Ήξερε να τιμά την ιεροσύνη του ο αρχιμανδρίτης Θεοδ. Διαμάντης

on .

MOLYBDOSKEPASTH MNHM DIAMANTH 22 9 19

• Μέσα σε φορτισμένη συγκινησιακά ατμόσφαιρα, καθώς είναι νωπή ακόμη η κοίμησή του, αλλά και γιατί λείπει σε πολλά άτομα η συνετή πνευματική του καθοδήγηση, τελέστηκε το Σάββατο στον αύλειο χώρο της Μονής Μολυβδοσκεπάστου το τεσσαρακονθήμερο μνημόσυνο του αείμνηστου ηγουμένου αρχιμανδρίτη π. Θεόδωρου Διαμάντη, με καταγωγή από τους Βαριάδες Ιωαννίνων, ο οποίος έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 77 ετών.
Εκατοντάδες πιστοί κατέκλυσαν τη Μονή, αναγνωρίζοντας με αυτό τον τρόπο το ακραιφνές βίωμά του για την Εκκλησία. Ιερούργησε ο Μητροπολίτης Νέας Κρήνης και Καλαμαριάς Ιουστίνος, ενώ συμπροσευχήθηκε ο Μητροπολίτης Κονίτσης Ανδρέας. Να σημειωθεί ότι ταξίδεψε από την Κύπρο και παρέστη κληρικός, εκπρόσωπος του Μητροπολίτη Λεμεσού Αθανασίου.
Μιλώντας για τον αλησμόνητο π. Θεόδωρο, ο Σεβασμιώτατος Ιουστίνος, αφού αναφέρθηκε στον πνευματικό του σύνδεσμο μαζί του από την ηλικία των 16 ετών, όταν τον πρωτογνώρισε, σημείωσε ότι «δεν καλλιεργούσε την εύκολη παρρησία, που κατά τους πατέρες είναι ο θάνατος του κληρικού και του λαϊκού, αλλά καλλιεργούσε το σεβασμό. Ήξερε να τιμά και να διαφυλάττει την ιεροσύνη του. Παιδαγωγούσε αυστηρά και καλλιεργούσε την πνευματική στροφή». Και πρόσθεσε: «Ήταν άνθρωπος της άσκησης. Αυτό το κατάλαβα όταν φιλοξενούνταν, την περίοδο των φοιτητικών σπουδών μου, στο κονάκι μου στη Θεσσαλονίκη, πηγαίνοντας στο Άγιο Όρο ή επιστρέφοντας από αυτό. Τι θα φας, π. Θεόδωρε; Λίγες ελιές... Έβγαζε ελιές και τις μετρούσε. Ζύγιζε το φαγητό του και τον ύπνο του. Τον ρωτούσαμε για τον όσιο Παΐσιο, με τον οποίο διατηρούσε συχνή επαφή και έλεγε λίγα και ουσιαστικά πράγματα, αποφεύγοντας να φανεί ως έπαινος η γνωριμία του και η σχέση του με τον άγιο. Μιλούσε για τις διδαχές του και ποτέ για τα θαύματά του».
Η ζωή του π. Θεοδώρου είναι αφορμή για τη δική μας αυτοκριτική. Να μην περιοριζόμαστε και ικανοποιούμαστε σε μια τυπική θρησκευτικότητα, αδιαφορώντας για την αγάπη και την αδελφοσύνη.
Η.Μ.