Μόνη ελπίδα η εκπαίδευση για τον κλάδο του κοσμήματος!

Σε συνθήκες παγκόσμιας οικονομικής κρίσης οι χώρες που θα θιγούν σε μικρότερο βαθμό είναι οι παραγωγικές χώρες.
Η χώρα μας λοιπόν θα πρέπει να έχει σταθερή και διαρκή προσήλωση στους τομείς εκείνους της παραγωγής που μπορούν να σταθούν και ανταγωνιστικά αλλά και πρωτοπόρα στον διεθνή ορίζοντα.
Τέτοιοι τομείς σήμερα είναι ο Αγροτικός-Κτηνοτροφικός τομέας, ο Τουρισμός, η Υψηλή Τεχνολογία αιχμής (έρευνα κλπ), ο Πολιτισμός, οι Τέχνες, οι Εφαρμοσμένες Τέχνες κ.ά.
Ένας από τους κλάδους που είναι διεθνώς αναγνωρίσιμοι και φημισμένοι είναι η Ελληνική Κοσμηματοποιεία. Ένας ολόκληρος κλάδος φημίστηκε διεθνώς, ανθούσε και δημιουργούσε αριστουργήματα από αρχαιοτάτων χρόνων ακόμη και σε ιστορικά δύσκολους για τη χώρα μας καιρούς. Το μεράκι, η φαντασία, το ταλέντο, η ελπίδα και το όραμα για την ελευθερία αργότερα, ενέπνεε τον Έλληνα κοσμηματοποιό-αργυροχρυσοχόο ώστε να δημιουργεί αξιοθαύμαστα αντικείμενα τέχνης, που κοσμούν και σήμερα ακόμη τα μεγαλύτερα και τα πιο ονομαστά μουσεία του κόσμου και της Ελλάδας.
Σήμερα όμως το μεράκι και η φαντασία δεν είναι από μόνα τους αρκετά για να παράγουν κοσμήματα και αντικείμενα τέχνης που να μπορούν να σταθούν δίπλα, επάξια και ανταγωνιστικά σε αντίστοιχα άλλων προηγμένων και μη χωρών.
Η παγκοσμιοποίηση απαιτεί οι κοινωνίες του μέλλοντος να είναι εκπαιδευμένες για να μπορούν να επιβιώσουν από τη μια και από την άλλη να αποτελούν έναν μοχλό ανάπτυξης και εξαγωγικής δραστηριότητας για τη χώρα τους.
Η εκπαίδευση στον τομέα του κοσμήματος είναι ανεπίτρεπτο σήμερα να περιορίζεται μόνο στην εκμάθηση των τεχνικών και κατασκευαστικών λεπτομερειών των κοσμημάτων και των αντικειμένων σε σχολές ΟΑΕΔ ή ιδιωτικές σχολές με ελλιπείς εξοπλισμούς και περιορισμένα αντικείμενα σπουδών. Χρειάζεται πολύ περισσότερα και μάλιστα χρειάζεται περισσότερο όλα τα άλλα, όπως π.χ οικονομικά, μάρκετινγκ, πληροφορική, σχεδιασμό, νέες τεχνολογίες, ιστορία της τέχνης, γνωριμία με τα εξελιγμένα μηχανήματα, 3D εκτυπωτές κλπ και όχι μόνον τα εξειδικευμένα μαθήματα της κατασκευής.
Δυστυχώς όμως ο κλάδος της κοσμηματοποιείας στερείται παντελώς την υψηλού επιπέδου εκπαίδευση που του αξίζει και του είναι απαραίτητη για να ανέβει σε επίπεδο ισάξιο με άλλες χώρες. Τα αποτελέσματα είναι απογοητευτικά, τόσο για τον κλάδο όσο και για την Ελλάδα. Είναι απογοητευτικά όχι γιατί στην αγορά δεν υπάρχει ζήτηση για κοσμήματα και αντικείμενα τέχνης, απεναντίας η ζήτηση έχει αυξηθεί, απλά τα προσφερόμενα προϊόντα και αντικείμενα προέρχονται από άλλες χώρες είτε προηγμένες όπως κυρίως η Ιταλία, η Αμερική, η Γαλλία, η Αγγλία κλπ είτε από χώρες της Ανατολής, Κίνα, Ινδία Ταϋλάνδη κλπ.
Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι ο ντόπιος κλάδος κοσμηματοποιείας να συρρικνώνεται ανησυχητικά και από το να αποτελεί μια λαμπρή ευκαιρία ανάπτυξης και εισφοράς πολύτιμων πόρων και συναλλάγματος στη χώρα μας και να κινδυνεύει σήμερα να αποτελεί ένδοξο παρελθόν και μόνον.
Η Εκπαίδευση Ανώτατου Πανεπιστημιακού επιπέδου στην Ανάπτυξη Σύγχρονων επιχειρήσεων για το σχεδιασμό και την κατασκευή κοσμημάτων και έργων Τέχνης και γενικότερα η εκπαίδευση Υψηλού Επιπέδου για την Ανάπτυξη Σύγχρονων επιχειρήσεων στις Εφαρμοσμένες Τέχνες είναι απολύτως και πολλαπλώς αναγκαία.
Μια σχολή επιπέδου Πανεπιστημίου, θα προσελκύσει τους πρώτους και καλύτερους, αυτούς που θα έχουν τη σχολή σχεδιασμού και κατασκευής σαν πρώτη τους επιλογή και όχι αυτούς που θα έρθουν γιατί δεν πέτυχαν εκεί που επιθυμούσαν. Έτσι μόνο το ξεκίνημα θα είναι και δυναμικό και ελπιδοφόρο. Ήρθε η ώρα αυτό να γίνει, πριν να είναι πολύ αργά.
Ο κατακλυσμός με κοσμήματα και γενικότερα με εμπορεύματα από άλλες χώρες δεν μπορεί να σταματήσει με αστυνομικά μέτρα ή με προσευχές. Μπορεί όχι μόνο να σταματήσει αλλά και να αντιστραφεί, με όλα τα οφέλη που αυτό συνεπάγεται για τη χώρα μας κυρίως, αλλά και για τους νέους μας και τον κλάδο, αν σήμερα όλοι κατανοήσουμε ότι η εκπαίδευση είναι το πρώτο και το πιο σπουδαίο και αποφασιστικό βήμα-όπλο προς την κατεύθυνση αυτή.
Απαξιώσαμε πολλά χρόνια σαν κοινωνία αυτό που μας δόξασε στο παρελθόν, αυτό που μας έκανε να είμαστε περήφανοι για τους προγόνους μας, απαξιώσαμε τις Τέχνες. Τις Εφαρμοσμένες Τέχνες στο μέταλλο, στο μάρμαρο, στο ξύλο, στην πορσελάνη, στο γυαλί, στο ύφασμα κ.ά.
Σήμερα στις παρούσες συνθήκες οικονομικής ασφυξίας, αυτό θα είναι τραγικό να συνεχιστεί, θα πρέπει να σκύψουμε και να αγκαλιάσουμε όλοι, Πολιτεία και πολίτες, όλους τους παραγωγικούς κλάδους με σταθερό προσανατολισμό στις εξαγωγικές δραστηριότητες (είτε απ’ ευθείας είτε έμμεσες είτε μέσω ίντερνετ κ.ά.). Η ανάπτυξη και η υψηλή εκπαίδευση αυτών των κλάδων, μπορεί να αποτελέσει σταθερό βήμα προς το ξεπέρασμα μιας διαρκούς και επώδυνης οικονομικής και όχι μόνον, κρίσης.
Δεν μπορεί η απαίτηση αυτή να είναι κλαδική, δεν επιτρέπεται να είναι μόνο κλαδική -ειδικά κάτω από τις δύσκολες σημερινές συγκυρίες,- είναι και πρέπει να είναι Ελληνικό αίτημα ανάπτυξης πάνω απ’ όλα. Μια ισχυρή και εύρωστη κοσμηματοποιεία με Επιστήμονες Κοσμηματοποιούς και με τη τεράστια φήμη που αυτή έχει διαχρονικά αποκτήσει παγκοσμίως, θα αποτελέσει πολύτιμο μοχλό ανάπτυξης και εξαγωγικού δυναμισμού της Ελλάδας και παράδειγμα προς μίμηση για άλλους κλάδους που και αυτοί έμειναν χωρίς εκπαίδευση διαχρονικά και που θα μπορούσαν εξ ίσου να προσφέρουν στην Οικονομία της χώρας.
Αν το Κεφάλαιο της φήμης και των δυνατοτήτων των Ελλήνων Κοσμηματοποιών (και όλων των άλλων αντίστοιχων-συναφών κλάδων) το αφήσουμε ανεκμετάλλευτο, χωρίς την Εκπαίδευση Επιπέδου που αξίζουν, τότε θα λιγοστεύουν επικίνδυνα και καθημερινά οι τομείς και τα αποθέματα ανθρώπινων πόρων, από τα οποία θα μπορούσαμε να αντλήσουμε αισιοδοξία μελλοντικής και ισχυρής ανάκαμψης της Οικονομίας μας.
Η αναγκαιότητα, είναι παραπάνω από πασιφανής, η απόφαση όμως υλοποίησης εναπόκειται στην βαθιά κατανόηση του προβλήματος και την ευαισθησία όλων όσων κυβερνούν τούτη τη χώρα, όλων όσων έχουν την δυνατότητα να πάρουν τις αποφάσεις που απαιτούνται για την υλοποίηση αυτού του ελπιδοφόρου προσανατολισμού.
ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΝΕΣΣΗΣ