ΜΕ ΚΑΛΗ ΠΡΟΘΕΣΗ

Γράφτηκε από τον/την ΚΟΥΛΑ ΤΖΑΛΜΑΚΛΗ-ΧΑΤΖΗΓΙΑΝΝΗ on . Posted in Με Καλή Πρόθεση

«Πανηγύρι» την έχετε τώρα τη Σαρακοστή!..

Καλή Σαρακοστή, παιδάκια μου κι αδερφάκια μου... Τι σας λέω τώρα; Καλή και χρυσή θα νάναι, γιατί δεν είναι η Σαρακοστή που θυμάμαι εγώ!
Σαρακοστή περνάτε τώρα, νειάτα μ’ γραμμένα; Πανηγύρι τόχετε... Άιντε, να κρατήσετε τσιότσιο τη Μ. Βδομάδα, βοήθειά σας.. Μελανό σημείο της ζωής μου απόμεινε η Σαρακοστή... Θεμ’ σχώρναμε... Και να εξηγηθώ, μη το πάρετε στραβά, Θεμ’ σχώρναμε!.. Οι παλιές μας μάνες και κυραμάνες μεγάλωσαν και γέρασαν μέσα σε διάφορα... πρέπει και δεν πρέπει... για κάθε εποχή και για κάθε στιγμή της θρησκείας μας και τι ανώτερο από τις Σαρακοστές!.. Και πάλι το λέω... Σαρακοστή περνάτε τώρα ή γλέντι τρικούβερτο... με τα Σαρακοστιανά τσιμπολογήματα στα μπαράκια... Ίσια-ίσια ψάχνετε να βρείτε που έχουν τα καλύτερα Σαρακοστιανά! Ελάτε να σας πω εγώ για τα Σαρακοστιανά νειάτα μας – εμάς των τσιουπριών – που να μην είχαμαν φτάκ’ κι να μην είχαμαν σωσ’ (Γιαννιώτ’κα). Η θ’κημ’ η μάνα... λύσιαζε. Ίτς δε μας λυμωνιόναν (δεν μας λυπόνταν...). Μας ξεθέωνε σε τσιάι του χωριού της, νεροζούμι. Και παξιμάδι από ψ’μένο ψωμί... κόκαλο! Κι εμείς κοπανούσαμαν και κοπανούσαμαν ζάχαρη να μπορέσουμε να το καταπιούμε. Στο δε σκολείο μας πρόσταζε, μη βάλουμε τίποτα αρτυμένο στο στόμα μας... γιατί δε θα μας πήγαινε να μεταλάβουμε κατόπ’ μοναχά ένα μιλιένιο μπορούσαμαν να πάρουμε (ένα φυρίκι κόκκινο στο ξυλαράκι) κι αυτό ως το μεσημέρι που μας περίμενε νοστιμότατο μενού! Γιαχνί!.. Μπουρανί (λαχανόρυζο) φασούλια... φακή, πατάτες με κρομμύδια φούρνου κι ελιές!.. Και για βραδινό ...λαπάς αντί για το χαριτωμένο γιαουρτάκι του θείου μου του Πάνου Μπαμπάσικα! Ούτε μέλι ούτε μαρμελάδες και σκατολοΐδια...
Όπως καταλαβαίνετε γουργούριζε η κοιλίτσα μας κι ονειρευόμασταν το πρωινό της άλλης μέρας... με τα νεροζούμια! Δεν γένονταν κι αλλιώς... ήταν προσταγές της θρησκείας μας! Προσταγές της θρησκείας μας ήταν που πέταζε η Ζαγόρω... το μαγκαλάκι μας; Δηλαδή το αναμέραγε ως το Νοέμβριο! Η κακούργα, χρυσή μας μανούλα. Γιατί μας τιμωρούσε έτσι; Αμ’ έτσι έκαναν όλες οι ζουρλον’κουκυρές του τότε! Έπρεπε να... σιουρμπιτώσουν για Πασκαλιά! Εκείνο ήταν το τέλος μας... γιατί η Πασκαλιά έπεφτε και νωρίς πολλές φορές. Και να καρτερούμε κατόπι τους μπογιατζιήδες να καταδεχτούν νάρθουν να πάρουν και τον δικό μας οβολό! Και μια φορά μας κόπιασαν Μ. Σάββατο, αν είστε Χριστιανοί! Και τότε, ήμουν μάνα με μικρά παιδιά... και τα πούντιασα η σκύλα... Και της είπα της χριστιανής νοικοκυράς... «Άιντε ορέ μάνα να ζήσω άλλη Μ. Βδομάδα και θα σ’πω εγώ τι αντέτια θα κάνω». «Αμ’ τι; ανκουκύριφτ’ θα μ’γενς ισυ;». Και γίνκα ανοικοκύρευτη! Δεν ασβέστωσα. Δεν ξέστρωσα. Δεν σταμάτησα ν’ ανάβω σόμπα (που είχαμαν τότε). Κι έβαλα και στην κουζίνα σόμπα και μαγείρευα μια χαρά και τρώγαμαν στη ζεστούλα. Και... το ανώτερο, χόρτασαν και παιγνίδι, τα παιδιά μου στον Δημοτικό Κήπο τον πρώην... Και τα θρησκευτικά μας τα κάναμαν μια χαρά... Εκείνη τη χρονιά ηύρα τα ντούσια μου... η μανούλα μου ήρθε Μ. Παρασκευή μαζί με την αδερφή μου που σπούδαζαν στην Αθήνα. Βέβαια δεν σπούδαζε η μάνα μας... αλλά τυραννούσε την αδερφή μου που σπούδαζε! Λοιπόν, είπα... ό,τι έχω ν’ ακούσω, ας τ’ ακούσω, απ’ την μανούλα μας... Αλλά θα βρεθεί προ τετελεσμένου, τι θα κάν; Κι ήρθε μια κυρά Νίκη... αγνώριστη!
Τόσο είχε ταλαιπωρηθεί ως συνοδός σπουδάζουσας σε παλιοδωμάτια ενοικιαζόμενα, που έπιασε μια θέση δίπλα στη βλοημένη την πετρελαίου και δεν κουνιόνταν!.. «Λοιπόν μάνα τι θα μ’ κανς τώρα; Ούτε σιουρμπέτωσα, ούτε ξέστρωσα βελέντζες και στρώσεις... λες να μην είμαι καλή Χριστιανή;». Είχες δίκιο Κουλίτσα αλλά έτσ’ τάβραμαν... μου είπε. Έτσι κι εγώ τώρα. Πολλά βρήκα και πολλά άφησα. Η τηλεόραση να δουλεύει, το ρεύμα να μην κοπεί. Σταθερό, κινητό κι από τ’ άλλο νάναι στα καλά τους... το φαΐ των σκυλιών στην ώρα τους – να μην καρτερούν (αυτά έχουν τάξη και σειρά, δεν είναι άνθρωποι ανισόρροποι). Κι ευτυχώς, τώρα σαν να εξαφανίστηκαν και τα τσιουκαλοράδια των μαχαλάδων που ανασιούκωναν το σκέπασμα του μπασιού... να δουν αν έχουμε σκουπίσει κι αποκάτω ή... κρύψαμαν τα σκούπρα αποκάτω! Τέτοιες καλονκουκυρές είχαμαν, ονομαστές εδώ... Άι, Καλή Σαρακοστή και να γερέψει κι ο Αργύρης μας ολνών... (Ρωτήστε – αν δεν ξέρετε – ποιος είναι ο Αργύρης...).
email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.