ΔΙΑΔΟΣΕΙΣ

«Τύπου Κόνιτσας...»!
 Να δώσουμε τη «μάχη για τη φέτα», αλλά μήπως πρώτα να δώσουμε τη «μάχη» για τα άλλα τοπικά προϊόντα που μας τα «κλέβουν» εγχώριοι παραγωγοί και μη; Μετά τις χυλοπίτες Μετσόβου που παράγονται στην Αττική (!) και προωθούνται στα σούπερ μάρκετ, τις Ζαγορίσιες πίτες που παρασκευάζει και προωθεί βιομηχανία της Μακεδονίας (!) αν δεν κάνουμε λάθος, κάτι ανάλογο συμβαίνει και με το πεπόνι Κόνιτσας. Γέμισαν οι λαϊκές και τα μανάβικα με πεπόνια «τύπου Κόνιτσας», που τη μόνη ομοιότητα που έχουν με τα γνήσια είναι το χρώμα τους. Και βέβαια το κόλπο είναι στο «τύπου», το οποίο διευκρινίζεται με ένα μικρό «τ» που βάζουν μπροστά από το «Κόνιτσα».
Αθέμιτος ανταγωνισμός σίγουρα, αλλά και οι παραγωγοί πρέπει να οργανωθούν και να αναλάβουν δράση...
Α.
Κι όποιον πάρει ο χάρος!..
 Εγκαταλειμμένο στην τύχη του το κτίριο του παλιού Πανεπιστημίου, που δεν χρησιμοποιείται από υπηρεσίες. Μέρα με τη μέρα καταρρέει, το γράφει άλλωστε και η ανακοίνωση: «Επικίνδυνος χώρος για διέλευση»! Το κακό είναι ότι από εκεί δεν περνάει κανένας υπεύθυνος κρατικός αξιωματούχος, ώστε να δει την κατάστασή του και να δρομολογήσει λύση για την αποκατάσταση του κτιρίου. Μέχρι να καταρρεύσει… υπάρχει ακόμη χρόνος.
Ν.

Αναγεννήθηκε…
 Έπεσε λίγο έξω η στήλη τελικά ζητώντας να κόψουν τον φοίνικα έξω από την είσοδο του Δικαστικού Μεγάρου, ο οποίος φαινόταν πως είχε ξεραθεί εξαιτίας κάποιας αρρώστιας. Τελικά δεν τον έκοψαν όλο αλλά μόνο τα κλαδιά και, καθώς η «καρδιά» του ήταν ζωντανή, αναγεννήθηκε ο φοίνικας… κυριολεκτικά απ’ τις στάχτες του! Πάντως, η στήλη επιμένει στην παρατήρηση ότι τέτοιου είδους -τροπικά- δέντρα δεν ταιριάζουν ούτε με το κλίμα, ούτε με το περιβάλλον της πόλης. Καλά είναι και τα πεύκα…
Κ.Α.

Προκλητικές αποφάσεις…
 Ένα σωρό πολιτικά πρόσωπα έχουν κρατική προστασία! Ο πρωθυπουργός προστατεύεται από ολόκληρο στρατό! Κι ακόμη, δημοσιογράφοι, δικαστικοί κλπ έχουν στη διάθεσή τους ασφάλεια επειδή δηλώνουν ότι κινδυνεύουν! Λέτε να ζήτησε προστασία και η κ. Θάνου;  Όμως και οι κάτοικοι στο Μενίδι κινδυνεύουν, αλλά και οι κάτοικοι στις παραμεθόριες περιοχές της Ηπείρου εκπέμπουν SOS αλλά κανένας δεν τους ακούει. Κι αυτοί πληρώνουν φόρους και αυτοί είναι Έλληνες πολίτες με …ίσα δικαιώματα! Καθημερινά ασκείται βία σε βάρος τους, αλλά η κεντρική εξουσία είναι μακριά και κάνει ότι δεν ακούει. Εξάλλου, είναι απασχολημένη με το αν θα φορέσει γραβάτα ο Τσίπρας και με το να καλύπτει τις ανοησίες του Πολάκη και του Καμμένου…
ΜΑΤ

Πιο άνετη η βόλτα!
 Χθες γράφαμε για τα τοιχία στην Παραλίμνιο που θέλουν επισκευή, σήμερα οφείλουμε έναν καλό λόγο για την ανακατασκευή που γίνεται το τελευταίο διάστημα στο πεζοδρόμιο της Διονυσίου Φιλοσόφου, από την πλευρά της λίμνης (φωτό). Όσοι περπατούν δίπλα στην Παμβώτιδα γνωρίζουν σε τι κατάσταση ήταν όλο σχεδόν το πεζοδρόμιο, τις πλάκες του οποίου είχαν «πετάξει» οι ρίζες απ’ τα πλατάνια. Τώρα, με την ανακατασκευή, γίνεται ομολογουμένως καλή δουλειά, η οποία φυσικά έπρεπε να έχει γίνει εδώ και χρόνια! Πάντως οι περιπατητές θα μπορούν στο εξής να κάνουν πιο άνετα τη βόλτα τους…
Κ.Α.

Όλοι επί το έργον…

Όταν θέλουν οι Έλληνες κάνουν θαύματα! Ένα οικογενειακό ξενοδοχείο στο Βράχο προσφέρει πολύ καλές υπηρεσίες στους πελάτες του. Η «Ολυμπιάδα» είναι πράγματι ένα πολύ καλό παράδειγμα οικογενειακής προσπάθειας. Όλοι βρίσκονται στο πόδι, γονείς και παιδιά, για να εξυπηρετήσουν τους παραθεριστές, Έλληνες και ξένους. Όσοι περνούν εκεί λίγες μέρες νιώθουν πράγματι να ξεκουράζονται και να απολαμβάνουν όχι μόνο την όμορφη θάλασσα αλλά και τα πολλά λουλούδια στον κήπο, καθώς και το ηλιοβασίλεμα με τα πολλά χρώματα, ενώ ακούνε όλο το βράδυ τα κύματα που σπάνε στην ακρογιαλιά. Είναι πράγματι μια όαση που όσοι μπορούν να την απολαύσουν, έστω και για λίγες μέρες, θα νιώσουν διαφορετικά…
Θ.

Υπάρχει ελπίδα;
 Υπάρχει, άραγε, ελπίδα να ωριμάσουμε, ως λαός, σε τέτοιο βαθμό που να επιλέγουμε τις κυβερνήσεις με συγκεκριμένα κριτήρια που δεν θα μας κάνουν να μετανιώνουμε διαρκώς για τις επιλογές μας; Αποφασίσαμε να δώσουμε την εξουσία στο Γιώργο Παπανδρέου και μας έδεσε χειροπόδαρα με τα μνημόνια ενώ υπόσχονταν ότι «λεφτά υπάρχουν» και ότι εκείνος ήξερε από πού θα τα βρει. Έλα όμως που τα πήρε από εκείνους που βρήκε πιο εύκολους στόχους. Αφού εμείς στις τόσο δύσκολες εποχές για τον ελληνισμό  δίναμε και συνεχίζουμε να δίνουμε την εξουσία σε πρόσωπα που ήταν αδύνατο να πάρουν τόσο σημαντικές αποφάσεις, που θα καθόριζαν την ίδια την ύπαρξη του ελληνικού κράτους και την επιβίωση του ελληνικού λαού, καλά παθαίνουμε.

Άρθρο 120, παρ. 4…
 «Η τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσον εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία»!  Και εμείς τι κάναμε αυτά τα χρόνια των μνημονίων;  Αποδεχθήκαμε σιωπηρά τις εντολές ξένων, που δυστυχώς κατά διαστήματα παραδέχονται ότι κάνουν λάθη στα σχέδια που εκπονούν και στις εντολές που δίνουν και που αφορούν άμεσα την τύχη αυτού του λαού. Και θα μου πείτε, τι μπορούμε να κάνουμε; Μία είναι η λύση και την ξέρουν όλοι, πολιτικοί και λαός. Πρέπει ή να επαναστατήσουμε ή να πάψουμε να κλαψουρίζουμε. Όποιος από εμάς παρακολουθεί απαθής όσα του επιβάλλονται και όσα γίνονται στη χώρα μας έχει μεγαλύτερη ευθύνη από αυτούς που μας κυβερνούν!

Σταθερή πορεία…
 Οι συζητήσεις περί χρέους που θα το μειώσουν, ή περί εξόδου από τα μνημόνια, ή περί μοιρασιάς του περισσεύματος ως 13ο δωράκι, ακόμη και τα περί αντίμετρων,  δεν αφορούν στην επίλυση αυτών των προβλημάτων αλλά έχουν σκοπό να κρατούν απασχολημένο το μυαλό του μελλοθάνατου ελληνικού λαού επειδή είναι απαραίτητο να διατηρηθεί σταθερή η πορεία του Τιτανικού προς το παγόβουνο. Κι ενώ εμείς βιώνουμε όλες τις φάσεις της εφαρμογής των μνημονίων μένουμε απαθείς. Πήραν μέτρα για να εφαρμόσουν το πρώτο μνημόνιο, απέτυχαν σε όλη τη διαδρομή και σε κάθε στάση και μετά αφού αποφάνθηκαν ότι η συνταγή ήταν λάθος επανήλθαν δριμύτεροι για να εφαρμόσουν έναν ολοκαίνουργιο μνημόνιο με χειρότερη συνταγή.

Κάθε πέρσι και καλύτερα!
 Από την αρχή η Τρόικα και μετά οι… αναβαθμισμένοι θεσμοί ζητούν τα πάντα από τους Έλληνες. Πρώτα έβαλαν χέρι το 13ο και 14ο μισθό. Και αφού ευχαριστήθηκαν με τις περικοπές αποφάσισαν να δίνουν το δάνειο με… δόσεις. Ξέρουν  τι κάνουν. Με κάθε δόση που δίνεται, όχι για να ορθοποδήσει η οικονομία αλλά για να πάρουν πίσω τα λεφτά τους οι πιστωτές, ζητούν και νέες μειώσεις, νέοι εκβιασμοί στον ορίζοντα, νέο κατρακύλισμα του επιπέδου ζωής. Και η ιστορία επαναλαμβάνεται για οχτώ χρόνια. Η στάση τους είναι πανομοιότυπη. Μέχρι την τελευταία στιγμή και πριν δώσουν τη δόση βγάζουν νέες απαιτήσεις. Και αυτές λες και δεν αφορούν ανθρώπους…
Θεανώ Βλάχου