Το κύριο ζήτημα δεν είναι οι συντάξεις, αλλά η αναπτυξιακή ώθηση της χώρας
• «Η συζήτηση έχει επικεντρωθεί στις συντάξεις τη στιγμή που αυτό δεν είναι το κύριο ζήτημα. Όπως προείπα, το κύριο ζήτημα το οποίο θα έπρεπε να είναι στο επίκεντρο της δημόσιας συζήτησης και της μέριμνάς μας είναι το πώς θα δώσουμε στη χώρα αναπτυξιακή ώθηση, ώστε να δημιουργήσει μεγαλύτερο πλούτο και μεγαλύτερο εισόδημα για να ζήσουν οι πολίτες της καλύτερα».
Την εξήγηση αυτή έδωσε σε συνέντευξή του στο Αθηναϊκό - Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων ο συμπατριώτης μας καθηγητής στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων Κωνσταντίνος Γάτσιος. Παρέθεσε μάλιστα και στοιχεία σύμφωνα με τα οποία: «Η συνταξιοδοτική δαπάνη στη χώρα μας είναι σήμερα γύρω στο 17,5% του ΑΕΠ, όσο δηλαδή ήταν και το 2012. Είναι, βέβαια, πολύ υψηλότερη του μέσου όρου της ευρωζώνης κατά περίπου 3 μονάδες. Αλλά εκείνο που έχει σημασία, εν προκειμένω, είναι ότι μεσούσης της κρίσης, από το 2009 και μετά, το ποσοστό του ΑΕΠ που απορροφά η συνταξιοδοτική δαπάνη σταθερά αυξάνεται. Γιατί; Γιατί πέφτει το ΑΕΠ, πέφτει ο παρονομαστής του κλάσματος, περισσότερο απ’ όσο πέφτει ο αριθμητής, δηλαδή η συνταξιοδοτική δαπάνη».
Και ο κ. Κ. Γάτσιος συμπλήρωσε:
«Είναι, λοιπόν, καταφανές το εξής. Η μεσο-μακροπρόθεσμη δυνατότητα του ελληνικού κράτους να χορηγεί αξιοπρεπείς συντάξεις εξαρτάται από ένα και μόνο ένα πράγμα: την αναπτυξιακή δυναμική που θα χαρακτηρίσει την ελληνική οικονομία τα επόμενα χρόνια και η οποία επί του παρόντος, λόγω των αλλοπρόσαλλων και αντιαναπτυξιακών πολιτικών της κυβέρνησης προδιαγράφεται πλήρως αναιμική. Εάν συνεχίσουμε σε αυτόν το δρόμο, ό,τι προστασία συντάξεων και να κάνουμε «σήμερα», θα μας περιμένει το πρόβλημα «αύριο» και, μάλιστα, διογκωμένο.
Η προσωπική μου γνώμη είναι ότι χρειαζόμαστε ένα ασφαλιστικό σύστημα που θα είναι δίκαιο –όπου, δηλαδή, συνταξιούχοι με τα ίδια χαρακτηριστικά θα παίρνουν την ίδια σύνταξη, ενώ εκείνοι που εργάστηκαν λιγότερα χρόνια και συνεισέφεραν λιγότερο θα παίρνουν μικρότερη– και το οποίο θα έχει αναπτυξιακά χαρακτηριστικά, δηλαδή θα ενισχύει τα κίνητρα για εργασία και αποταμίευση. Ασφαλώς και θα πρέπει μεσοπρόθεσμα να στοχεύσουμε σε συνταξιοδοτική δαπάνη ως ποσοστό του ΑΕΠ που δεν θα υπερβαίνει τον αντίστοιχο μέσο όρο της ευρωζώνης, όπως συνέβαινε πριν το 2004».
Και ο Ηπειρώτης καθηγητής κατέληξε:
«Οφείλουμε να θυμόμαστε ότι η λογική τού να δίνουμε συντάξεις που δεν αντιστοιχούσαν στις παραγωγικές δυνατότητες της οικονομίας μας συνέβαλε αποφασιστικά στη χρεοκοπία της χώρας. Το λέω αυτό όχι γιατί δεν πρέπει να συνταξιοδοτούνται οι άνθρωποι, αλίμονο, αλλά διότι οι συντάξεις πρέπει να βρίσκονται σε αντιστοιχία με τις δυνατότητες και τις δυνάμεις της οικονομίας. Αυτός είναι ο κανόνας που δεν πρέπει να ξεχνάμε ποτέ»
