ΜΕ ΚΑΛΗ ΠΡΟΘΕΣΗ

Γράφτηκε από τον/την ΚΟΥΛΑ ΤΖΑΛΜΑΚΛΗ-ΧΑΤΖΗΓΙΑΝΝΗ on . Posted in Με Καλή Πρόθεση

Μακάρι να προκόψουν όσοι γυρίζουν στις ρίζες τους!..

■  Κάποτε στα άστεα αρχίσαμαν να εκτρέφουμε αγελάδες. Μισός αιώνας σχεδόν πέρασε από τότε... Ήταν η εποχή των παχιών αγελάδων! Ποιος θα περάσει τον άλλον! Επιπλώσεις, διακοσμήσεις από ειδικούς, δεξιώσεις βαρβάτες... Κέντρα διασκέδασης προκοπής, δεν είχαμαν ακόμα, βολευόμασταν σε κάποια - ας τα πούμε - κουτούκια... και κάναμαν τάχα μας, τους σνομπ... έτσι για πλάκα, εμείς οι αστοί με πατέντες! Σεργιανίσαμαν κάμποσα χρόνια, τις γελάδες μας στις πόλεις μας! Έχουμε όμως και ύπαιθρο χώρα... είχαν ψ’χή κι εκείνοι... Μάζεψε, τι μάζεψε η Γερμανία κι ύστερα πήραν σειρά οι βιομήχανοι πάσης Ελλάδος... Φτηνά εργατικά χέρια, χάλευαν εκεί, επί τόπου για περισσότερο κέρδος...
Λογικόν, ποιος λέει το αντίθετο. (Απάνω-κάτω, ξέρουμε πως το κράτος... είναι των βιομηχάνων). Για όσους σκιάζονταν να ξενιτευτούν στα έρημα τα ξένα... βρέθηκε η Αθήνα μας κι έγινε το λεκανοπέδιο ένα απέραντο εργοστάσιο! Ρήμαξε ο τόπος όλης της χώρας (Μακεδονία - Θράκη είχαν τη Σαλονίκη να προκόψουν...). Δικοί μου, συγγενείς μου, Ζαγορίσιοι, ροβόλησαν για κάτω (κάτω είναι η Αθήνα...). Δυο οι γονιοί και τέσσερα παιδιά έπαιρναν από φάμπρικα, δουλειά στο σπίτι και χέστηκαν στα τάληρα! Δεν ήταν οι μοναδικοί, οι δικοί μου αυτοί... Τα χωριά όλα έστειλαν την αντιπροσωπεία τους!.. Έκατσαν στα χωριά όλης της χώρας μόνο σιάψιαλα... Έγιναν τ’ αμπέλια, κλαδερά... έγιναν τα χωράφια βοσκότοποι - και χωρίς κοπάδια που βλέπαμαν κάποτε... Στις εκλογές θυμιόταν να γυρίσουν για μια-δυο μέρες, στα χωριά τους οι άνθρωποι... Και πέρασαν χρόνια και χρονάκια κι όλα άλλαξαν. Φέρνουν τροφές ξένες για τη μας. Τώρα τα τρώμε πανάκριβα - όπως λεν οι ειδικοί. Και... κατόπιν ωρίμου σκέψεως... βρήκαν τα κεφάλια μας τα τρανά, πως πρέπει να γυρίσουν στις ρίζες του και κάποιοι... μήπως γεν’ καμια προκοπή της προκοπής. Και μας δείχνουν από οθόνης μικρής, κάτι προκομένους ανθρώπους που κάνουν το σάλτο μορτάλε!.. Μακάρι, Θε μου να προκόψουν... έχουν όρεξη αυτά τα παιδιά... και μόρφωση που είναι μεγάλο εφόδιο για προκοπή... Οι κοπελίτσες στην Τσαγκαράδα με τα λογιαστά μπιχλιμπίδια, τα καμωμένα με τα χεράκια τους, σε γεμίζουν αισιοδοξία... πως δεν χαθήκαμαν ακόμα! Φτάνει... κάποιοι - που να τους το λέει η περδικούλα - να πουν στις φαγάνες τις αιώνιες... Το φτάνει... πολλά μασάτε... ντροπή πια... Όσο για τον δικό μου, τον Θόκο... αυτός είναι από άλλο έργο! Έχει καταβολές στέρεες, δεν είναι τωρινός...
Ο παππούλης του, ο παπα-Θουκυδίδης τούδωσε την ευχή του φαίνεται! Ήταν κι εκείνος ένας ακούραστος, γλυκός άνθρωπος του Θεού κανονικός. Σ’ ένα λάκκο, εκεί, στο Σέλιο που έτρεχε μια κλωστή νερό, εκείνα τα χρόνια, τα προπολεμικά... είχε το μποστάνι του. Μακάρι η Μάγια Τσόκλη, σαν τη φαμίλια του Θουκυδίδη του Παπαγεωργίου στο Καπέσοβο ...να βρει κι άλλες πολλές σ’ όλη τη χώρα μας...
Μέσα σ’ όλες του τις δραστηριότητες ο Θόκος... μαζεύει κι αδέσποτα, γι’ αυτό τον αγαπώ παραπάνω... Στο χωριό της μάνας μου, το σόι γένεται πολύ!.. Τέταρτα ξαδέρφια ήταν ο Θόκος με τον Γιώργο μου... κι ήταν ο πρώτος φίλος του... Θόκο μου, που την έβαλες τη μπουλτοζίτσα; στ’ αμπέλι στα Κότρινα; Να σας ζήσει η Έλλη σας και στης άλλης!.. Νάσαι γερός, ν’ ασπρίσεις, να γεράσεις, να γένεις σαν του ζαρκαδιού ο κώλος... δουλεύοντας! Έχεις σόι να μοιάσεις...

email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.