Τα... υποκειμενικά
- Είπε το γνωστό για "ματωμένα πλεονάσματα" και πρόσθεσε πως έρχονται "να γδάρουν το λαό" ο Δ. Κουτσούμπας. "Ματωμένα", "γδάρουν"... Λέξεις τρομακτικές, εφιαλτικές, τρομοκρατικές. Αυτή είναι η κύρια ρητορική του ΚΚΕ. Γιατί, άλλο πράγμα είναι να επισημαίνεις υπαρκτά προβλήματα που αντιμετωπίζει ο πολίτης και να καταθέτεις ρεαλιστικές προτάσεις ή και να ζητάς απόρριψη μέτρων που θεωρείς ως επιβλαβή για την κοινωνία και άλλο να κατασκευάζεις μια εικόνα τόσο μακριά από την πραγματικότητα... Τελικά φαίνεται πως το όποιο καλό για την κοινωνία είναι κακό για το κόμμα.
- Είδα την είδηση πως οι εισπράξεις στα ταξί, μέσω POS εκτοξεύθηκαν κατά 177% και πως όλοι έχουν τοποθετήσει το σχετικό σήμα στο παράθυρο. Αυτό το οποίο, όπως έλεγαν συνδικαλιστές του κλάδου κυρίως συνεπικουρούμενοι από δημοσιογράφους, θα εμπόδιζε τους οδηγούς και θα προκαλούσε ατυχήματα… Οι επόμενες σκέψεις δικές σας…
- Πριν λίγες μέρες Ουκρανοί, κυρίως γυναικόπαιδα που διαμένουν στην Ελλάδα, μετέβησαν στο μνημείο του ποιητή Ταράς Σεβτσένκο να καταθέσουν στεφάνι προς τιμή των θυμάτων του Ηolodomor για να τιμήσουν τα εκατομμύρια θύματα των Ουκρανών, σκηνικό που οι Ουκρανοί αποδίδουν στην πρακτική εθνοκάθαρσης του Στάλιν, με βασικό όπλο τον λιμό. «Τους σκότωναν με όπλο την πείνα [σε μια γη] όπου μπήγεις ένα κομμάτι ξύλο στο έδαφος και φυτρώνει δέντρο. Και όμως, πέθαιναν, ξεψυχούσαν σαν τα ζώα. Τους τα πήραν όλα, μέχρι και τον τελευταίο σπόρο», περιγράφει η κάτοχος Νόμπελ Λογοτεχνίας, Σβετλάνα Αλεξίεβιτς. Η εκτίμηση του ΚΚΕ, το οποίο έχει αποκαταστήσει τον Στάλιν, είναι πως ο λιμός "ήταν σαμποτάζ των Ουκρανών εθνικιστών". Μέλη του ΚΚΕ προπηλάκισαν τα γυναικόπαιδα που είχαν συγκεντρωθεί στην εκδήλωση των Ουκρανών για να «θυμηθούν» τους προγόνους τους. Αυτές οι πρακτικές παραπέμπουν στην πρακτική των αντισυγκεντρώσεων των ακροδεξιών πριν την δικτατορία. Το «χρώμα» μόνο των αρνητικών πρωταγωνιστών είναι διαφορετικό. Και κάτι ακόμα. Δεν κρίνω εδώ την ιστορική εκτίμησή τους, αλλά την πρακτική να χρησιμοποιούν αυτές τις μεθόδους απέναντι σε ό,τι διαφωνούν.
- Ο αντισημιτισμός της εγχώριας αριστεράς έχει αρκετές αιτίες. Καταγράφω μερικές κατά την …υποκειμενική μου άποψη: 1) Ο αντισημιτισμός είναι ενδημικός στην εγχώρια αριστερά. Σε όλες τις εκφάνσεις της. 2) Η ιδεολογική πρόσβασή της στην εργατική τάξη, η οποία στο μακρινό και πρόσφατο παρελθόν ήταν προνομιακό πεδίο, έχει μειωθεί εντυπωσιακά. 3) Το πάλαι ποτέ φοιτητικό κίνημα που, ιδίως αυτό, ήταν η βάση για μαζικές διαδηλώσεις και συγκινούσε ευρύτερες μάζες, έχει συρρικνωθεί αριθμητικά και έχει απαξιωθεί λόγω και της μετατροπής του σε ολιγάριθμες "ακτιβιστικές" ομάδες που περισσότερο είναι αναγνωρίσιμες για τις βίαιες ενέργειες σε ΑΕΙ παρά για τις καθαρά φοιτητικές, έστω και εκτός σύγχρονης πραγματικότητας, εκπαιδευτικές πρωτοβουλίες. 4) Οι μετανάστες και πρόσφυγες δεν αποτελούν πλέον "επαναστατικά υποκείμενα" της ταξικής πάλης όπως προσδοκούσαν και έγραφαν αριστεροί σχηματισμοί. 5) Οι πρόσφατες εξελίξεις σε αριστερά κόμματα, που εκτός των άλλων έχουν μειώσει τα ποσοστά τους, έχουν ως αποτέλεσμα να μην αποτελούν πλέον κομματικούς χώρους που μπορεί να είναι ελκυστικοί... Και 6) Έτσι τα νέα σύμβολα του "αγώνα" είναι αναγκαστικά οι συγκεκριμένες σημαίες και η ανάδειξη των ισλαμοφασιστικών τρομοκρατικών οργανώσεων απαραίτητη για την διατήρηση "επαναστατικού" κλίματος.
-Στις ανακοινώσεις για την Ημέρα καταδίκης βίας κατά των γυναικών, κομμάτων και φεμινιστικών οργανώσεων διαπίστωσα μια ΣΚΟΠΙΜΗ και ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ …έλλειψη. Δεν υπάρχουν αναφορές στις γυναίκες που κακοποιήθηκαν, δολοφονήθηκαν και βιάστηκαν από τρομοκράτες της Χαμάς μετά την επίθεση στις 7 Οκτωβρίου 2023. Γιατί ήταν Ισραηλινές. Δεν θα δημοσιοποιήσω τις σκηνές με τις γεμάτες αίματα κακοποιημένες γυναίκες από τους ισλαμοφασίστες. Τοποθετώ μόνο, με οργή για την υποκρισία των αντισημιτιστών, φωτογραφίες 13 γυναικών ομήρων ακόμη από την Χαμάς.
- Διαβάζω σε ανακοινώσεις κομμάτων και βλέπω στο διαδίκτυο την φράση «Όχι στην Γενοκτονία των Παλαιστινίων». Παραθέτω την άποψη του Μωρίς Σιακκή (Έλληνας εβραϊκού θρησκεύματος, η μεταπτυχιακή του διατριβή ήταν η συγκριτική ανάλυση τριών περιπτώσεων γενοκτονίας, έχασε παππού και θεία στο Ολοκαύτωμα). {…} Γενοκτονία είναι η πολιτική απόφαση, ο σχεδιασμός και η υλοποίηση της εξολόθρευσης μιας ομάδας ανθρώπων λόγω (και μόνο λόγω) της θρησκείας, της φυλής ή κάποιας άλλης ιδιότητάς της, με στόχο τον αφανισμό της. Γι’ αυτούς που τη διενεργούν, το μόνο τεκμήριο «αθωότητας» ή «ενοχής» αυτών τους οποίους διώκουν, είναι η ταυτότητά τους· και είναι όλοι ένοχοι απλά και μόνο επειδή υπάρχουν, ανήκουν σε αυτή την ομάδα και πρέπει να εξαφανιστούν. Κάνει κάτι τέτοιο το Ισραήλ; Όχι. Οι άμαχοι που σκοτώνονται μαζικά από τις επιχειρήσεις του στο παρόν, αλλά και στο παρελθόν, είναι αποτέλεσμα ενός πολέμου, το πεδίο του οποίου έχουν επιλέξει οι ηγέτες αυτών των αμάχων, όχι το Ισραήλ. Αυτοί έχουν επιλέξει να χρησιμοποιούν το λαό τους ως ανθρώπινες ασπίδες, έχοντας βάσεις ρουκετών μέσα στον αστικό ιστό κάτω από σπίτια, σχολεία, τζαμιά και νοσοκομεία. {...}
