Η διαχρονική γονιμοποίηση της Ελληνικής στις άλλες γλώσσες…

on .

Είναι γνωστό ότι η Ελληνική γλώσσα είναι μητέρα όλων των Ευρωπαϊκών γλωσσών και όχι μόνο. Επίσης, είναι γνωστό ότι οι αρχαιότερες γλώσσες στον κόσμο είναι η Ελληνική και η Κινεζική, οι δύο αυτές γλώσσες έχουν ασκήσει μία σημαντική επίδραση, γλωσσολογική και πολιτιστική, έξω από τα σύνορά τους εδώ και τρεισήμυσι χιλιάδες χρόνια τα Ελληνικά και τα Κινέζικα. Της Κινεζικής γλώσσας η επίδραση της γλώσσας, της γραφής και του πολιτισμού σε διάφορουςl Είναι γνωστό ότι η Ελληνική γλώσσα είναι μητέρα όλων των Ευρωπαϊκών γλωσσών και όχι μόνο. Επίσης, είναι γνωστό ότι οι αρχαιότερες γλώσσες στον κόσμο είναι η Ελληνική και η Κινεζική, οι δύο αυτές γλώσσες έχουν ασκήσει μία σημαντική επίδραση, γλωσσολογική και πολιτιστική, έξω από τα σύνορά τους εδώ και τρεισήμυσι χιλιάδες χρόνια τα Ελληνικά και τα Κινέζικα. Της Κινεζικής γλώσσας η επίδραση της γλώσσας, της γραφής και του πολιτισμού σε διάφορουςλαούς της Ανατολής.
Η επίδραση όμως της ελληνικής γλώσσας και του πολιτισμού ήταν ευρύτερη. Η σημασία τους έγκειται όχι μόνο στη συνέχεια της γλώσσας, της μορφής και του πολιτισμού, αλλά και στην τεράστια επίδραση σε οποιουδήποτε είδους γλώσσα και πολιτισμό, από την Αρχαιότητα και μέσω του Μεσαίωνα, μέχρι σήμερα. Στην αρχή στην Ευρώπη και μετά σε όλο τον κόσμο…
Η μοναδικότητα της Ελληνικής γλώσσας αναγνωρίζεται παγκοσμίως. Από μεγάλες πνευματικές προσωπικότητες γράφονται εγκώμια. Τελευταία δημοσιεύτηκε ένα βιβλίο σχετικό με το θέμα αυτό: Τη συνεχή επίδραση της ελληνικής γλώσσας σε όλες τις άλλες γλώσσες. Περιέχει λεπτομέρειες και αναλυτικές λεπτομέρειες και περιγραφές της επίδρασης της ελληνικής στην κάθε γλώσσα γραμμένες από ειδικό κάθε χώρας φιλόλογο, γλωσσολόγο ή εκπρόσωπο ειδικού επιστημονικού κλάδου.
Την έκδοση κάνει ο καθηγητής της Γλωσσολογίας στο Πανεπιστήμιο Charles Sturt της Αυστραλίας Γεώργιος Καναράκης. Και φέρει τον τίτλο «Η διαχρονική Συμβολή της Ελληνικής σε άλλες γλώσσες».
Οι γλώσσες που αναφέρονται για τις επιδράσεις που δέχτηκαν είναι: Λατινική, Ιταλική, Γαλλική, Ισπανική, Πορτογαλική, Ρουμανική, Αγγλική, Γερμανική, Ολλανδική, Σουηδική, Δανική, Ρωσική, Πολωνική, Βουλγαρική, Κροατική, Αλβανική, Φιωλανδική, Ουγγρική, Τουρκική, Γεωργιανή, Εβραϊκή, Αραβική, Μαλτέζικη, Ταϊλανδική, Κορεατική, Ιαπωνική και Κινεζική.
Αξιοπρόσεκτο είναι ότι ως «εισαγωγή» παραθέτει την εισήγηση του διάσημου Ισπανού καθηγητή της Ελληνικής Φιλολογίας στο πανεπιστήμιο Complutense της Μαδρίτης Francisco Adrados, στο Γ’ Παγκόσμιο Γλωσσικό Συνέδριο, που έγινε στην Αρχαία Ολυμπία το 1996 και είχε περιληφθεί στα πρακτικά (βιβλίο πρακτικών του Συνεδρίου) 2006, σελ. 34. Τίτλος της εισήγησης: «Τα Ελληνικά, η πλέον παγκόσμια γλώσσα».
Ο διαπρεπής αυτός Ελληνιστής στην εισήγησή του πλέκει το εγκώμιο της ελληνικής. Τις ευρωπαϊκές γλώσσες τις ονομάζει κρυπτοελληνικές. Χρησιμοποιούμε (γράφει) μία σειρά συντακτικών δομών, που τα ελληνικά έχουν αναπτύξει και που σήμερα είναι απαραίτητες για την έκφραση της αφηρημένης σκέψης και για την επιστημονική και λόγια γλώσσα της μεσαιωνικής Ευρώπης, της ποιητικής γλώσσας. Μέσω της αρχαίας φιλοσοφίας και σοφιστικής τα ελληνικά επεξεργάστηκαν ένα λόγιο λεξιλόγιο, που αργότερα ανέπτυξαν ευρέως οι ελληνιστικές φιλοσοφίες.
Δεν έχει δοθεί η απαιτούμενη προσοχή που αξίζει στο γεγονός ότι τα ελληνικά είναι η γλώσσα που δημιούργησε από την καθομιλουμένη γλώσσα της εποχής ένα τεχνικό ειδικευμένο λεξιλόγιο, οι υπόλοιπες γλώσσες δεν έκαναν τίποτε άλλο από το να το μιμηθούν και να το αναπτύξουν.
Συχνά μία ελληνική λέξη μπορεί να έχει παραγάγει διάφορες ισπανικές λέξεις, όπως π.χ. muga και musica. Μερικές φορές έχουν διαφορετική σημασία. Το ίδιο συμβαίνει και συμβαίνει σε άλλες μοντέρνες γλώσσες, όπως τα γαλλικά.
Σε πολλές περιπτώσεις το ελληνικό λεξιλόγιο είναι αλλοιωμένο στο σχηματισμό ξένων λέξεων. Μερικές φορές κρύπτεται στις γλώσσες που δέχτηκαν τη βοήθειά του… Ο πλούτος του ελληνικού λεξιλογίου, η ικανότητα σύνθεσης, παραγωγής και δημιουργίας νέων λέξεων είναι απολύτως μοναδική. Αλλά προχωρεί πολύ περισσότερο και πάντα δημιουργεί εκπλήξεις.
Και ο Adrados συνεχίζει: Κατά την επεξεργασία του Αρχαιοελληνικού – Ισπανικού Λεξικού, που πραγματοποιούμε στην Ισπανία, η αφθονία των νέων λέξεων, που συναντάμε σε νέα έγγραφα ή κατά την διερεύνηση των ήδη γνωστών ξεπερνάει κάθε προσδοκία…
Εκεί που δημιουργούμε μία φράση, σε μία γλώσσα, όπως είναι τα Ισπανικά, οι Έλληνες μπορούσαν και μπορούν να δημιουργούν μία λέξη, με όλη τη δυνατότητα σύνθεσης, που αυτό συνεπάγεται. Από εδώ διαφαίνεται ο αξεπέραστος πλούτος του ελληνικού λεξιλογίου, του αρχαίου και του νέου. Αυτή είναι η αίγλη τόσο της αρχαίας ελληνικής επιστήμης, όσο και της νεοελληνικής ποίησης…
Η είσοδος της ελληνικής σύνταξης και του λεξιλογίου εξηγείται μόνον μέσω της τεράστιας επίδρασης άμεσα ή έμμεσα επίσης, που έχουν ασκήσει η λογοτεχνία, η σκέψη και η ελληνική τέχνη σε όλη τη Δύση, στην αρχή και σε όλον τον κόσμο, αργότερα. Ο ελληνικός πολιτισμός, όταν εξαπλώθηκε, έφερε μαζί του τη γλώσσα, στην οποία έχει εκφραστεί μέσω των αιώνων. Έτσι, δημιουργήθηκε μία πολιτιστική κοινή γλώσσα με ελληνική βάση και οι διάφορες γλώσσες αναμείχθηκαν με την ελληνική γλώσσα και την ανέπτυξαν επιπλέον.
Έτσι, τα ελληνικά αποτέλεσαν και αποτελούν, από τη μια πλευρά, ένα ζωντανό γλωσσολογικό κλάδο που ανθεί από μόνος του. Αλλά, από την άλλη πλευρά έχει επιδράσει τεράστια, μέσω διαφόρων και περιπλόκων οδών, πάνω στις υπόλοιπες γλώσσες. Τις βοήθησε να μετατραπούν σε εργαλεία σκέψης και λογοτεχνίας. Κατά κάποιον τρόπο, τα ελληνικά επιζούν σε όλες αυτές και τις εμπλουτίζουν καθημερινά.
Γι’ αυτό το λόγο η ελληνική γλώσσα είναι η πλέον παγκόσμια γλώσσα.
Η Ελληνική παρέμεινε πάντοτε μία γλώσσα από την εποχή του Ομήρου μέχρι σήμερα. Η συνέχεια του λεξιλογικού της αποθέματος είναι εντυπωσιακή. Έτσι, τα προηγούμενα στάδια της γλώσσας είναι προσιτά στους ομιλητές μεταγενεστέρων φάσεων κατά τρόπον που δεν είναι η Αγγλοσαξωνική στους ομιλητές (σ’ αυτούς που ομιλούν την σύγχρονη Αγγλική) της σύγχρονης Αγγλικής.
Η ελληνική γλώσσα καλλιεργήθηκε από διανοητές παγκόσμιας και διαχρονικής εμβέλειας προς έκφραση υψηλών μορφών σκέψης (φιλοσοφίας, ρητορικής, επιστήμης, ποίησης, λογικής, κλπ.) και πέτυχε να εξελιχθεί σε βάση εννοιολογικής έκφρασης («εννοιολογική» γλώσσα).
Με τον όρο «εννοιολογική» γλώσσα υποδηλώνεται ότι μεταξύ της λέξης (σημαίνον) και της έννοιάς της (σημαινόμενον) υπάρχει πρωτογενής, δηλαδής αιτιώδης σχέση, σε αντίθεση προς τις αποκαλούμενες «σημειολογικές» γλώσσες στις οποίες οι λέξεις (σημαίνοντα) είναι συμβατικές και οι έννοιές τους (σημαινόμενα) αυθαίρετες.
Μόνον στην ελληνική γλώσσα το σημαίνον (δηλαδή η λέξη) είναι ένα και το αυτό πράγμα. Γι’ αυτό είναι η μόνη που χαρακτηρίζεται ως γλώσσα νοηματική. Όλες οι άλλες χαρακτηρίζονται «σημειολογικές». Διότι τέτοιες είναι οι γλώσσες, στις οποίες αυθαιρέτως (κατόπιν συμφωνίας) συμβάσεως ορίστηκε, ότι το τάδε πράγμα θα το ονομάζουμε, όπως συμφωνήθηκε.
Για παράδειγμα, όταν οι Άγγλοι λένε bridge, εννοούν γέφυρα, χωρίς η ίδια η λέξη να σημαίνει κάτι. Στην ελληνική, όμως, όταν λέμε γέφυρα (=γαία + επί + ύδωρ) εννοούμε, δηλαδή, ένα κομμάτι γης πάνω στο νερό, αυτό δηλαδή που είναι στην πραγματικότητα.
Ο Αριστείδης Κωνσταντινίδης στην εργασία του «Οι ελληνικές λέξεις στην αγγλική γλώσσα» (1991) καταγράφει περίπου 45.000 λέξεις ελληνικής προέλευσης σε λεξικά της αγγλικής, αριθμός που αποτελεί το 25% του συνόλου των λημμάτων. Οι περισσότερες ανήκουν στο επιστημονικό λεξιλόγιο και συγκεκριμένα στον ιατρικόκλάδο, αλλά πολλές εμφανίζονται και στο καθημερινό λεξιλόγιο.
Διαπίστωση όλων των μελετητών ότι στην αγγλική υπάρχουν αρκετές λέξεις που προέρχονται άμεσα από τα ελληνικά, αλλά κυρίως έμμεσα μέσω των λατινικών και των γαλλικών. Επίσης, λόγω της αίγλης που διατηρούν τα αρχαία ελληνικά, μαζί με τα λατινικά ως γλώσσες της επιστήμης, εξακολουθούν να χρησιμοποιούνται ως βάση για την δημιουργία νέων όρων κάνοντας ακόμα εντονότερο το ελληνικό στοιχείο όχι μόνον στην αγγλική, αλλά και σε άλλες γλώσσες.
Δύο Γάλλοι επιστήμονες στο βιβλίο τους «Οι ελληνικές ρίζες στη γλώσσα» γράφουν: «Οι ελληνικές ρίζες δίνουν στην γαλλική το πιο βαθύ στήριγμά της και συγχρόνως της παρέχουν την πιο υψηλή δυνατότητα για αφαίρεση. Μακρινή πηγή του πολιτισμού μας η Ελλάδα βρίσκεται ζωντανή μέσα στις λέξεις που λέμε. Σχηματίζει κάθε μέρα τη γλώσσα μας»…
Η Γαλλίδα Ακαδημαϊκός Ζακλίν Ντε Ρομιγύ έλεγε «Σας το λέω χωρίς επιφύλαξη. Όλος ο κόσμος θα πρέπει να μάθει ελληνικά, γιατί η ελληνική μας βοηθάει πρώτα απ’ όλα να καταλάβουμε τη δική μας γλώσσα. Αυτό συμβαίνει γιατί εκτός από τις ελληνικές λέξεις, που πήραν οι Ευρωπαϊκές γλώσσες, πήραν και τους κανόνες της γραμματικής και του συντακτικού».
Και η Ρομιγύ συνεχίζει: Η Αρχαία Ελλάδα μας προσφέρει μία γλώσσα, για την οποία θα πω ακόμη μία φορά, ότι είναι ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ».
Ο Γερμανός καθηγητής Αθλητικών Σπουδών στο πανεπιστήμιο της Κολωνίας, Βόλφαγκ Ντέκερ στο λόγο του μεταξύ άλλων είπε: «Εδώ και τρεις χιλιάδες χρόνια συνέχεια ξεκινώντας από την μυκηναϊκή εποχή έως σήμερα, κρύβουν τα ελληνικά μέσα τους ένα γλωσσικό, ιστορικό και πολιτιστικό δυναμικό, όχι μόνον ανάμεσα στις Ευρωπαϊκές γλώσσες. Υπάρχουν ιδιότητες – προτερήματα της Αλληνικής Γλώσσας τα οποία δεν έχει καμιά άλλη γλώσσα στον κόσμο»…
Ο Βολταίρος, επιφανέστατος Γάλλος συγγραφέας, εγκυκλοπαιδιστής και φιλόσοφος, αλλά και πρωτότυπος ιστοριογράφος (1694-1776) γράφει: «Επιθυμία μου είναι η ελληνική γλώσσα να γίνει κοινή γλώσσα όλων των λαών».
Ο Κλαύδιος Φωριέλ, Γάλλος διανοούμενος, ο οποίος το 1824 εξέδωσε «Συλλογή Ελληνικών Δημοτικών Τραγουδιών» γράφει: «Η ελληνική γλώσσα είναι η πιο πλούσια από τη γερμανική, πιο διαυγής από τη γαλλική, πιο ευλύγιστη από την ιταλική και πιο αρμονική από την ισπανική. Είναι η ωραιότερη γλώσσα της Ευρώπης».
Ο Ισπανός Γλωσσολόγος Φρειδερίκος Σαγκρέδο διακήρυξε: «Η ελληνική γλώσσα είναι από ουσία θεϊκή. Πρέπει να γίνει η δεύτερη μητρική γλώσσα όλης της Ευρώπης και η πρώτη γλώσσα όλων των καλλιεργημένων ανθρώπων».