ΜΕ ΚΑΛΗ ΠΡΟΘΕΣΗ

Θα βγούμε ζωντανοί ή θα μας φάνε οι εταίροι μας;

■  Αμ’ δεν έχω καλή πρόθεση... να σκούξω θέλω κι αν σκούξω τι θα γεν’... θα με περάσουν για ζουρλή κι ακόμα δε ζουρλάθηκα... Τώρα θα ζουρλαθώ όμως με τούτα τα ζουρλά που ζούμε, αδέλφια μου, πουλιά που τα βαράει ο βοριάς. Μέσα σ’ ένα βοριά πολλών μποφόρ μπήκαμαν και να δούμε... θα βγούμε ζωντανοί ή θα μας φάνε οι εταίροι μας; Οι πιο πολλοί απ’ όσους με τιμάτε και με διαβάζετε... είσασταν αγέννητοι τότε, ύστερα από τα ξορκισμένα Δεκεμβριανά, εμείς όμως τότε ζούσαμαν και δεν ξέραμαν τι μας γένεται!.. Ανέβαιναν - κατέβαιναν κυβερνήσεις, σκοτώνονταν στη Βουλή, ρίχνονταν άλλοι ...στην παρανομία κι άλλοι στην εξορία... δηλαδή... ζούσαμαν Ελληνικά!.. Ελληνικότατα! Ε! Όχι ματαπάλι τα ίδια! Αλλά, πάλι, πως να ξεφύγεις από τις ρίζες σου Έλληνά μου; Πώς θα πληρώσεις τώρα ΟΤΕ, ΔΕΗ, Κινητό, ΦΠΑ, ΕΝΦΙΑ και τόσα κεφαλαία που δεν ξέρουμε τι θέλουν να πουν; Πώς μωρές θα πάρουμε φάρμακα ...να ζήσουμε κι άλλο; Ο φόβος κι ο τρόμος μου είναι... (με το παρντόν) μη λείψει το χαρτί τουαλέτας... πάλι το λέω... είναι στα πρώτης ανάγκης... Ψωμί; Τρώμε κι άλλα σκατολοΐδια στην ανάγκη... σαν: μπισκότα, φρυγανιές... όλο και κάτι θα βρούμε... Πώς μωρές θα βάλουμε πλυντήριο; Χωρίς τα τόσα αντιβρωμιστικά; Ή θα ματακάνουν την εμφάνισή τους τα σκαφίδια; Τότε να σας δω τσιουπρουπούλες μου που πλήττετε... σαν εμάς... να τρίβετε στο σκαφίδι τα μπλου-τζινς σας με σαπούνι πράσινο πλάκα... Ο Θεούλης να βάλει το χέρι του παιδάκια μου και κάπως να καταφέρουμε να επιζήσουμε (εγώ βέβαια όχι για πολύ) για τη σας με κόβει... (έχω απογόνους μιας κάποιας παχύνσεως ως τα τώρα!..). Λέω μπανταλά, το γαρ πολύ της θλίψεως... λένε... κι εμένα η θλίψη δεν είναι από τα παιγνίδια της πολιτικής και της εξουσίας (μ’ αυτά ζήσαμαν και γεράσαμαν γιε μ’) εμένα με θλίβει που δεν έχουμε εμπιστοσύνη στο Κουβέρνο... που κατάντησε κι αυτό... μεταπράτης!.. Που δουλεύει... πως να το πω; Καλύτερα να μην το πω εγώ και να μου το πείτε εσείς... Έζησα κι εκείνα τα χρόνια τις υπηρεσίες Κοινής Ωφελείας... που σέβονταν τον πολίτη και δεν προσπαθούσαν με τρόπους νταβατζήδικους να μαζέψουν πελάτες τρίτης ηλικίας... που ζουν ακόμα στις προπολεμικές Υπηρεσίες τις σεμνές... που δούλευαν οι υπάλληλοι με... τρεις κι εξήντα και τους τσοντάριζαν όλη η φαμίλια για να τα βγάλουν πέρα!.. Να εξηγηθώ; Καιρούς και ζαμάνια, εμένα τη γραία που έχω τηλέφωνο... στ’ όνομά μου... μ’ έπαιρναν τηλέφωνο - από καλή τους καρδιά - για να μου βάλουν πρόγραμμα... κουνουμ’ κότερο!.. Τους ήρθε κρίμα που... συνταξιούχα με τόνα ποδάρι στο λάκο, πλήρωνα τόοοσο! Πίρι-πίρι-πίρι... βαρέθηκα κι είπα να κάνω λίγη οικονομία... άμα γένονταν!.. Και φορτώθηκα ένα πακέτο περιωπής... για δεκαοχτώ μηνούλες!!! Θα περάσουν, που θα παν; Τώρα, προς το παρόν, ακούω σκυλοβρυσιές για το πακέτο της ξεφτίλας μου και στον ύπνο μου βλέπω το πακέτο που έχει κι ένα μαραφέτι που αναβοσβήνει!.. Και με ρωτάν όλοι τους οι θκοι...  «Μωρή... έχς κάνα διαδίχτυο να παίξεις;». Παναΐτσα μ’ φύλαξέ με απ’ το σιαϊτανκό που έκανε τον κοσμάκη (νέους, γέρους και παιδιά) νάναι σαν να μην υπάρχουν μέσα στο σπίτι!.. Ήθελα να κάνω την ξερόλα, το ζώον η γραία... Ήθελα εμπιστοσύνες σε τωρινούς υπαλλήλους που κοιτάζουν ποιος θα τρικλοποδιάσει περισσότερα κούσιαλα... Να, θα περάσουν κάτι λίγοι μήνες ακόμα... φτάνει να ζήσω... Πού να ξέρω πως παίρνουν μίζες όσοι ξεγελούν πελάτες μιας ζωής!
email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.