ΜΕ ΚΑΛΗ ΠΡΟΘΕΣΗ

Πού το θυμηθήκαταν τώρα το «πόθεν έσχες»;

■  Μπράβο σας ω άνθρωποι της εξουσίας... τζιάμπα δεν φτάσαταν στα σκασμένα τα σκαμνιά της Βουλής μας!.. Μπράβο σας... Πού το θυμηθήκαταν και το ξεθάψαταν; Για... το πόθεν έσχες λέω!.. Από τον εαυτό μου, θυμάμαι τα εβδομήντα και τσιότσιο χρονάκια... από την ΚΑΤΟΧΗ δηλαδή... που βλέπαμαν και στον ύπνο μας το πόθεν... Ήταν η παρηγοριά μας... σαν θ’ άρχονταν το ΕΛΛΗΝΙΚΟ και πάλι!.. Κ’ ήρθε κι αυτό και καπακώθηκε το πόθεν το λυσιασμένο!.. Και στην εξουσία, είδαμαν και δεν είδαμαν!.. Και μας κυβέρνησαν στις λογιαστές υπηρεσίες... άνθρωποι που γύρναγαν με το χαλκά κρεμασμένο με καμάρι στο στήθος τους (και μη μου πείτε πως δεν ξέρω τι λέω, γιατί θα κάνω φόνο...). Ξέρετε ω άντρες της εξουσίας ποιος ήταν ο χαλκάς; Η νταμπέλα η μεταπολεμική... η εξουσία... να δείχνεις με το δάχτυλο ποιος θα σταλθεί στον τοίχο... για ήρωας, την μπίστη μου και τον νόμο μου - που λέει κι ο γκαραγκιόζης. Κι αυτοί οι - ας τους πούμε - άνθρωποι, έπιασαν θέσεις στην Εξουσία και κυβερνούσαν υπηρεσίες... έστω και σε χαμηλές θέσεις (γιατί ήταν κι αμόρφωτοι ρε γαμώτο...) και τους έτρεμαν συνάδελφοι πτυχιούχοι κι αξιοσέβαστοι... (και μη μου πείτε πως δεν ξέρω τι λέω... γιατί θα ματακάνω φόνο... α!). Κι έρχονταν κι άλλες ...Κυβερνήσεις - τάχα μας του ρουφιάνου του ΛΑΟΥ - και ματάβγαινε το πόθεν έσχες και μας έσιαζε τις καρδιές των ταπεινών!.. Και ματαπάλι το καπάκωναν το πόθεν έσχες!.. Μωρές... ποιον συνέφερνε; Ποια Κυβέρνηση; Τώρα είχαν πολύνει οι δοσίλογοι... Τώρα είχαν μάθει καλά το μάθημα και στην Εξουσία και οι επαγγελματίες... να και νομ και χαρές μεγάλες!.. «Ξέρεις κ. Τάδε ότι πρέπει να καταβάλεις το τάδε ποσόν; Μας απέκρυψες τούτα και κείνα τα κέρδη τότε και τότε... κατέβαινε λοιπόν...». «Αμάν, πασιά μ’ και βεζύρη μ’... έχου τούταγια τα ψηλά... γένεται τίπουτας; Έτσ’ να σ’πάρω του κακό και να σ’γένου κουρμάν;». Και κλειούσε η συμφωνία παλικαριών, και οι μεν του κουβέρνου βρίσκονταν με περιουσίες σ’ οικοδομές, με τον ιδρώτα τους και οι επαγγελματίες γλύτωναν περιουσίες τους (και μη μου πείτε πως δεν ξέρω τι λέω και ξέρετε όλοι σας τι γίνκι σε τούτη τη ρουφιανοχώρα...). Θα μου πείτε... Τι μ’ έπιακε σήμερα και δεν ξέρω τι λέω... Ξέρετε όλοι σας από μια ιστορία ή και δυο-τρεις ίσως... ανθρώπων που βρέθηκαν από τη μια μέρα στην άλλη με τρανταχτές περιουσίες... αυτοί ήταν οι... αυτοδημιούργητοι... Κι οι άλλοι, ήταν οι... έξυπνοι που ήξεραν να κάνουν τις δουλειές τους... λαδώνοντας!.. Ήξερα προπολεμικούς νοικοκυραίους επαγγελματίες που τράβηξαν από τη δουλειά τους κεφάλαια για να κάνουν δεύτερο σπίτι στο μπακτσιέ τους γιατί δεν τότρωγαν οι δυο συνυφάδες - τα ζώα - κι ήρθαν τα δυο τ’ αδέρφια κι έβαλαν μπίφα τα κοσμήματα των λυσιασμένων των συνυφάδων... για να μην παν φυλακή... κι άλλα τέτοια πολλά... Δεν βάφουν με πορδές τ’ αβγά, έλεγαν παλιά. Τα παλάτια δεν γένονται απ’ όποιον νάναι... θέλουν κώλο κι άλλον κώλο και κομμάτ’ απ’ άλλον κώλο... ΠΟΘΕΝ ΕΣΧΕΣ... άε σύρτε βρέστε το τώρα...ή είναι η καραμέλα που την ρίχνετε ω άρχοντες για να κατακάτσει - για λίγο - ο κουρνιαχτός που ξεσηκώσαταν με τις φορολογίες τις ανισόρροπες... Ακούς εκεί ΠΟΘΕΝ ΕΣΧΕΣ; Που το θυμθήκαταν ωρές διαόλοι λαοπλάνοι;
email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.