Ιστορικές μαρτυρίες από την Ε.Η.Μ. για την ελληνικότητα της Μακεδονίας

Τα Σκόπια πανηγυρίζουν από χθες για την πρόσκληση που έλαβαν για ένταξη από το ΝΑΤΟ που για δεκαετίες «σκόνταφτε» στη σθεναρή άρνηση της Ελλάδος να συναινέσει, αν πρώτα δεν βρισκόταν λύση με την ονομασία.
Μετά την συμφωνία των Πρεσπών, Τσίπρας και Καμμένος έδωσαν πλέον το πολυπόθητο για τα Σκόπια «διαβατήριο» και μάλιστα ο Πρωθυπουργός τους Ζόραν Ζάεφ να γράφει σε πανηγυρικούς τόνους για τη «Δημοκρατία της Μακεδονίας» που θα γίνει μέλος της «οικογένειας» του ΝΑΤΟ, διαγράφοντας δηλαδή από τώρα το «Βόρεια».
Την έντονη ανησυχία της για τις επιπτώσεις που θα έχει η Συμφωνία των Πρεσπών, για τον Ελληνισμό της Μακεδονίας, της Θράκης, αλλά και της Ηπείρου, εκφράζει με ανακοίνωσή της η Εταιρεία Ηπειρωτικών Μελετών.
«Θεωρούμε χρέος μας -αναφέρει μεταξύ άλλων στην ανακοίνωσή της- να αναδείξουμε ορισμένα τεκμήρια, τα οποία, ίσως, συμβάλλουν στη νηφάλια προσέγγιση ενός μείζονος για την σύγχρονη Ιστορία μας ζητήματος. Ενός ζητήματος το οποίο, ενώ δημιουργήθηκε τεχνητά για προφανείς ιδεολογικούς, γεωπολιτικούς και στρατηγικούς σκοπούς, έχει και θα έχει πολυεπίπεδες επιπτώσεις για τον Ελληνισμό και ιδιαίτερα για τον Ελληνισμό της Μακεδονίας, της Ηπείρου και της Θράκης».
Η Ε.Η.Μ. στη συνέχεια παραθέτει ιστορικά στοιχεία, σημειώνοντας και τα εξής: «Η ελληνικότητα της Μακεδονίας (το όνομα από το «μακεδνός», δηλαδή «ευμήκης», «μακρύς», που πρωτοσυναντάται στον Όμηρο) ουδέποτε αμφισβητήθηκε μέχρι τις απαρχές του εικοστού αιώνα. Άλλωστε, οι ιστορικές και γεωγραφικές μαρτυρίες, καθώς και οι χαρτογραφικές αποτυπώσεις είναι ευκρινέστατες. Ήδη στα τέλη του 17ου και στις απαρχές του 18ου αιώνα ήταν αυτονόητο ότι η Μακεδονία συνιστά ελληνική περιοχή και δεν συνορεύει με κάποια ανύπαρκτη «Βόρεια Μακεδονία», αλλά με τη Δαρδανία.
Ο Ιωαννίτης Μελέτιος Γεωγράφος (1661-1714) στο έργο του «Γεωγραφία Παλαιὰ καὶ Νέα… Ἐν Βενετίᾳ, 1728» που συντέθηκε τη δεκαετία του 1690, αλλά δημοσιεύθηκε 14 χρόνια μετά τον θάνατό του, στη σχετική με τα Βαλκάνια και ιδιαίτερα με τη «Μοισία» (Σερβία) ενότητα (σ. 414), σημειώνει ρητώς για τη γεωγραφική θέση των Σκοπίων: «εἶτα οἱ Σκοῦποι, κοινῶς Σκόπια, Πόλις μεγάλη και εύρύχωρος, κατὰ τὸ Σύνορον της Μακεδονίας, […] ἀπέχει 80 μίλια της Σόφιας πρὸς Δυσμάς». Στην ίδια συνοχή ένας από τους σημαντικότερους Νεοέλληνες διανοητές, που διακρίθηκαν στον ευρωπαϊκό χώρο, ο Αναστά -σιος Μιχαήλ (τέλη 17ου – μέσα 18ου αιώνα), στο βιβλίο του «Περιηγηματικὸν Πυκτάτιον, Ἐν Ἀμστελοδάμῳ, 1706» (σ. 40), υπογραμμίζει το γεγονός ότι με την «Μοισίαν» (Σερβίαν) «προσομοροῦσιν (δηλ. συνορεύουν) οἱ Δαρδανικοὶ Σκοῦποι, εἴτε τά νῦν Σκόπια».
Τόσο το κείμενο του Μελέτιου Γεωγράφου όσο και το κείμενο του Αναστάσιου Μιχαήλ, για να περιορισθούμε σε δύο αναμφίλεκτα τεκμήρια, καταγράφουν την επιστημονική, ιστορική, γεωγραφική και εθνολογική αντίληψη της εποχής τους (αξιοποιώντας όχι μόνον τις αρχαίες και τις βυζαντινές, αλλά και τις σύγχρονές τους πηγές)».
Η Εταιρεία Ηπειρωτικών Μελετών, προσθέτει ότι «όντως προκαλούν έντονο προβληματισμό οι απόψεις ποικιλώνυμων ιστοριογρα-φούντων, που αναφέρονται σε «γεωγραφικὸ προσδιορισμό» περί «Βόρειας Μακεδονίας», και κατασκευάζουν ανιστόρητους ισχυρισμούς για δήθεν «μακεδονική γλώσσα», «μακεδονική ταυτότητα» και «μακεδονικό έθνος» των εγκατοίκων των «Δαρδανικών Σκούπων» ή «Σκοπίων». Το Κράτος των Σκοπίων ανέκαθεν ευρίσκετο γεωγραφικώς, εθνολογικώς και πολιτιστικώς «κατὰ τὸ Σύνορον τῆς Μακεδονίας».
Καταλήγοντας αναφέρει ότι η ΕΗΜ θα εξακολουθήσει για το μείζον αυτό θέμα να καταθέτει ιστορικά τεκμήρια που αναδεικνύουν την «αλήθεια των πραγμάτων».