Οι αγώνες της εργατικής τάξης και η γέννηση της Πρωτομαγιάς

• Πριν από 87 χρόνια ακριβώς, η Αμερική περνούσε μια μεγάλη κρίση, που είχε προκαλέσει απογοήτευση, αλλά και αναβρασμό μεταξύ των εργατών.

Το 1932, μόνο το ένα τέταρτο των ανέργων στις Ηνωμ. Πολιτείες έπαιρνε κάποια ενίσχυση. Στη Νέα Υόρκη οι οικογένειες που απολάμβαναν αυτό το «προνό­μιο», έπαιρναν μια μέση επιχορήγηση 2,39 δολαρίων την εβδομάδα, ενώ στις περισσότερες περιοχές της πόλης, έδιναν στους ανέργους μόνο λίγο φαγητό.
Η κυβέρνηση, δεν είχε διάθεση να παράσχει καμιά βοήθεια κι ενώ οι εργάτες πέθαιναν από την πείνα, ο πρόεδρος Χέμπερτ Χούβερ, διαβεβαίωνε συνεχώς τον λαό, ότι «η ευημερία όπου να 'ναι, έρχεται»... Μαύροι και λευκοί εργάτες, μπροστά στην τραγική αυτή κατάσταση, συνένωσαν τις δυνάμεις τους και διεκδίκησαν αγωνιστικά εργασία κάτω από την καθοδήγηση του «Συνδικαλιστικού Συνδέσμου Ενότητας», που ιδρύθηκε το 1929 και είχε γενικό γραμματέα τον Ουίλιαμ Φόστερ, συγγραφέα του περίφημου ιστορικού έργου, «Η Ιστορία των τριών διεθνών».
Συμβούλια ανέργων
Ο Συνδικαλιστικός Σύνδεσμος και το Κομμουνιστικό Κόμμα της Αμερικής, άρχισαν από τον πρώτο καιρό της μεγάλης κρίσης να οργανώνουν τους ανέργους σε συμβούλια που αργότερα έγιναν γνωστά σαν συμβούλια ανέργων. Το αίτημα και των δύο αυτών πολιτικών φορέων, συνοψιζόταν στο σύνθημα: «Όλοι οι άνεργοι έχουν δικαίωμα να παίρνουν επιδόματα ανεργίας, που να επαρκούν για την εξασφάλιση της συντήρησης των οικογενειών τους και των εξαρτημένων προσώπων, για ολόκληρη τη χρονική περίοδο της ανεργίας τους»...
Η 6η Μαρτίου ορίσθηκε από τα κομμουνιστικά κόμματα της Δύσεως, σαν «Διεθνής ημέρα της Ανεργίας». Με το σύνθημα «θα πεθάνεις από την πείνα αν δεν παλέψεις» τα συμβούλια ανέργων στις Ηνωμένες Πολιτείες, κάλεσαν το λαό σε πανεθνική διαδήλωση. Εκατοντάδες χιλιάδες άνεργοι σε 30 περίπου μικρές και μεγάλες πόλεις διαδήλωσαν παίρνοντας μέρος στη μεγαλύτερη σειρά διαμαρτυριών από ανέργους που έγιναν ποτέ στην Αμερική. Η αστυνομία επετέθη με βιαιότητα κατά των διαδηλωτών σε πολλές πόλεις, ιδιαίτερα όμως, στη Γιούνιον Σκουέρ της Ν. Υόρκης, όπου 70.000 περίπου διαδηλωτές υπέστησαν άγρια επίθεση από αστυνομικούς που ενεργούσαν κάτω από τις διαταγές του διευθυντή τους, Γκρόβερ Ουόλεν. Στη διάρκεια των επιθέσεων, αστυνομικοί συνέλαβαν τους ηγέτες των εργατών, τον Ουίλιαμ Φόστερ, τον Ρομπ. Μάινορ και άλλους, οι οποίοι καταδικάστηκαν σε ποινές φυλάκισης 6 μηνών.
Υπό τη σκιά των πολυβόλων
Σε κοινή διακήρυξη για την Πρωτομαγιά, ο Συνδικαλιστικός Σύνδεσμος Ενότητας και το Κομμουνιστικό Κόμμα, δήλωναν μεταξύ άλλων: «...Κάντε την Πρωτομαγιά το μεγαλύτερο σύμβολο ολόκληρης της τάξης... Αγωνιστείτε για κοινωνική ασφάλιση! Αγωνιστείτε για δουλειά ή για το μεροκάματο. Ενάντια στη φασιστική τρομοκρατία! Ενότητα των ανέργων εργατών. Αγωνιστείτε ενάντια στις περικοπές των μισθών...».
Χίλιοι αστυνομικοί, με πολυβόλα και δακρυγόνα είχαν παραταχθεί στη Γιούνιον Σκουέρ για τη διαδήλωση της Πρωτομαγιάς, αλλά οι εργάτες δεν πτοήθηκαν, παρά τα μέτρα. Από τις στέγες των χαμηλών κτιρίων διακρίνονταν οι κάννες των πολυβόλων στραμμένες προς την πλατεία. Στα πλακάτ των διαδηλωτών, υπήρχαν συνθήματα διαμαρτυρίας για τη συνέχιση της κράτησης του Φόστερ και των άλλων εργατικών ηγετών. Η πορεία προχώρησε από την κάτω ανατολική πλευρά της Νέας Υόρκης και μπροστά βάδιζαν γυναίκες, κορίτσια και μικρά παιδιά φορώντας φαρδιές κόκκινες ζώνες, κόκκινες γραβάτες, κόκκινα καπέλα και σάρπες. Οι εφημερίδες έγραφαν, ότι «οι διαδηλωτές παρουσίαζαν ένα ζωηρό θέαμα, καθώς κινούνταν αργά γύρω από την πλατεία, τραγουδώντας»... Και ο Τύπος συνέχιζε την περιγραφή: «Το πλήθος ήταν τόσο πυκνό, που μόνο λίγες ίντσες μπορούσε κανείς να μετακινηθεί».
Στόχος οι μαύροι...
Τα χρόνια εκείνα, οι μαύροι, δύσκολα μπορούσαν να βρουν εργασία. Στις 25 Μαρτίου του 1931, εννέα νεαροί μαύροι, σύρθηκαν έξω από ένα τρένο στο Σκότσμπορο της Αλαμπάμα, με το οποίο ταξίδευαν ψάχνοντας για δουλειά, και τους απαγγέλθηκε η κατηγορία ότι βίασαν δύο λευκές νέες που ταξίδευαν με το ίδιο εμπορικό τρένο. Η επέμβαση της «Διεθνούς Υπεράσπισης της Εργασίας» και οι διαμαρτυρίες απ' ολόκληρο τον κόσμο, οδήγησαν τελικά στην αποφυλάκιση τους.
Τον Φεβρουάριο του 1934 η Πρώτη Αυστριακή Δημοκρατία υπέκυπτε στα τανκς του καθεστώτος του Ντόλφους, οι ναζί είχαν δείξει το αληθινό τους πρόσωπο, και την Πρωτομαγιά του ίδιου έτους, το Κομμουνιστικό Κόμμα της Αμερικής καλούσε όλους τους εργαζόμενους σε ενότητα δράσης για να αναχαιτισθεί ο φασισμός.
Η διαδήλωση εκείνης της Πρωτομαγιάς στη Νέα Υόρκη είχε εξαιρετική επιτυχία. Ο ανταποκριτής των «Τάιμς» του Λονδίνου τηλεγραφούσε ότι: «Οι κομμουνιστές και οι σοσιαλιστές έκαναν σήμερα τις μεγαλύτερες πρωτομαγιάτικες διαδηλώσεις που είδε ποτέ η Νέα Υόρκη»... Την Πρωτομαγιά του 1935 ο ξένος Τύπος έγραφε: «Ο Χίτλερ φαινόταν να είναι ο κατά πολύ προτιμούμενος στόχος για γελοιοποίηση από τους σοσιαλιστές και τους κομμουνιστές, με τον Μουσολίνι από κοντά...». Στην εκδήλωση εκείνη, ήταν παρών ο 83χρονος ποιητής Εντουιν Μάρκχαμ γνωστός κυρίως από το ποίημα του «Ο άνθρωπος με την τσάπα». Ο γέρο ποιητής ανεβασμένος σ' ένα βάθρο, φώναζε στα πλήθη που παραληρούσαν: «Ζήτω η επαναστατική παράδοση της αμερικάνικης εργατικής τάξης».
Η 1η Μαΐου του 1936 ήταν η πεντηκοστή επέτειος της Πρωτομαγιάς του 1886. Η πρωτομαγιάτικη διακήρυξη του ΚΚ Αμερικής άρχιζε μ' αυτά τα λόγια: «Η Πρωτομαγιά είναι η ημέρα των εργατών, μια πραγματικά αμερικάνικη ημέρα για την αμερικάνικη εργατική τάξη, που έχει βαφτιστεί στο αίμα Αμερικανών εργατών, μέρα που συνεχίζεται μέσα από νίκες και πρόσκαιρες ήττες, στον αγώνα για τα αιτήματα των εργατών, τώρα και στο μέλλον»...
Στη Νέα Υόρκη, το Σικάγο, το Σαν Φρανσίσκο και σε πολλές άλλες πόλεις, η 50ή επέτειος της γέννησης της Πρωτομαγιάς γιορτάσθηκε με παρελάσεις και διαδηλώσεις, όπου ξεχώριζε το σύνθημα: «Απελευθερώστε τον Τέλμαν από τους ναζί κακοποιούς». Στην πορεία της Νέας Υόρκης, κομμουνιστές και σοσιαλιστές περπάτησαν μαζί, ενώ κυριαρχούσαν τα συνθήματα κατά της χιτλερικής Γερμανίας. Τα ίδια συνθήματα έγιναν πιο έντο­να την Πρωτομαγιά του 1937. «Δεχθείτε τους πολιτικούς πρόσφυγες από τη ναζιστική Γερμανία», φώναζαν οι εργαζόμενοι και στα πλακάτ έγραφαν με τεράστια γράμματα: «Βοηθήστε τη νόμιμη Ισπανία».... Η θύελλα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, φαινόταν πια στον ορίζοντα...