ΔΙΑΔΟΣΕΙΣ

Ένα εθνικό σχέδιο…
*  Δεν είμαστε σε θέση να αντιληφθούμε ποια είναι τα σχέδια που εκπονεί η σημερινή κυβέρνηση και η ασάφεια των δηλώσεων της αντιπολίτευσης, δεν μας φωτίζει ιδιαίτερα για τις δικές της επιδιώξεις. Έτσι δεν μπορούμε να πούμε ότι επιτέλους οι Έλληνες πολιτικοί, στο σύνολό τους, ένιωσαν για πρώτη φορά την κοινή ευθύνη που έχουν απέναντι σε έναν λαό που βάλλεται από τις αγορές και κάθισαν όλοι μαζί προκειμένου να υπερασπιστούν τα συμφέροντά του, εκπονώντας το εθνικό σχέδιο δράσης που θα έχει συνέχεια, όποιο κόμμα κι αν βρίσκεται στην εξουσία. Αυτό θα χαρακτηριζόταν ως εθνική στρατηγική και θα ελπίζαμε κι εμείς ότι επιτέλους η κρίση μας βοήθησε να ξεπεράσουμε τις αδυναμίες που έχουμε ως λαός…

Καθένας τον… χαβά του!
*  Κάνουν χωριστές δηλώσεις, περιγράφουν κάποιες πτυχές της οικονομικής ζωής ανάλογα με τις εντυπώσεις που θέλουν να περάσουν και από την πλευρά που βρίσκονται κάθε φορά, δηλαδή αν είναι κυβερνητικοί ή της αντιπολίτευσης, ετοιμάζουν πύρινους λόγους που τους εκφωνούν στη Βουλή ή από τα μπαλκόνια και νομίζουν ότι έκαναν το χρέος τους. Όμως είναι όλοι τους μακριά νυχτωμένοι. Χανόμαστε και εκείνοι το… χαβά τους. Χάνεται η χώρα, βάλλεται από παντού ο λαός της και φως δεν φαίνεται από πουθενά! Το λεξιλόγιό τους πάντα σταθερό. Εκλογές ζητάνε από την επομένη των εκλογών και κάθε φορά που η κυβέρνηση σημειώνει μια επιτυχία, η αντιπολίτευση εφευρίσκει επιχειρήματα για να την αποδομήσει…

Όλα γίνονται τυχαία!..
*  Λίγο μας ενδιαφέρει αν θα ξεφύγουμε από τα μνημόνια που μας επέβαλαν με τη σύμπραξη των δικών μας πολιτικών! Εκείνο που θέλουμε να ξέρουμε είναι αν θα εκπονήσουν το εθνικό σχέδιο ανάγκης, αυτό που αποφεύγουν μέχρι σήμερα να μελετήσουν, αλλά και αν θα το εφαρμόσουν. Εμείς, μέσα σ’ όλα αυτά που μας συμβαίνουν δεν καταλάβαμε αν τους απασχόλησε η στρατηγική για τις εξαγωγές, που ήδη άρχισαν να μειώνονται και ποιος ξέρει πόσο θα πέσουν ακόμη! Συγκεκριμένο σχέδιο ανασυγκρότησης της πραγματικής οικονομίας, με ορίζοντα τουλάχιστον τετραετίας, δεν αντιληφθήκαμε να εκπονήθηκε. Πολύ φοβάμαι ότι όλα αναπτύσσονται τυχαία και στην πρώτη παρέμβαση των αγορών, θα γυρίσουμε εκεί απ’ όπου ξεκινήσαμε το 2010!

Σύγχρονες απώλειες
* Κατά τη γερμανική κατοχή η Ελλάδα έχασε το 13,5% του πληθυσμού της. Τώρα πάλι χάνει, αφού τόσοι επιστήμονες μεταναστεύουν στη Γερμανία και σε άλλες χώρες. Μπορεί τώρα να μην χάνονται ζωές, αλλά όταν χάνουμε τους επιστήμονες για τους οποίους ξόδεψε το ελληνικό κράτος τεράστια ποσά για να τους σπουδάσει, τότε έχουμε πρόβλημα άλλης μορφής. Όλοι αυτοί θα μπορούσαν να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στον τόπο μας, αλλά δυστυχώς οι συνθήκες τους αναγκάζουν να φύγουν. Υπάρχουν χώρες που ανέστειλαν τη λειτουργία των ιατρικών σχολών τους, επειδή βρίσκουν έτοιμους γιατρούς από την Ελλάδα και μάλιστα επιλέγουν τους καλύτερους για να κάνουν τη δουλειά τους… Γέμισαν οι άλλες χώρες εξαιρετικούς Έλληνες επιστήμονες.
Θεανώ Βλάχου

Έμπειροι και… νέοι!
*  Με άλλο αέρα, εκείνον της εμπειρίας, προσέρχονταν χθες το πρωί στη ημερίδα της ΠΕΔ Ηπείρου οι παλιοί Δήμαρχοι και δημοτικοί σύμβουλοι οι οποίοι επανεξελέγησαν, πιο... ψαρωμένοι έμοιαζαν οι καινούριοι! Αυτός ο αέρας της… παλιάς, για παράδειγμα, που εξέπεμπε η εκ νέου δήμαρχος Σουλίου Σταυρούλα Μπραΐμη, έγινε αφορμή για -καλοπροαίρετα- πειράγματα από άνδρες συναδέλφους της. Αξιοσημείωτο επίσης το γεγονός ότι κάποιοι… νέοι αυτοδιοικητικοί άρχοντες κουβαλούσαν μαζί τους και μπλοκάκια για να κρατούν σημειώσεις! Γιατί όχι…
Κ.Α.

Μεγάλο ενδιαφέρον…
*  Μεγάλο ενδιαφέρον δείχνουν σήμερα για την τύχη της αμυντικής μας βιομηχανίας! Άντε και μας έπεισαν για το ενδιαφέρον τους. Δεν μας λένε όμως γιατί τόσα χρόνια δεν ανέφεραν τίποτε για το μεγάλο ποσοστό των διοικητικών υπαλλήλων που δούλευαν εκεί μέσα; Γιατί, αν το 85% των εργαζομένων ήταν πράγματι διοικητικοί υπάλληλοι, τότε ποιοι δούλευαν στην παραγωγή; Και ποιοι τους έβαλαν εκεί μέσα; Αυτό δεν έπεσε στην αντίληψη καμίας αντιπολίτευσης; Έτσι λειτουργούσαν όλα και γι’ αυτό ρωτούσαμε «πώς πάνε τα παιδιά σου κόρακα» και η απάντηση που παίρναμε ήταν: «όσο πάνε και… μαυρίζουν»!
Θ.

Τιμούν τον Μ. Μπότσαρη!
*  Μπορεί στην Ελλάδα οι ηρωικοί αγώνες των Σουλιωτών να έχουν ξεχασθεί μερικώς και να μην τιμώνται οι περήφανοι αυτοί  Έλληνες όπως τους αξίζει, δεν συμβαίνει, όμως, το ίδιο στη Γαλλία! Οι Γάλλοι χρησιμοποιούν τ’ όνομα του Σουλιώτη ήρωα Μάρκου Μπότσαρη σε δρόμο και σε στάση του μετρό, στην καρδιά του Παρισιού (φωτό). Κοντά στη στάση αυτή υπάρχει η οδός Μάρκου Μπότσαρη. Η πινακίδα γράφει: «RUE BOTZARIS (1790- 1823) HEROS DE LA GUERRE D’ INDEPENDENCE GRECQUE» (=Oδός Μπότσαρη (1790-1823). Ήρωας του πολέμου της ανεξαρτησίας της Ελλάδας). Κάπως έτσι μας βάζουν… γυαλιά όσοι ξέρουν να τιμούν εκείνους που αγωνίστηκαν για την ελευθερία!
Η.Μ

Εδώ υστερούμε…
*  Ευτυχώς που σε κάποια θέματα είμαστε πολύ πίσω! Για παράδειγμα, στο βιασμό των γυναικών η Ελλάδα βρίσκεται στις πίσω θέσεις εν αντιθέσει με τη Φιλανδία και τη Σουηδία που έχουν την πρωτιά! Τελικά πώς συνδυάζονται αυτά; Όσο πιο πολιτισμένος είσαι και όσο πιο δημοκρατικό και κοινωνικό κράτος έχεις τόσο καταφεύγεις σε βιαιότητες; Τι λένε οι κοινωνιολόγοι γι’ αυτά τα θέματα;
Θ.

Απολίτιστοι πολίτες…

*  Η κατασκευή του νέου δρόμου στην οδό Βογιάνου είναι ένα πραγματικά σημαντικό έργο  για την περιοχή του Βοτανικού, αλλά και για ολόκληρη την πόλη. Στο μέσο του δρόμου υπάρχει νησίδα με πράσινο και δεντράκια, που διακόπτονται από πλακόστρωτα διαστήματα, προκειμένου να διέρχονται τον δρόμο πεζοί, καροτσάκια με μωρά, αναπηρικά αμαξίδια κτλ. Ορισμένοι όμως οδηγοί προφανώς δεν θέλουν να διαθέσουν τα απαιτούμενα 2 λεπτά για να φτάσουν στην αρχή του δρόμου, όπου υπάρχει κυκλικός κόμβος για να κάνουν νόμιμα αναστροφή. Με περισσό θράσος και την ανάλογη μαγκιά «καβαλάνε με τις αυτοκινητάρες τους» τα πλακόστρωτα τμήματα, με κίνδυνο είτε να τα καταστρέψουν, είτε να τραυματίσουν τους ανυποψίαστους περαστικούς. Και το ερώτημα που προκύπτει: Πώς μπορούμε να αξιώνουμε νέα έργα, όταν αδυνατούμε να σεβαστούμε ό,τι καινούριο γίνεται; Αυτά, προς σκέψη και… συμμόρφωση!
Χ.Τ.

Ούτε μία τουαλέτα!..
*  Οι κανονικές τουαλέτες στην Παραλίμνιο έχουν, ως γνωστόν, σφραγιστεί, αφού χρήματα για την επισκευή τους δεν υπάρχουν. Κάποια στιγμή ο Δήμος είχε τοποθετήσει δύο ή τρεις χημικές τουαλέτες και ας πούμε ότι έκαναν τη δουλειά τους! Κι αυτές όμως έχουν… εξαφανιστεί εδώ και πολύ καιρό. Έτσι, εκεί που περπατάς στο Μόλο, ειδικά στο κομμάτι από «Κυρά Φροσύνη» έως Πάρκο Κατσάρη όλο και κάποιον περαστικό εντοπίζεις να… ξαλαφρώνει ανάμεσα στα δέντρα ή σύριζα στο τείχος του Κάστρου! Δεν φταίνε οι πολίτες όμως. Φταίει ο Δήμος που άφησε την Παραλίμνιο χωρίς έστω μία τουαλέτα για τους περιπατητές! Ντροπή δεν είναι;
Κ.Α.