Το Αριστοτέλειο βράβευσε τον π. Αντώνη Παπανικολάου

on .

PATHR ANTONIOS KIBOTOS

• Το έργο του π. Αντώνιου Παπανικολάου, για τη διακονία των παιδιών μέσα από την «Κιβωτό του Κόσμου», αναδείχθηκε σε εκδήλωση που οργάνωσε το Τμήμα Θεολογίας του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου. Η εκδήλωση ήταν αφιερωμένη σε τέσσερις ιερείς που έχουν ξεχωρίσει για τη δράση και την προσφορά τους στον συνάνθρωπο. Εκτός από τον πρωτοπρεσβύτερο Αντώνιο Παπανικολάου, τιμήθηκαν ο πρωτοπρεσβύτερος Κωνσταντίνος Πλευράκης, ιδρυτής του Ξενώνα Προστασίας Αγάμων Μητέρων του Ιδρύματος Ευαγγελιστής Μάρκος στη Θέρμη Θεσσαλονίκης, ο αρχιμανδρίτης Αθηναγόρας Λουκατάρης, εμπνευστής του Φάρου του Κόσμου στον Δενδροπόταμο Θεσσαλονίκης και ο αρχιμανδρίτης Γερβάσιος Ραπτόπουλος, ιδρυτής της Διακονίας Αποφυλακίσεως Απόρων Κρατουμένων στο Πλαγιάρι Θεσσαλονίκης.
Το έργο του π. Αντωνίου, παρουσίασε ο αναπληρωτής καθηγητής του Τμ. Θεολογίας κ. Χρήστος Τσιρώνης λέγοντας ότι «ο π. Αντώνιος μας επιτρέπει να αισιοδοξούμε για το μέλλον του τόπου μας».
Πρόσθεσε, ακόμη, ότι «η ελεύθερη διακονία προς κάθε άνθρωπο είναι το χαρακτηριστικό της καινής δημιουργίας. Ο Χριστός αναγγέλλει μια καινούρια ζωή. Είναι το αρχετυπικό παράδειγμα διακονίας. Η φροντίδα προς τον πάσχοντα άνθρωπο πρέπει να είναι μόνιμο μέλημα της ζωής».
Στη συνέχεια πήρε το λόγο ο π. Αντώνιος, που τόνισε πως η «η Κιβωτός είναι μια συλλογική προσπάθεια. Εγώ δεν κάνω τίποτα περισσότερο από το χρέος μου. Η τιμή αυτή είναι και για τους εθελοντές μας και για τα παιδιά μας που αγωνίζονται».
Εξήγησε, επίσης, πως γεννήθηκε η επιθυμία για τη δημιουργία της Κιβωτού με σκοπό να βοηθήσει τα παιδιά στην ευρύτερη περιοχή της πρώτης του ενορίας, στον άγιο Γεώργιο Ακαδημίας Πλάτωνος. «Δεν μπορούσα να δεχθώ ότι τόσο κοντά στην πόρτα της κατεξοχήν κιβωτού της σωτηρίας που είναι η εκκλησία χάνονταν τόσες ψυχές σε κάθε είδους παραβατικότητα», ανέφερε χαρακτηριστικά.
Ο π. Αντώνιος ανέπτυξε ακόμη τις δράσεις της Κιβωτού και τους στόχους για τη δημιουργία νέων δομών και σε άλλα μέρη της χώρας, με μια από τις σημαντικότερες να είναι αυτή της Πωγωνιανής.
Επισήμανε δε ότι «πάντοτε ο κλήρος βρισκόταν κοντά στον λαό, κάνοντας τη δική του αντίσταση απέναντι στην ανισότητα και την κοινωνική αδικία. Υπάρχουν κληρικοί που δεν φοβούνται να μπουν στη λάσπη για να βοηθήσουν τα παιδιά που βρίσκονται σε κίνδυνο, όχι κρίνοντας τα όπως κάνει η κοινωνία».