Κανείς δε γνωρίζει τι συζητά μαζί τους η Κυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου…

Μετά από 100 χρόνια οι Αλβανοί ξαναθέτουν το  θέμα συνόρων!

Με πρόσχημα τη διευθέτηση των 80 περίπου πυραμίδων, επιχειρείται αλλαγή προς το χειρότερο της αδικίας που είχε διαπραχθεί την περίοδο 1913-1914

• Η επαναχάραξη των συνόρων, αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα ερωτηματικά που συνοδεύουν τις συνομιλίες Ελλάδος και Αλβανίας για την υπογραφή της περιβόητης συμφωνίας, η οποία προς το παρόν μετατέθηκε για λίγο καιρό, κάτω από τις παρενέργειες που προκάλεσε η άλλη μεγάλη… επιτυχία της συγκυβέρνησης Τσίπρα-Καμμένου, με την υπογραφή της συμφωνίας με τα Σκόπια.
Η μυστική διπλωματία στην οποία αρέσκεται ο Υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς ενισχύει τις ανησυχίες για το είδος της συμφωνίας και όσο περνά ο καιρός εκφράζονται όλο και μεγαλύτεροι φόβοι ότι και αυτή θα είναι ετεροβαρής για τα ελληνικά συμφέροντα. Μετά μάλιστα τις προχθεσινές αποκαλύψεις ότι η συμφωνία με τα Σκόπια, «δικαιώνει» τα προ δεκαετίας αιτήματα που είχαν υποβληθεί εκ μέρους τους (και είχαν απορριφθεί από την τότε Κυβέρνηση Κ. Καραμανλή), για «Βόρεια Μακεδονία», «Μακεδονικό έθνος» και «Μακεδονική γλώσσα», δεν είναι λίγοι εκείνοι που φοβούνται ότι η Κυβέρνηση Τσίπρα είναι έτοιμη να ικανοποιήσει όλα σχεδόν τα διαχρονικά (και ανιστόρητα) αιτήματα που προβάλλουν οι Αλβανοί.Επίσημα βέβαια η θέση που εκφράστηκε από ελληνικής πλευράς, είναι διευθετήσεις των πυραμίδων που καθορίζουν τα σύνορα μεταξύ Ελλάδος και Αλβανίας. Διαδικασία που προωθείται όμως μετά από εκατό και πλέον χρόνια, καθώς τα σύνορα χαράχτηκαν την περίοδο 1912-1913, ακριβώς μετά την ίδρυση της Αλβανίας, το τέλος των Βαλκανικών Πολέμων και την εκχώρηση δυστυχώς της Βορείου Ηπείρου σε αυτή, με καθεστώς αυτονομίας μεν, το οποίο όμως ουδέποτε εφαρμόστηκε.

Κριτήριο, τα νερά της βροχής!
Το σύνορο καθορίστηκε από επιτροπή και με βάση το σημείο που χωρίζουν τα νερά της βροχής! Για να γίνει ορατή και μη αμφισβητήσιμη η συνοριογραμμή κατασκευάστηκαν τσιμεντένιες πυραμίδες, ύψους περίπου δύο μέτρων ή και λιγότερο. Κατά μήκος των ελληνοαλβανικών συνόρων υπολογίζεται ότι υπάρχουν περίπου 80 τέτοιες πυραμίδες, αρκετές από τις οποίες σήμερα έχουν υποστεί φθορές ή και ακόμη έχουν πέσει, δίνοντας την αφορμή στην Αλβανία να ζητά την επανατοποθέτησή τους με «διορθώσεις» όμως. Βέβαια, οφείλουμε να παραδεχτούμε ότι οι Αλβανοί και κατά τη χάραξη των συνόρων με παρεμβάσεις, κατάφεραν να προχωρήσουν σε πολλές βελτιώσεις προς όφελος του νεοσύστατου κράτους τους, τακτική που φαίνεται να επαναφέρουν οι σύγχρονοι πολιτικοί τους.

Με Ιταλική «βοήθεια»!
Σύμφωνα με ιστορικά στοιχεία τα μέλη της επιτροπής χάραξης των συνόρων ήταν οι: Tierry (Γερμανία), Billinsky και Buchberger (Αυστροουγγαρία), Lallemand και Krayer (Γαλλία), Doughty – Wylle και King (Αγγλία), Labia και Gastoldi (Ιταλία) και Goudim Len Kovitch (Ρωσία), η οποία έπρεπε να είχε ολοκληρώσει τις εργασίες της στις 30 Νοεμβρίου 1913. Κατά το δεύτερο δεκαπενθήμερο του Σεπτεμβρίου 1913, τα μέλη της Επιτροπής συγκεντρώθηκαν στο Μοναστήρι της Ελληνικής Μακεδονίας για να πάρουν τις οριστικές αποφάσεις τους. Εκεί, προσπάθησαν να τους συναντήσουν αντιπροσωπείες από διάφορα μέρη της Β. Ηπείρου, όμως τα μέλη της Επιτροπής με το πρόσχημα ότι η αποστολή τους ήταν πολύ λεπτή, δεν δέχτηκαν καμία ελληνική αντιπροσωπεία. Αντίθετα, δεν ήταν το ίδιο «λεπτή» η αποστολή της Επιτροπής, όταν επρόκειτο για αλβανικές αντιπροσωπείες, τις οποίες δέχτηκαν κατ’ επανάληψη.

Το πρωτόκολλο της Φλωρεντίας
Πολλά μέλη της Διεθνούς Επιτροπής, εξέφραζαν την αγανάκτησή τους για τη συμπεριφορά και τις επιδιώξεις των εκπροσώπων της Ιταλίας και της Αυστροουγγαρίας, οι οποίοι είχαν αποφασίσει να δημιουργήσουν μια «μεγάλη» (για τα δεδομένα του 1913) Αλβανία, η οποία δεν υπήρξε ποτέ στο παρελθόν ούτε ως έθνος, ούτε ως φυλή, ούτε ως κράτος. Οι τελικές αποφάσεις πάρθηκαν στη Φλωρεντία, με τους εκπροσώπους Γαλλίας και Ρωσίας να αντιδρούν έντονα, γιατί είχαν αντιληφθεί να γίνεται τεράστια αδικία σε βάρος της Ελλάδος. Όμως, η επιμονή της Αυστροουγγαρίας και της Ιταλίας με τη συνδρομή της Γερμανίας και η ανοχή της Μεγάλης Βρετανίας, είχαν σαν αποτέλεσμα να υπογραφτεί το περιβόητο Πρωτόκολλο της Φλωρεντίας.

Αδικία σε βάρος της Ελλάδος
Με το Πρωτόκολλο αυτό της Φλωρεντίας της 17/12/1913, οι Βόρειες περιοχές της Ηπείρου μετονομάστηκαν «Νότιος Αλβανία», οι δε Έλληνες Ηπειρώτες «Ελληνική Μειονότητα». Αξίζει να επισημανθεί ότι την απόφαση των Μεγάλων Δυνάμεων καταδίκασε και ο ίδιος ο – τότε πρεσβευτής της Γερμανίας – Πρίγκηπας Λιχνόβσκι και μέλος της Πρεσβευτικής Διάσκεψης του Λονδίνου, ο οποίος στα απομνημονεύματά του, που δημοσιεύτηκαν το 1918, μεταξύ των άλλων αναφέρει και τα εξής: «Εις το μεγαλύτερο μέρος της Αλβανίας ο πολιτισμός είναι ελληνικής προελεύσεως. Εις το νότιο τμήμα της χώρας (Β. Ήπειρος), αι πόλεις είναι απολύτως ελληνικαί. Η προσάρτησις συνεπώς των «Αλβανών» τούτων, κατά το πλείστον Ορθοδόξων ή μουσουλμάνων εις την Ελλάδα ήτο η καλυτέρα και φυσικοτέρα λύσις». Η οριστικοποίηση των συνόρων έγινε τελικά το 1924, όταν η Ελλάδα έδωσε και πρόσθετο έδαφος στις Πρέσπες.
* * *

Τώρα παραμένει άγνωστο τι άλλες απαιτήσεις εγείρουν οι Αλβανοί και τις οποίες πρόθυμα εξετάζει η Ελληνική Κυβέρνηση.