Ο γολγοθάς της παιδείας...

Καθώς η χώρα βυθίζεται στον βόρβορο του αποκρουστικού πρωτογονισμού του Πολάκη, που χαίρει ακόμη της φανατικής στήριξης του κ. Τσίπρα, σύμπας ο ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται να έχει προσβληθεί από την ηροστράτειο μανία διάλυσης. Συναισθανόμενος το αναπόφευκτο τέλος της διακυβέρνησής του καταγίνεται να γκρεμίσει ό,τι άφησε όρθιο το πέρασμά του από την εξουσία.
Χαρακτηριστικότατο παράδειγμα το νομοσχέδιο για την παιδεία, που ψηφίστηκε Μεγαλοβδόμαδα, και το οποίο κατεδαφίζει βασικούς πυλώνες του εκπαιδευτικού μας συστήματος. Μάλιστα, ο υπουργός που το φέρνει θα έχει την ευκαιρία, κάτι μοναδικό στα πολιτικά χρονικά, να συνδέσει ιστορικά το όνομά του με δύο καταστροφικούς νόμους. Μετά τον νόμο Γαβρόγλου για το άσυλο της ανομίας στα Πανεπιστήμια τώρα έχουμε και νόμο-σκούπα Γαβρόγλου για την παιδεία.
Αυτό, όμως, συμβαίνει διότι το πρίσμα υπό το οποίο λαμβάνονται οι αποφάσεις είναι οι αναχρονιστικές ιδεοληψίες και οι μικροκομματικές σκοπιμότητες που χαρακτηρίζουν τους κυβερνώντες. Ιδιαιτέρως στην παιδεία, όπως και στα ζητήματα δημόσιας τάξης, το κυβερνών κόμμα παρέμεινε ο αμετανόητος ΣΥΡΙΖΑ του 3%, αυτός του περιθωρίου και της παραδοξότητας. Το απέδειξε επανειλημμένως και το βροντοφώναξε με το «η αριστεία είναι ρετσινιά», με το «η καριέρα είναι χολέρα», με τις μειώσεις ωρών στη διδασκαλία των αρχαίων ελληνικών, την κατάργηση των λατινικών, τις παρεμβάσεις στο μάθημα της ιστορίας και των θρησκευτικών. Κατέδειξε ότι εντέλει εκπροσωπεί τις αναχρονιστικότερες πλευρές της μεταπολίτευσης, αυτές της επιβράβευσης της ήσσονος προσπάθειας και της ισοπέδωσης, της απουσίας κάθε αξιολόγησης και αξιοκρατίας, των παρασκηνιακών συναλλαγών, των αφειδών υποσχέσεων χωρίς αντίκρισμα, και σε τελική ανάλυση της πιο υπονομευτικής συντήρησης.
Ακολούθησε με ιδιαίτερη επιμονή μια πολιτική απαξίωσης του εκπαιδευτικού συστήματος, που αντί να το μετατρέπει σε ατμομηχανή της ανάπτυξης και θεμέλιο της ελπίδας -όπως σε όλο τον αναπτυγμένο κόσμο- το διαμορφώνει σε οχυρό υπεράσπισης χρόνιων παθογενειών.
Με τον νέο νόμο σαρώνεται ό,τι είχε απομείνει από τα πρότυπα σχολεία, έναν δημοκρατικότατο θεσμό, όπου τα ικανότερα παιδιά των φτωχότερων κοινωνικών στρωμάτων είχαν τη δυνατότητα να διαπρέψουν, χαράζοντας το δρόμο για την αναβάθμιση ολόκληρης της δημόσιας εκπαίδευσης.
Επιπλέον, με γραφειοκρατικές διαδικασίες, καταργείται η τριτοβάθμια τεχνολογική εκπαίδευση, όταν σε όλο τον κόσμο, αναγνωρίζοντας την καίρια σημασία της για την ανάπτυξη, είναι ξεχωριστή, αλλά ασύγκριτα αναβαθμισμένη.
Προτάσσοντας το “τυράκι” της ελεύθερης πρόσβασης στα ΑΕΙ, με σκοπό την ψηφοθηρική κολακεία, δημιουργούνται σχολές δύο ταχυτήτων, σχολές που δεν θα δίνουν καμία επαγγελματική προοπτική. Ασφαλώς, αυτά είναι ψιλά γράμματα για όσους πιστεύουν ότι οι σπουδές γίνονται από χόμπι ή απλή περιέργεια, κι όχι για να προετοιμαστούν οι νέοι για να βρουν εργασία σε ένα άκρως ανταγωνιστικό εργασιακό περιβάλλον.
Κι αυτή τη λογική ο ΣΥΡΙΖΑ την υπερασπίζεται με συνέπεια, επιδεικνύοντας εμμονική αντίθεση σε κάθε είδους ιδιωτική τριτοβάθμια εκπαίδευση, αποσιωπώντας ότι πάμπολλα στελέχη του έχουν σπουδάσει ή και έχουν διδάξει σε ιδιωτικά πανεπιστήμια του εξωτερικού. Πρόσφατα, άλλωστε αρνήθηκε να ψηφίσει την αναθεώρηση του άρθρου 16 του Συντάγματος, ώστε επιτέλους η Ελλάδα να αποκτήσει τη δυνατότητα που έχει ακόμη και η, άκουσον άκουσον, Βόρειος Κορέα, για την ίδρυση ιδιωτικών Πανεπιστημίων για να μην φεύγουν οι νέοι μας στις τέσσερεις άκρες του ορίζοντα για σπουδές.
Ωστόσο, είμαι βέβαιος ότι όσα προβλέπει ο νέος νόμος Γαβρόγλου δεν θα μακροημερεύουν. Το πεπρωμένον φυγείν αδύνατον. Οι εκλογές, σε κάθε περίπτωση, θα γίνουν μέχρι τον Οκτώβριο. Και την επόμενη μέρα, θα έχουμε ένα άλλο πολιτικό τοπίο. Όλα θα τοποθετούν σε νέα βάση και νέα αφετηρία. Και σε αυτά συμπεριλαμβάνεται πρωτίστως η ανοικοδόμηση του εκπαιδευτικού μας συστήματος, στο οποίο δεν θα έχουν θέση πλέον οι κακοτεχνίες που μας αφήνουν κληρονομιά ο ΣΥΡΙΖΑ και οι ιδεοληψίες του.

*Ο Μάξιμος Χαρακόπουλος είναι τομεάρχης Προστασίας του Πολίτη της Νέας Δημοκρατίας, βουλευτής Λαρίσης.