνα, κατέβαλλαν προσπάθειες για τη διεθνοποίηση του θέματος, με διαδοχικές προσφυγές στον ΟΗΕ.
Συντονισμένες επιθέσεις με εκρήξεις σε κυβερνητικά κτήρια και βρετανικά στρατόπεδα υπήρξε η απάντηση στην πολυμήχανη από την πλευρά των Άγγλων διπλωματία. Η νύχτα εκείνη εμπλούτισε το πάνθεον των ηρώων μας. Τα ονόματα των Αυξεντίου, Μάτση, Παλληκαρίδη, Δημητρίου, Καραολή, Δράκου, Μούσκου, Λένα, Κάρυου, Σαμάρα, Παπακυριακού και άλλων έχουν χαράξει ανεξίτηλα το σύνθημα ότι οι αγώνες της Κύπρου αφορούν όλους τους Έλληνες από την μια άκρη του κόσμου ως την άλλη. Η εξέγερση και η θυσία των αγωνιστών συνεχίστηκε -και παρότι καταπνίγηκε στο αίμα με πολλούς από αυτούς να ρίχνονται στα βασανιστήρια- δεν πήγαν χαμένες. Η Ένωση δεν έγινε αλλά είχε προλειανθεί ο δρόμος για την ανεξαρτησία της Κύπρου. Τον Φεβρουάριο του 1959 υπογράφονται οι Συνθήκες της Ζυρίχης και του Λονδίνου. Τον Οκτώβριο του 1960, η Κύπρος ανακηρύσσεται ανεξάρτητο κράτος.
Από τη γεωγραφική της θέση η Μεγαλόνησος αποτέλεσε από τη μακρινή αρχαιότητα και αποτελεί ως σήμερα το σταυροδρόμι πολιτισμών και ένα από τα σημαντικότερα σημεία της Μεσογείου. Η ιστορικότητά της και η γεωγραφία της συνέβαλαν στην ανάπτυξη του πλούσιου πολιτισμού της, αλλά δυστυχώς την ίδια στιγμή, την καθιστούσαν στόχο διαφόρων κατακτητών στη διάρκεια της ιστορίας. Η ελληνικότητα της Κύπρου διατηρήθηκε με ακεραιότητα παρά την πολυτάραχη ιστορία της, κρατώντας παράλληλα την ιδιαίτερη ταυτότητά της.
Σήμερα, κλείνουν 64 χρόνια από τον αγώνα των Ελληνοκυπρίων πατριωτών να απελευθερωθούν και να ενωθούν με τους υπόλοιπους Έλληνες. Η εθνική επέτειος του κυπριακού αλλά και ολόκληρου του ελληνισμού πρέπει να τιμάται κόντρα στους καιρούς της ιστορικής λήθης και της ισοπέδωσης γιατί αποτελεί, αναμφίβολα, τη γέφυρα του παρελθόντος και του μέλλοντος της Κύπρου. Άλλωστε διανύουμε μια περίοδο που η ιστορία ανακτά το ενδιαφέρον που της αξίζει. Ανακτά την πολυεπίπεδη ανάγνωσή της ως πυξίδας για τις προκλήσεις του παρόντος και του μέλλοντος για τον τόπο μας.
Στους σύγχρονους καιρούς, η Κύπρος είναι ένα ανεξάρτητο ευρωπαϊκό κράτος. Μετέχει ισότιμα στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι. Αντιπροσωπεύει -και κανείς δεν μπορεί να της το αρνηθεί- τα υψηλά ιδεώδη. Ταυτόχρονα, αποτελεί μια ιστορικά ατσαλωμένη από τους αγώνες της οντότητα σε ένα καίριο σημείο του πλανήτη. Χρέος των Κυπρίων και όλων των Ελλήνων είναι να συνειδητοποιήσουν τη σημαντικότητα της ιστορίας και της σημασίας αυτού του τόπου. Η αναπόφευκτη κριτική του Έθνους δείχνει πόσο απαραίτητη είναι η ενότητα των Ελλήνων σε ολόκληρο τον πλανήτη. Όποια πρόκληση και αν αντιμετωπίζουμε από τις αναχρονιστικές κραυγές όσων θέλουν να είναι απέναντί μας και όποια πρόκληση και αν αντιμετωπίσουμε στο μέλλον η Κύπρος θα συνεχίζει σθεναρά να ανήκει, να δρα και να συνδιαμορφώνει τον σύγχρονο κόσμο. Τον δρόμο εμείς τον γνωρίζουμε καλά. Είναι ο δρόμος της ενότητας, του αγώνα και της προόδου.

* Ο Λευτέρης Δημητρίου, Βορειοηπειρωτικής καταγωγής, είναι Ιδρυτής και Πρόεδρος του Δικτύου Οικουμενικού Ελληνισμού ΜΕΓΑΛΗ ΕΛΛΑΔΑ και υποψήφιος ευρωβουλευτής της Δημοκρατικής Παράταξης στην Κύπρο, όπου και διαμένει μόνιμα.