Το βάθος του ύψους των πολιτικών…

Γνωρίζω ότι δεν υπάρχει στα Μαθηματικά η διάσταση «βάθος του ύψους». Ούτε πρόκειται για σκόπιμο σολοικισμό ή λεκτικό σαρδάμ. Ένα λογοπαίγνιο μετέρχομαι με αφορμή τα όσα είπε ο Πολάκης στη Βουλή για να μην αρθεί η ασυλία του και παραπεμφθεί σε φυσικούς δικαστές, όπως συμβαίνει με τον κάθε πολίτη που κατηγορείται για κάποια παρανομία. Ο πρ. Υπουργός αντιμετώπισε την κατηγορία του Εισαγγελέα με ύφος υπεροπτικό και με διάθεση απαξιωτική για όλους τους πολιτικούς του αντιπάλους. Υποστήριξε ότι πρό-κειται για δίωξη πολιτική, επειδή τάχα ως Υπουργός δημιούργησε προβλήματα στο «σύστημα». Το μόνο που δεν είπε είναι ότι αυτός ανέτρεψε την καθεστηκυία τάξη και δημιούργησε ένα σοσιαλιστικό σύστημα σύμφωνα με τη θεωρία του μαρξισμού – λενινισμού.
Πραγματικά η στάση του Πολάκη στη Βουλή σε σχέση με το όλο έργο του ως Υπουργού προκαλεί σε κάθε σκεφτόμενο Έλληνα τουλάχιστον απογοήτευση και θλίψη για την ποιότητα κάθε πολιτικού που διακρίνεται από τα χαρακτηριστικά του Πολάκη. Πρόκειται για πολιτικό που προσιδιάζει σε καθεστωτικά μορφώματα, αφού γι’ αυτόν δεν υπάρχει άλλη αλήθεια πλην της δικιάς του. Αγνοεί τη ρήση του Νίτσε που έχει γράψει: «Η αλήθεια αρχίζει με δύο».
Στη Βουλή, επιδιώκοντας να αποφύγει την άρση της ασυλίας του, υποστήριζε ότι διώκεται πολιτικά, με το επιχείρημα ότι το πολιτικό του ύψος είναι δυσθεόρατο και αδυνατούν οι αντίπαλοί του να τον φτάσουν και να τον συναγωνιστούν. Και η υψομετρική του διαφορά κατά τον ίδιο οφείλεται στο τεράστιο έργο που άφησε και στις ρωγμές που προκάλεσε στο φθαρμένο πολιτικό μας σύστημα με τις αριστερές ιδέες του και με τις καινοτόμες πρακτικές του.
Αλίμονο σε όλους τους Έλληνες αν δεχτούμε ότι ο Πολάκης είναι ο εκλεκτός πολιτικός που έδειξε πώς πρέπει να λειτουργεί η πολιτεία και πώς να συμπεριφέρεται ο πολίτης. Είναι να λυπάσαι όταν πολιτικοί σαν τον Πολάκη πρωταγωνιστούν στα πολιτικά μας πράγματα και έχουν και την αποδοχή του κόσμου. Ίσως έτσι εξηγείται ως ένα βαθμό και η παθολογία του πολιτικού μας συστήματος. Περηφανεύεται και κομπάζει ένας πολιτικός που τα διχαστικά του κηρύγματα, η αλαζονεία και η ιδεοληψία «στόλιζαν» κάθε λόγο και πράξη του. Ήταν ο πολιτικός της ύβρης, του μίσους και του πολιτικού δογματισμού. Αυτός ήταν εκείνος που προέτρεπε τους συντρόφους του να βάλουν στη φυλακή τους αντιπάλους και απειλούσε να χώσει στη γη δύο μέτρα τους δημοσιογράφους.
Δυστυχώς υπάρχουν πολιτικοί, όπως ο Πολάκης, που δεν έχουν αντιληφθεί ότι ο ρόλος του βουλευτή είναι να διαπαιδαγωγεί τους πολίτες με την όλη συμπεριφορά και στάση του. Πολλοί εξ αυτών θεωρούν ότι είναι τα αφεντικά του λαού και όχι οι υπηρέτες του.
Δοκιμάσαμε τα τελευταία σαράντα χρόνια πολλά κόμματα και εκλέξαμε αμέτρητους βουλευτές. Ο Πολάκης ίσως να αποτελεί το μοναδικό παράδειγμα για πλήρη περιφρόνηση και απόρριψη. Αλλά υπήρξαν και υπάρχουν ακόμα ανάμεσά μας πολιτικοί που αποτάσσονται τα κατορθώματα του Πολάκη και ίσως σκεπάζουν μέσα τους ανάλογες συμπεριφορές.
Γι’ αυτό και η ευθύνη υπάρχει πρώτα στο πολιτικό μας σύστημα, το οποίο ύστερα από την πικρή εμπειρία με τον ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να θωρακίσει την πολιτεία με θεσμούς που δεν θα επιτρέπουν πρακτικές αυτού του είδους. Αλλά και όλοι εμείς οι απλοί πολίτες ας μην εφησυχάζουμε και ας μην αδιαφορούμε για την ηθική και πολιτική ωριμότητα των αντιπροσώπων μας. Και το παράδειγμα του Πολάκη μπορεί να μην είναι ένα διδακτικό πολιτικό μάθημα: Αυτός μιλούσε για την κατάργηση της ασυλίας των βουλευτών και τώρα, επειδή αφορά τον ίδιο, εξορκίζει νόμους, σύνταγμα και θεσμούς.
Θέλω να ελπίζω ότι η νέα κυβέρνηση θα αξιοποιήσει όλα τα ηθικά και θεσμικά όπλα που διαθέτει με την έγκριση της πλειοψηφίας του λαού, ώστε να στήσει μηχανισμούς και κανόνες απαγορευτικούς για συμπεριφορές τύπου Πολάκη.