Πρώτα να γνωρίσουμε εμείς τα Γιάννενα!

Στις 29 Μαΐου διαβάσαμε όλοι στην αγαπημένη μας εφημερίδα και με αφορμή την (πολύ σωστή) αναστήλωση του Βελή Τζαμιού και του Μεντρεσέ, μια κραυγή αγωνίας για την μονοδιάστατη προβολή του Οθωμανικού παρελθόντος της πόλης μας, όπως αυτό εκφράζεται από το τρίπτυχο «Αλή πασάς, κυρά Φροσύνη, Τζαμιά». Η αλήθεια είναι ότι έχουμε γίνει δέσμιοι από διάφορες κοινοτυπίες και ξεπερασμένες τουριστικές πολιτικές περασμένων δεκαετιών. Πράγμα το οποίο γίνεται για δυο λόγους. Πρώτον, επειδή το Οθωμανικό παρελθόν είναι πολύ μεγάλο μιας και οι Οθωμανοί ήρθαν στην πόλη μας αρκετά χρόνια πριν την άλωση της Κωνσταντινούπολης και έφυγαν μόλις 100 χρόνια πριν, με αποτέλεσμα σχεδόν όλα τα υπάρχοντα διατηρητέα κτίρια να είναι χτισμένα στην Οθωμανική περίοδο. Ταυτόχρονα, το πραγματικά πολύ ένδοξο παρελθόν των Ιωαννίνων δεν έχει αφήσει ευρήματα εντός της πόλης μας. Δεν υπάρχει, για παράδειγμα, μέσα στα Γιάννενα ένα απομεινάρι από παλάτι του βασιλιά Πύρρου ή της μητέρας του μεγάλου Αλεξάνδρου Ολυμπιάδας ώστε να προστεθεί στα αξιοθέατα που μπορεί να δει ο επισκέπτης κινούμενος με τα πόδια.
Μια λύση είναι να «κατασκευάσουμε» μνημεία και αξιοθέατα υιοθετώντας ιστορίες ακόμα και αμφιβόλου προελεύσεως (π.χ. θησαυροί Αλή πασά, υπόγειες στοές κλπ.). Η άλλη λύση και η πιο σωστή, κατά τη γνώμη μου, είναι να αναδείξουμε το χαρακτήρα της πόλης μας και τον τρόπο με τον οποίο ζούσαν οι άνθρωποι σε προηγούμενες γενιές.
Τα Γιάννενα σύμφωνα με όλους τους επισκέπτες είναι πανέμορφα. Κι αυτό δεν γίνεται λόγω των μεγάλων και εντυπωσιακών κτιρίων. Ούτε τον πύργο του Άιφελ, ούτε το Big Ben έχουμε.
Στα Γιάννενα όμως υπάρχουν γειτονιές που νομίζεις πως ο χρόνος έχει σταματήσει εδώ και διακόσια χρόνια. Τότε που οι Χριστιανοί, οι Οθωμανοί και οι Εβραίοι συνυπήρχαν αρμονικά στην πόλη. Μπορούμε να περιγράψουμε στους επισκέπτες μας τα Γιάννενα του Δημήτρη Χατζή με τα ταμπάκικα, τα ξυλάδικα, τη Σκάλα που άραζαν τα ψαροκάικα της λίμνης, το νησάκι μας με τα υπέροχα μοναστήρια του. Να δείξουμε το εσωτερικό του κάστρου μας το οποίο είναι ακόμα κατοικήσιμο (πράγμα το οποίο προκαλεί έκπληξη στους επισκέπτες μας) με τις εκκλησίες, τα τζαμιά και τη συναγωγή του. Και τα σπίτια τα μικρά, αυτά με το ένα δωμάτιο στον όροφο και το ισόγειο στο οποίο είχαν τα οικόσιτα ζώα και τώρα το κάναμε δωμάτια. Τα σπίτια των αρχόντων, του Νικολού Αργύρη και του Γεωργίου Σταύρου στα οποία επί Αλή Πασά φιλοξενούνταν οι επίσημοι προσκεκλημένοι της πόλης μιας και δεν υπήρχαν ξενοδοχεία τότε.
Να ψάξουμε να βρούμε όλοι μας τι έβλεπαν τα μάτια του Θεόδωρου Αγγελόπουλου, ενός εκ των κορυφαίων σκηνοθετών στην ιστορία του κινηματογράφου, ο οποίος σε κάθε ταινία του ερχόταν και έκανε γυρίσματα στα Γιάννενα. Να δείξουμε τα χάνια μας, το Γυαλί Καφενέ και τις εμπορικές στοές. Να περιγράψουμε την απελευθέρωση της πόλης μας όπως την έγραψε ο Σαλαμάγκας (τον οποίο όπως και τον Δημήτρη Χατζή, οι περισσότεροι συμπολίτες μας αγνοούν δυστυχώς).
Κι αφού δείξουμε όλη την προαιώνια καθημερινότητα στους ξένους μας, στο τέλος να τους δείξουμε και τον πολιτισμό μας. Τον Λαϊκό μας πολιτισμό. Την Αργυροχρυσοχοΐα μας και τα υφαντά μας και τις φορεσιές μας και τα φαγητά μας και το τσίπουρό μας και τα τραγούδια μας. Κι ας μεθύσουμε όλοι μας από τη ομορφιά της πόλης μας.
Τα Γιάννενα είναι εδώ πανέμορφα και μας περιμένουν πρώτα να τα γνωρίσουμε εμείς. Και αφού τα γνωρίσουμε εμείς, μετά να τα συστήσουμε ξανά σε όλο τον κόσμο.