ΜΕΝΙΝΑ: Μαζί με την ανάδειξη του μνημείου να αναβαθμισθεί και ο εορτασμός της μάχης

on .

menina

• Εργασίες συντήρησης και ανάδειξης γίνονται στο μνημείο της Μενίνας, όπου έγινε η ομώνυμη νικηφόρα και καθοριστική μάχη των ανταρτών του Ναπολέοντα Ζέρβα εναντίον των Γερμανών κατακτητών και των «Τσάμηδων» συνεργατών τους. Τα έργα υλοποιούνται από την αντιπεριφέρεια Θεσπρωτίας και ήταν αναγκαία.
Μαζί με την αναβάθμιση του μνημείου, όμως, είναι ανάγκη να αναβαθμιστεί και ο εορτασμός της Μάχης της Μενίνας. Και αυτό, γιατί δεν πρέπει να λησμονηθεί ότι η μάχη της Μενίνας ήταν η σημαντικότερη μάχη που έδωσε η αντιστασιακή οργάνωση ΕΔΕΣ με τον γερμανικό στρατό κατοχής στη δυτική Ελλάδα.
Το σημαντικότερο αποτέλεσμα της μάχης ήταν η απαρχή της εκούσιας φυγής των Μουσουλμάνων «Τσάμηδων» από την περιοχή της Θεσπρωτίας.
Η μάχη της Μενίνας εντασσόταν στην προσπάθεια κλιμάκωσης των συμμαχικών επιχειρήσεων στα Βαλκάνια και την Ανατολική Μεσόγειο, το καλοκαίρι του 1944. Στην περιοχή της Θεσπρωτίας επιχειρούσε ήδη η 10η μεραρχία ΕΔΕΣ, με επικεφαλής τον αντισυνταγματάρχη Βασίλειο Καμάρα, ο οποίος και διατάχθηκε να κινηθεί προς την Παραμυθιά.
Στις 27 Ιουνίου του ίδιου έτους, μετά από αποφασιστική μάχη, η Παραμυθιά ήταν η πρώτη ελληνική πόλη, που απελευθερώθηκε από τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής. Τρεις μέρες αργότερα νέα μάχη δόθηκε μεταξύ ΕΔΕΣ και γερμανικών δυνάμεων (συνεπικουρούμενων από δυνάμεις «Τσάμηδων», που ήταν εγκαταστημένοι στην περιοχή και συνεργάζονταν με τους Γερμανούς) κοντά στην Παραμυθιά.
Το καλοκαίρι του 1944 κύλησε με συχνές αναμετρήσεις ΕΔΕΣ και Γερμανών στην ευρύτερη περιοχή της Θεσπρωτίας αλλά και της δυτικής Ηπείρου.
Παράλληλα, όμως, δεν είχαν σταματήσει και οι αψιμαχίες μεταξύ ΕΔΕΣ και ΕΛΑΣ. Οι πολεμικές αναμετρήσεις κλιμακώθηκαν κατά τον μήνα Αύγουστο.
Σχεδόν καθημερινά σημειώνονταν συμπλοκές στη Θεσπρωτία και στο δρόμο που συνέδεε τα Ιωάννινα με την Ηγουμενίτσα.
Εκτός από τις μάχες διενεργούνταν και ενέργειες σαμποτάζ. Προς τα μέσα του μηνός, η αντιπαράθεση επικεντρώθηκε στην περιοχή γύρω από τη Μενίνα Θεσπρωτίας, εξαιτίας της ύπαρξης εκεί σημαντικής γέφυρας, ο έλεγχος της οποίας θεωρήθηκε ζωτικής σημασίας.