ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΤΑΝΚΟΓΛΟΥ: «Ο κόσμος διψάει να δει καλό θέατρο…»!

• «Όλοι έχουμε αλλάξει με αυτό που βιώσαμε εδώ και ενάμισι χρόνο. Ωστόσο, ο κόσμος διψάει να δει καλό θέατρο, το οποίο του είχε λείψει τόσο καιρό και έχει ανάγκη να δει πράγματα που στερήθηκε».
Αυτό τονίζει στον «Π.Λ.» ο δημοφιλής ηθοποιός Γιάννης Στάνκογλου με αφορμή την παράσταση «Προμηθέας Δεσμώτης» σε σκηνοθεσία Άρη Μπινιάρη που θα δοθεί σήμερα, Σάββατο (9.30 μ.μ.), στο υπαίθριο Θέατρο της Ε.Η.Μ.. Ο κ. Στάνκογλου, ο οποίος υποδύεται τον Προμηθέα, μιλάει, μεταξύ άλλων, για την επίδραση που είχε η πανδημία στον καλλιτεχνικό χώρο και ειδικότερα σ’ αυτόν του θεάτρου, για το πώς αντιδρά το κοινό, αλλά και για τη νέα προσέγγιση που γίνεται μέσω της παράστασης στη σπουδαία τραγωδία του Αισχύλου.
Η συνέντευξη

• Επανήλθατε και πάλι αυτή την περίοδο στη σκηνή με τον «Προμηθέα Δεσμώτη» έπειτα από μία ανάπαυλα διαρκείας λόγω της πανδημίας. Πώς νιώθετε;

-Η επιστροφή για μένα ήταν λίγο δύσκολη στο ξεκίνημα, στο θέμα της πρόβας, μέχρι να… ανεβάσω ξανά στροφές κατά κάποιο τρόπο. Ένιωσα λες και είχα μόλις τελειώσει τη δραματική σχολή ξανά και η εκμάθηση του λόγου ύστερα από καιρό με δυσκόλεψε. Από κει και πέρα, η σχέση που εξελίχθηκε με το κοινό ήταν πολύ όμορφη ήδη από τις πρώτες παραστάσεις που δώσαμε στην Κρήτη. Είναι μία παράσταση που νιώθω ότι το κοινό το καθηλώνει και ακούει τον λόγο του Αισχύλου και αυτό που μου έκανε περισσότερη εντύπωση είναι αυτός ο ψίθυρος που υπάρχει λίγο πριν πέσουν τα φώτα του θεάτρου και μπει το σκοτάδι όπου πια υπάρχει η παύση των θεατών. Μου είχε λείψει αυτό.

• Οι θεατές είναι αυτοί που ξέρατε ή άλλαξαν εξαιτίας όλων αυτών που ζήσαμε τον τελευταίο ενάμισι χρόνο;

-Αλίμονο, δεν θα μπορούσε να έχει γίνει αλλιώς. Σίγουρα έχουμε όλοι αλλάξει, αυτό που βιώσαμε εδώ και ενάμισι χρόνο μας έχει πάει κάπου αλλού. Τα αποτελέσματα θα φανούν αργότερα, αλλά αυτό που εγώ αντιλαμβάνομαι είναι ότι ο κόσμος διψάει να δει καλό θέατρο. Όλο αυτό τον καιρό του είχε λείψει κι έρχεται με πολλή χαρά να δει κάτι καλό. Έχει ανάγκη να δει πράγματα που στερήθηκε.

• Τελικά, τι θα αφήσει πίσω της αυτή η πανδημία;

-Δεν έχω ιδέα. Μας έχει κλείσει σε ένα μοναχικό περιβάλλον και έχει επηρεάσει πολύ αυτή την επαφή που εμείς ως λαός, ως Έλληνες, την έχουμε ανάγκη. Στο μέλλον θα φανούν διάφορα, ειδικά τα παιδιά που έκαναν μαθήματα φέτος μέσω υπολογιστών, χωρίς να πάνε καθόλου στο σχολείο θα είναι πολύ διαφορετικά.

• Ο χώρος ο δικός σας, ο καλλιτεχνικός, έχει αλλάξει λόγω της πανδημίας πολύ, έτσι δεν είναι;

-Σίγουρα. Ήμασταν ο χώρος που έκλεισε πρώτος και άνοιξε τελευταίος. Εμείς είχαμε την ανάγκη, εκτός από το να εκφραστούμε, να έρθουμε κοντά με το κοινό, να δουλέψουμε μεταξύ μας σε πράγματα που μας έχουν λείψει πάρα πολύ. Εγώ βέβαια ήμουν από τους τυχερούς, έκανα τηλεόραση αυτό τον χρόνο, όμως το θέατρο είναι κάτι άλλο, το οποίο πάντα μας τροφοδοτεί με πολλά πράγματα που τα έχουμε ανάγκη.

• Να πούμε μερικά πράγματα για τον «Προμηθέα Δεσμώτη»;

-O «Προμηθέας» ήταν ένα όνειρο δικό μου. Είχα ασχοληθεί και παλιότερα στη δραματική σχολή αλλά και σε παραστάσεις και ήθελα κάποια στιγμή να ασχοληθώ πιο βαθιά, επί της ουσίας. Όταν γεννήθηκε η ιδέα, πήγα και πρότεινα στον σκηνοθέτη μας τον Άρη Μπινιάρη να κάνουμε την παράσταση. Εκείνος δέχθηκε με χαρά, ξεκινήσαμε και βρισκόμαστε εδώ που είμαστε τώρα. Είναι ένα έργο που λίγο – πολύ γνωρίζουμε τη μυθολογία του, κλασική τραγωδία που δεν έχει καθόλου το ανθρώπινο στοιχείο, είναι κάτι σαν ένα θρίλερ, αλλά η προσέγγιση που έχει κάνει ο σκηνοθέτης μας μαζί με τον μουσικό μας βοηθάει ώστε ο κόσμος να καθηλώνεται από το πρώτο λεπτό της παράστασης και δεν κουνιέται μέχρι να τελειώσει αυτή.

• Πραγματικά τραγικός ήρωας ο Προμηθέας…

-Από τους τραγικότερους! Είναι ο πρώτος που τα βάζει με την εξουσία. Το καινούριο που φέρνουμε εμείς μ’ αυτή την παράσταση είναι το ότι βάζουμε με κάποιον τρόπο έναν καθρέφτη απέναντι σε κάθε άνθρωπο που θα έρθει να μας δει για να σκεφτεί τη σχέση του με τον εαυτό του, τη σχέση του με την εξουσία και τη σχέση του με την ίδια τη μητέρα γη…

• Έχετε ξαναπαίξει στα Γιάννενα. Τι εντυπώσεις αποκομίσατε;

-Bεβαίως έχω ξαναπαίξει αρκετές φορές, έχω πάει και στη Δωδώνη δύο φορές, με τους «Επτά επί Θήβας» και τον «Αγαμέμνονα». Είναι για μένα μεγάλη χαρά λοιπόν που επιστρέφω στα Γιάννενα, μ’ αρέσει πάρα πολύ. Επισκέφθηκα την πόλη και εν μέσω καραντίνας γιατί κάναμε ένα ντοκιμαντέρ για το παραδοσιακό τραγούδι. Είναι μία περιοχή με υπέροχους ανθρώπους και εξαιρετικό τοπίο.