Ιδού το μυστήριο…

● Και να σου ένα πρωινό, «εισβάλλει» στο καφενείο του χωριού ο Μήτσος, φορώντας μια τεράστια μάσκα! Μερικοί έκαναν αρκετή ώρα να τον αναγνωρίσουν! (Ο Θύμιος… τον κατάλαβε από… μια κρεατοελιά στο σβέρκο!)
- Πως είσαι έτσι βρε Μήτσο, του είπαν όλοι με μια φωνή!
- Άλλαξα τη μάσκα με τον εγγονό μου, τους είπε.
Του έδωσα τη δική μου, για να πάει στο σχολείο… «βλέποντας», ενώ με τη μάσκα του Υπουργείου, θα βάδιζε… «στα τυφλά»!
- Έδωσα λοιπόν τη μάσκα στον εγγονό μου και αυτός μου έδωσε τις δύο του Υπουργείου!
Τη μία τη φοράω εγώ και τη δεύτερη τη… μεταποίησε η γριά και την έκανε σορτσάκι! Περίσσεψε και ένα μικρό κομμάτι… για σφουγγαρόπανο!
Μπλέχτηκαν τα Υπουργεία και τα έκαναν μούσκεμα…
Ενώ, αν έδιναν από λίγα «ζεστά ευρουλάκια» σε κάθε οικογένεια, μέχρι τα Χριστούγεννα, για μάσκες, το θέμα θα είχε λήξει ομαλά! (Μέχρι και οι… αρνητές της μάσκας θα… μαλάκωναν!)
Θα στοίχιζε ίσως λιγότερο και σίγουρα θα αποφεύγονταν το μπάχαλο!
Και ούτε θα έδειχναν «ενδιαφέρον» για το διαγωνισμό μασκών, κάποιοι αλουμινάδες, γκαραζιέριδες και… ζαχαροπλάστες!
Όμως, ο προβληματισμός, είναι γενικότερος…
Αυτή η Ελλάδα, πως τα καταφέρνει «στα μεγάλα» και στα πολύ μικρά «πνίγεται»; Ιδού το μυστήριο…
Αυτό το θέμα είναι υπό διερεύνηση…
Αλλά δεν λύνεται εύκολα… ο γρίφος!
Εκτός εάν αντιστραφούν τα πράγματα και τα… «μεγάλα κεφάλια» του καφενείου, πάνε στο Σχολείο, με τις μάσκες του Υπουργείου και οι «μικροί μαθητές» τη… βγάλαν στο χώρο του καφενείου!

* Ο Γιάννης Μπούγιας είναι Καθηγητής Φυσικής Αγωγής.