Yπάρχουν γνήσιοι ιδεολόγοι Αριστεροί στη χώρα μας;

Διαβάζοντας τη μεστή περιεχομένου συνέντευξη της διακεκριμένης και διεθνώς αναγνωρισμένης κ. Αρβελέρ, με τίτλο «όταν διοικούν ανίκανοι φταίνε οι ικανοί» (2 Ιουν. ’19), σοφό καταστάλαγμα πολλαπλών γνώσεων και εμπειριών, άξιο ιδιαιτέρας προσοχής, αποφάσισα, με αφορμή την αναφορά της ότι «αριστερός είναι αυτός που κάνει αριστερά πράγματα, όχι αυτός που λέει ότι είναι. Αριστερά είναι τρόπος ζωής, όχι λόγου», να
εκθέσω τον προβληματισμό μου αν υπάρχουν ή όχι ιδεολόγοι αριστεροί στη χώρα μας και, αν υπάρχουν, γιατί είναι κρυμμένοι;
Με τον αυτοπροσδιορισμό των Συριζαίων ως αριστερών γελάει και το παρδαλό κατσίκι. Ο ΣΥΡΙΖΑ σήμερα είναι ένας αχταρμάς καιροσκόπων ψευδοαριστερών και γυρολόγων πολιτικών, στους οποίους ο κ. Τσίπρας εμπιστεύθηκε υπουργικά χαρτοφυλάκια με πρώτο σκοπό την κυβερνητική πλειοψηφία, αδιαφορώντας αν αυτά τα πολύχρωμα μαζώματα σχηματίζουν μία έντονα πολύχρωμη κουρελού και δεύτερο την ελπίδα ότι αυτοί θα του φέρουν ως προίκα τους ψηφοφόρους τους που εξαπάτησαν με την αλλαξοπιστία τους χωρίς ίχνος ντροπής, χωρίς ίχνος πολιτικής ευθύνης.
Αυτό το κακέκτυπο μιας ξεθωριασμένης αριστεράς ξεφτιλίζει με τα έργα του την πραγματική γνήσια αριστερά και γι’ αυτό ακριβώς οι πολέμιοί της αναγνωρίζουν ένα μεγάλο καλό στον κ. Τσίπρα, ότι έθαψε για δεκαετίες την για «πρώτη φορά αριστερά» μαζί με τα ψεύτικα στολίδια της που εμφάνιζε ως τα «ηθικά πλεονεκτήματά της». Και ο μεν κ. Τσίπρας και οι συν αυτώ, τέως τρόφιμοι του Μεγ. Μαξίμου είναι αυτής της πάστας, αριστεροί στα λόγια αλλά όχι και στα έργα, όπως τους θεωρεί η κα Αρβελέρ.
Το βασικό ερώτημα που εγείρεται είναι: «πού είναι οι γνήσιοι – ιδεολόγοι αριστεροί»; Αν υπάρχουν, γιατί επιτρέπουν στον κ. Τσίπρα να τους έχει... όπως θα έλεγε και ο λεβέντης κ. Πολάκης που είχε το θράσος να επιτεθεί στην κα Αρβελέρ, η οποία, ακολουθώντας τη συμβουλή του κ. Ωνάση, τον αγνόησε, ως έδει, παντελώς; Γιατί δεν βγαίνουν ομαδικά στους δρόμους να διαμαρτυρηθούν; Γιατί δεν οργανώνουν ημερίδες διαφωτισμού της Κοινής Γνώμης, ώστε να μην ταυτίζεται η γνήσια αριστερή ιδεολογία τους με την δήθεν αριστερά του κ. Τσίπρα και της γνωστής ιστορικού από τον περιπατητικό συνωστισμό των σφαγιαζομένων από τους Τσέτες Ελλήνων στην παραλία της Σμύρνης; Μόνον το ΚΚΕ, σταθερό και σεβαστό στην κομμουνιστική του ιδεολογία, τους λούζει με κατάλληλα κοσμητικά επίθετα και κάποιοι πρώην σύντροφοί τους. Πέραν αυτών, ουδείς άλλος διαμαρτύρεται.
Μήπως, λοιπόν, οι γνήσιοι αριστεροί είναι είδος εν ανεπαρκεία, απειλούμενο με εξαφάνιση; Αν αυτό είναι καλό ή κακό θα φανεί πολύ αργότερα.
Ιστορικά, η αριστερά, καπελωμένη από το ΚΚΕ Εξωτερικού, έγινε συνεργός στον ολέθριο για τη χώρα εμφύλιο σπαραγμό τις συνέπειες του οποίου πληρώνει ο τόπος ακόμα και μέχρι σήμερα για να φθάσει ο κ. Τσίπρας στο εξόχως διχαστικό μήνυμα ή τους τελειώνουμε ή μας τελειώνουν. Ευτυχώς γι’ αυτούς ο νυν Πρωθυπουργός κ. Μητσοτάκης, δεν συμμερίζεται τις απόψεις τους και εκπέμπει συνεχώς ενωτικά μηνύματα, γιατί τα εσωτερικά και τα εξωτερικά προβλήματα της χώρας αυτά επιβάλλουν. Ενωτικό και δημιουργικό πνεύμα ενότητας και συνεργασίας επέδειξε και ο αείμνηστος Λεωνίδας Κύρκος, ιδρύοντας το ΚΚΕ Εσωτερικού, αλλά δεν καρποφόρησε, γιατί ο μηχανισμός του ΚΚΕ Εξωτερικού το εξουδετέρωσε εν τη γενέσει του.
Την Αριστερά του Λεωνίδα και του Ηλιού είχε ανάγκη ο τόπος και όχι αυτή του ΣΥΡΙΖΑ που βαφτίσθηκε ΣΥΡΙΖΑ – Δημοκρατική Συμμαχία με τη γέφυρα της πλάκας ασημάντων γυρολόγων της πολιτικής που εμφανίζονται, ως εκφραστές της προοδευτικής αριστεράς, την οποία πολύ εύστοχα περιγράφει η κ. Μιράντα Ξαφά στην Οικονομική Καθημερινή της Κυριακής (23 Ιουνίου 2019), στο άρθρο της με τίτλο «Ο τζίτζικας κι ο μέρμηγκας: Νέα Εκδοχή», άξιο πολλών επαίνων, όχι μόνο γιατί δίνει στον αναγνώστη μία πλήρη εικόνα της νοοτροπίας της για πρώτη φορά αριστεράς στην Ελλάδα, αλλά και για το άψογο – γλαφυρό στυλ της γραφής της που σε ωθεί να το ξαναδιαβάσεις.
Αξίζει τον κόπο, για όσους δεν διάβασαν το άρθρο αυτό της κας Ξαφά να αναφερθεί η «Νέα εκδοχή». Η παλιά εκδοχή είναι γνωστή από την μυθολογία μας. Στη σύγχρονη εκδοχή παρομοιάζει ως μέρμηγκα την μεσαία τάξη και ως τζίτζικα τους Συριζαίους αριστερούς με τους συν αυτοίς (ΠΑΜΕ, Ρουβίκωνας, Συνέλευση Αναρχικών Κομμουνιστών), οι οποίοι οργανώνουν ανοιχτή πολιτική συγκέντρωση με σύνθημα «Προχωράμε. Αλληλεγγύη, Δημοκρατία – Κοινωνική Δικαιοσύνη». Μπροστά στο σπίτι του μέρμηγκα μέλη του ΠΑΜΕ οργανώνουν διαδήλωση με συνθήματα: «Θα γυρίσει ο τροχός, θα χορτάσει κι ο φτωχός», «Του λαού δυνάστες, κλέφτες και ληστές, τρόικα και καπιταλιστές», «Όχι στα χαράτσια και τη φοροληστεία, την κρίση να πληρώσει η πλουτοκρατία». Ο κ. Τσακαλώτος δηλώνει ότι ο μέρμηγκας πλούτισε εις βάρος του τζίτζικα και τον φορολογεί δυσβάστακτα. Αδυνατώντας να πληρώσει τους επί πλέον φόρους το κράτος, του κατάσχει το σπίτι και έτσι αναγκάζεται να φύγει στο εξωτερικό. Ο τζίτζικας αφού φάει και τα τελευταία απομεινάρια τροφής που βρήκε στο σπίτι του μέρμηγκα βρίσκεται νεκρός μερικούς μήνες αργότερα.
Θα ήταν άδικη όμως η κατάληξη ότι το είδος «γνήσιος αριστερός» εξαφανίστηκε παντελώς, γιατί κάπου-κάπου εμφανίζεται και κάποιος παλαιός, γνήσιος ιδεολόγος, όπως π.χ. ο κ. Δημ. Ραπτόπουλος (Καθημερινή, Τέχνες 30 Ιαν. 2019) για να μας πει σχετικά: «Η πρωτοφανής αλαζονεία, το αρειμάνιο ήθος, ο διχαστικός λόγος και η δολιοφθορά των θεσμών συνδέονται με τη γενική αποτυχία της πρώτης φοράς αριστεράς, της χειρότερης κυβέρνησης της δημοκρατικής Ελλάδας». Αυτή η δήλωση ενός βετεράνου της αριστεράς με αδιαμφισβήτητες περγαμηνές, προσιδεμένη στο χαρακτηρισμό του Μίκη Θεοδωράκη «αριστερόστροφος φασισμός», δεν αφήνουν κανένα περιθώριο για να προσθέσει κανείς ο,τιδήποτε άλλο για το ποιόν των Συριζαίων αριστερών...
Οι γνήσιοι όμως αριστεροί, ως κοινωνική-προοδευτική μάζα πού είναι; Οι μεμονωμένες φωνές ολίγων ιδεολόγων – αριστερών δεν αποδεικνύουν την ύπαρξή της. Είναι ανάγκη ν’ αποκαλυφθούν οι ψευδοαριστεροί για να προστατευθούν οι έστω και ολίγοι γνήσιοι αριστεροί ως και οι αφελείς που, χωρίς μεγάλη βάσανο, τους πιστεύουν και τους ακολουθούν.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΑΡΑΚΑΤΣΟΥΛΗΣ