Το κτίριο της Δομπόλη δεν έχει προδιαγραφές για Διοικητήριο!

on .

DOMPOLH PANEPISTHMIO

• Την 49η επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου επέλεξαν ως αφορμή οι απόφοιτοι του παλιού Πανεπιστημίου Ιωαννίνων για να διατρανώσουν την αντίθεσή τους στα σχέδια της Δημοτικής Αρχής να μετατρέψει σε δημαρχείο το κτίριο της οδού Δομπόλη, το οποίο επί αρκετές δεκαετίες στέγασε το Πανεπιστήμιο.

Οι παλιοί απόφοιτοι σε ψήφισμά τους προσάπτουν την κατηγορία της «ύβρις» στον Δήμαρχο Μωυσή Ελισάφ, για τον οποίο τονίζουν πως με τους σχεδιασμούς του αφανίζει την ταυτότητα και την ιστορία του κτιρίου και επαναλαμβάνουν την πρόταση να μετατραπεί σε κέντρο Τέχνης και Πολιτισμού.  

To ψήφισμα

Οι απόφοιτοι του παλιού Πανεπιστημίου Ιωαννίνων στο ψήφισμά τους αναφέρουν τα ακόλουθα σχετικά με το κτίριο της οδού Δομπόλη:

«Φαίνεται παράδοξο, αλλά δεν είναι: 49 χρόνια  μετά τα γεγονότα  του επίμονου 1973, το ίδιο το κτίριο του Παλιού Παν/μίου Ιωαννίνων μας καλεί να υπερασπιστούμε τόσο τις ιδέες της εποποιίας του Πολυτεχνείου όσο και το ίδιο το κτίριο, προσβλέποντας στο μέλλον. 

Όπως και τότε, που βρήκαμε κλειστή τη πόρτα του από τις πρυτανικές αρχές που είχαν συνταχθεί με την εξουσία, έτσι και τώρα, το νυν Παν/μιο, έχοντας εκχωρήσει  στη πολιτική εξουσία και στη Δημοτική Αρχή τα δικαιώματα διαχείρισης, συνεργεί στον αφανισμό της εκπαιδευτικής ταυτότητας και στην απάλειψη της ιστορίας των αγώνων του. 

Το παράδοξο είναι πως ο Κος Δήμαρχος, πρώην καθηγητής του νυν Παν/μίου, αντί να υπερασπιστεί την άυλη πνευματικότητα του Παλιού Παν/μίου με πράξεις και όχι με κούφια λόγια, καθίσταται ο κύριος υπεύθυνος αλλοιώσεως και του υλικού κελύφους του, μετατρέποντάς το σε Διοικητήριο.  

Η παλιά ύβρις της 30χρονης εγκαταλείψεως ανανεώνεται από τη σύγχρονη βίαιη ύβρι της παράλογης φαντασιώσεως του Κου Δημάρχου να μετατρέψει αυτό που δεν πρέπει σε εκείνο που δεν μπορεί: το υπάρχον κτίριο δεν έχει προδιαγραφές να γίνει Διοικητήριο, ενώ μόνο η επανάχρησή του μέσω της Τέχνης αξιοποιεί ιδανικά κτίριο και ιστορία.

Ο μετασχηματισμός του σε οικολογικό πράσινο κτίριο Τέχνης και Πολιτισμού, διευρύνει την εκπαιδευτική του ταυτότητα και διανοίγει την πόλη στον κόσμο της Σύγχρονης Τέχνης. Στο ανασκευασμένο κτίριο το παλιό και το καινούργιο zeitgeist θα συνυπάρχουν. Αν και πέρασαν 49 χρόνια, η Πόπη Βουτσινά και ο Νίκος Ράπτης, επίμονοι υπενθυμητές του ανυπόταχτου πνεύματος του Πολυτεχνείου και του Παλιού Παν/μίου, κρατούν ακόμα την είσοδο του κτιρίου ανοιχτή για την πανεπιστημιακή κοινότητα και για την πόλη. 

Και δεν είναι καθόλου παράδοξο! Εμείς που μυηθήκαμε, στις αίθουσες και στο αμφιθέατρό του, στις αρχές της δημοκρατίας, της ελευθερίας, της δικαιοσύνης, και της ομορφιάς, τώρα το υπερασπιζόμαστε, μη αποδεχόμενοι την καταστροφή του!

Ενάντια στην ύβρι της αλλοιώσεώς του, ενάντια στη πιθανή προσπάθεια καπηλείας της Μνήμης του, οι παλιοί φοιτητές του, υπερασπιζόμαστε το Παλιό Παν/μιο, κρατώντας  το ανοιχτό στη Τέχνη και στην Ιστορία».