ΔΙΑΔΟΣΕΙΣ

on . Posted in Διαδόσεις

Κάντε κάτι!
Από το χειμώνα έχουν συσσωρευτεί κλαδιά στην περιοχή Ράχη Σαμή κοντά στο Γιαννιώτικο Σαλόνι και παρά τις εκκλήσεις περιοίκων προς τους υπεύθυνους, κανενός ακόμη δεν έχει ιδρώσει τ’ αυτί. Περιμένουν άραγε να έλθει το καλοκαίρι για να γίνουν η καλύτερη εστία πυρκαγιάς, για ν’ απολαύσουν το θέαμα ως νέοι Νέρωνες; Δεν εξηγείται αλλιώς το φαινόμενο αδιαφορίας, κάτι για το οποίο θα τρέχουν και δεν θα φτάνουν αν έλθει εκείνη η κακιά ώρα! Ας φιλοτιμηθεί κάποιος και οι κάτοικοι θα τους το... χρωστάνε!
Γ.Γ.
Δεν ήξεραν, δεν διάβαζαν;
Αυτό που δεν είχαν... μάθει οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ για την τοποθέτηση του Β. Τσίκαρη ως Διοικητή του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Ιωαννίνων, το γνώριζε η στήλη από τις 20 Δεκεμβρίου 2016 που δημοσίευε σχόλιο με τίτλο «Τσίκαρης για Πανεπιστημιακό;». Η... αξιοκρατία από τότε είχε μπει στις ράγες και ως εκ τούτου μπορούμε να καταλάβουμε τους βουλευτές Ιωαννίνων του ΣΥΡΙΖΑ, που δύο μήνες αργότερα «έσκιζαν τα ιμάτιά τους» ότι δεν είχαν καμία εμπλοκή στη συγκεκριμένη επιλογή.
Ν.
Με ταπεινό κηρυκτικό λόγο
Ο ιεροκήρυκας της Μητροπόλεως Ιωαννίνων π. Ιωήλ Κωνστάνταρος σαγηνεύει τους πιστούς με τον κηρυκτικό του λόγο. Ταπεινά, μεταφέρει τα μηνύματα της θείας αγάπης, με τρόπο εσωτερικό και συγκροτημένο και δίνει αυθεντικές απαντήσεις για τη ζωή και τον προορισμό των ανθρώπων, που δεν είναι άλλος από το να γίνουν ισάγγελοι. Με παραστατικότητα μεταφέρει το άπειρο μεγαλείο του Θεού, δείχνοντας ότι διαρκώς επιδιώκει να ζει μέσα στην ατμόσφαιρα της Ανάστασης, στην ανεξάντλητη αυτή πηγή της χαράς. Η χαρά, που προσφέρει ο Χριστός, αποτελεί βασικό στοιχείο στα κηρύγματά του, που αποπνέουν το άρωμα της αυθεντικής χριστιανικής ζωής.
Μ.Η.

Ανασκουμπώνεται πάλι…
Για να δούμε τι μας περιμένει από δω και πέρα. Ο μέγας Τόμσεν ανέλαβε καθήκοντα. Τι αποφάσεις θα πάρει; Ο Θεός να μας προστατεύσει από τις γνωστές μεθόδους Τόμσεν. Όπου κι αν ανέλαβε δράση, άφησε κακές αναμνήσεις. Οι λαοί είπαν το ψωμί ψωμάκι! Οι φτωχοί έγιναν περισσότεροι. Με το που θα ανακοινώσει τις πρώτες αποφάσεις του, θα καταλάβουμε τι μας περιμένει. Πάντως για το καλό των λαών δεν νοιάζεται. Άλλες είναι οι προτεραιότητές του. Ακούσαμε ότι στον Ισημερινό απαίτησε να υποθηκευτούν όλα τα πετρέλαια πριν γίνει η εξόρυξή τους…  Όπου νάναι θα φθάσουν και σ’ εμάς τα μαντάτα… Αφού του έδωσαν ρόλο, θα φροντίσει να τον παίξει άψογα…
ΜΑΤ

Είναι πολλά τα λεφτά για «όχι»...
Τη δική του απάντηση έδωσε στη στήλη αναγνώστης μας, για το αν οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ ψηφίσουν τα ερχόμενα «σκληρά» μέτρα: Όταν ορισμένοι είχαν φορολογικές δηλώσεις πριν εκλεγούν βουλευτές των 240, 500, άντε και των 2.000 ευρώ και τώρα εισπράττουν βουλευτική αποζημίωση 7.000 το μήνα, τι λέτε, μπορούν να πούν όχι;
Α.

Με... εργοδότη τη ΔΕΗ!

Χρειάστηκε να προσλάβει 2.338 υπαλλήλους το Υπουργείο Πολιτισμού για τις περιοχές της Φλώρινας και της Κοζάνης. Θα πληρώνονται για  οχτώ μήνες από τη ΔΕΗ! Θα μου πείτε, αυτό της έλειπε της ΔΕΗ; Αυτή είναι τόσο χρεωμένη, που είναι αδύνατο να τα βγάλει πέρα. Αυτό γινόταν με νόμο του 2002, προκειμένου να τελειώνει μια ώρα γρηγορότερα ο έλεγχος των αρχαιολόγων, εκεί όπου έσκαβε η ΔΕΗ και έβρισκαν αρχαία. Γιατί βρήκαν τώρα αυτή την πρακτική δεν το γνωρίζουμε…
Θ.

* * *

Πόσο θα αντέξει;
Κάθε τόσο σφίγγουν κι άλλο τη θηλιά στην ήδη ετοιμοθάνατη οικονομία μας. Είναι αδύνατο να μη το ξέρουν ότι δεν της αφήνουν περιθώρια να ανασάνει, για να ξαναπάρει μπροστά. Κι ενώ γνωρίζουν πως αν αναστραφούν οι όροι και ξεκινήσει να δουλεύει πάλι το σύστημα, ώστε να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας και η παραγωγή σε όλους τους τομείς της οικονομικής ζωής να μπορεί να προσφέρει τα αναγκαία στο λαό, ώστε να περιοριστούν στο ελάχιστο οι εισαγωγές, τότε όχι μόνο θα γίνει αυτάρκης, αλλά θα μπορεί να αποπληρώνει σιγά-σιγά και τα χρέη της. Αλλά πολύ φοβάμαι ότι δεν είναι στα σχέδια αυτών που δίνουν τις εντολές μια τέτοια εξέλιξη. Προτιμούν μια νεκρωμένη οικονομία, που εισάγει τα πάντα και που το ασφαλιστικό της σύστημα βρίσκεται στον αέρα…

Τι κερδίζουν οι εντολείς μας;
Η κατάσταση στην Ελλάδα πάει από το κακό στο χειρότερο. Κάθε συνεδρίαση του Γιούρογκρουπ που αν και είναι άτυπο όργανο στην Ε.Ε αποφασίζει και διατάζει και χαίρεται να φτωχοποιεί ένα λαό που τον οδήγησαν σε μεγάλα αδιέξοδα. Το όλο σχέδιο, έτσι όπως υλοποιείται, όχι μόνο δεν θα βγάλει τη χώρα από τα αδιέξοδά της, αλλά θα τη βυθίσει στην υπανάπτυξη.  Έκαναν λάθος στα σχέδιά τους ή αυτή ήταν εξ αρχής η πρόθεσή τους; Και πώς είναι δυνατό να μην αντιδρούν οι Ευρωπαίοι και ιδιαίτερα οι Έλληνες οικονομολόγοι; Παρακολουθούν τους σχεδιασμούς του ΔΝΤ, λούζονται και τις εντολές του Σόιμπλε και αντίδραση καμία. Ο πολιτικός κόσμος κοιμάται τον ύπνο του δικαίου, ενώ η χώρα και ο λαός της βυθίζονται στην ανέχεια και την αβεβαιότητα…

Είναι ευχαριστημένοι;
Κάθε Κυβέρνηση μετά το 2009, μπήκε στη λογική της αποδοχής των έξωθεν εντολών, που όσο ο καιρός περνάει γίνονται και σκληρότερες, και κάθε φορά που αλλάζει το κυβερνητικό σχήμα απλά αντιστρέφονται οι όροι. Όσοι βρίσκονται στην αντιπολίτευση κάνουν κριτική στην Κυβέρνηση, αφήνοντας να εννοήσουμε πως αν κυβερνούσαν εκείνοι θα τα έκαναν καλύτερα! Οι μόνες προσπάθειες που καταβάλουν είναι να κρίνουν και να κατακρίνουν τα πεπραγμένα της εκάστοτε Κυβέρνησης, ενώ εκείνη αμυνόμενη κατακρίνει τα πεπραγμένα του παρελθόντος που οδήγησαν τη χώρα στην οικονομική κρίση! Όμως αποφεύγουν όλοι τους τη συστράτευση κι ας ξέρουν ότι το πρόβλημα είναι εθνικό και η λύση του είναι πάλι εθνική. Καμία συνεννόηση, καμία συνεργασία. Μόνο φαγωμάρα…

Είμαστε άτυχοι!
Βυθιζόμαστε στην αβεβαιότητα! Τίποτε δεν παραπέμπει σε κάτι καλύτερο. Κάθε αξιολόγηση, μας φέρνει κι άλλο πίσω. Πού θα καταλήξουμε δεν το ξέρουμε. Όλη η διαδρομή από τη «χαρμόσυνη είδηση» που μας ανήγγειλε ο Παπανδρέου μέχρι και σήμερα μας οδηγεί απ’ το κακό στο χειρότερο κακό. Τίποτε δεν καλυτέρεψε. Οι εντολές πέφτουν βροχή, κανένας τομέας δεν αντιστρέφει την πορεία του, το χρέος διαρκώς μεγαλώνει, η αυτοοργάνωση παραμένει στα αζήτητα, οι δομές του κράτους ψυχορραγούν, η ανεργία έγινε ο εφιάλτης των Ελλήνων, τα έσοδα της οικογένειας είναι ελάχιστα ή και μηδενικά, ενώ η ανασφάλεια για την τύχη του ασφαλιστικού συστήματος, έγινε ο εφιάλτης όλων μας…
Θεανώ Βλάχου