ΜΕ ΚΑΛΗ ΠΡΟΘΕΣΗ

Γράφτηκε από τον/την ΚΟΥΛΑ ΤΖΑΛΜΑΚΛΗ-ΧΑΤΖΗΓΙΑΝΝΗ on . Posted in Με Καλή Πρόθεση

Πόσα άλλαξαν για καλό στο θέμα των εξώγαμων...

Πόσα «σίριαλς» πόσα «έργα» πόσα αναγνώσματα, παλιά και καινούργια δεν κάνουν τους θεατές και τους αναγνώστες τους... να καρτερούν να δουν ή να διαβάσουν... «τι γίνκι!..»! Έτσι είναι τ’ ανθρωπάκια σήμερα, έτσι ήταν πάντα. Κι από παλιότερα ο άνθρωπος ο πονετικός έριχνε μαύρο δάκρυ για τις... ανύπαντρες μητέρες, χαλασιούλα τς!..
Τώρα, μωρ’ μάνα μ’ κι μωρ ψ’χή μ (γιαννιώτ’κο αυτό)... Τι λύσιαξαν έτσι; Τι εξώγαμο προνομιούχο είναι τούτο που κυβερνάει; Μη μου πείτε πως δεν το πήραταν είδηση; Και καλά νάχουν μια λογική σειρά... νόθος; Νόθος βρε αδερφέ και να του βγάζουν και το καπέλο άμα τ’ αξίζει. Τούτο όμως το ανακάτεμα πώς το σκαρφίζονται μωρ’ ψ’χή μ; Πού να βρούμε σειρά;
Θα μου πείτε και σωστά... Τι κάθεσαι και γλεπς, κυρά Κούλα... δεν ντρέπεσαι; Και ντρέπομαι και δεν ντρέπομαι... Μήπως δεν είν’ αλήθειες; Η ρημάδα η ζωή του ανθρωπάκου είναι ένα εξωφρενικό ανάγνωσμα ή «έργο». Το μόνο καλό την σήμερον εποχήν είναι... που... μπαστί, δεν λέμε κανέναν!..
Μπράβο σ’ αυτούς τους νομοθέτες που το επέβαλαν!.. Πόσοι απομείναμαν να θυμούμαστε πόσους και πόσες τις έλεγαν «μπαστιά» του τάδε ή του δείνα... καλον’κουκυραίων!.. Κι άλλα μπαστιά είχαν καλή τύχη κι άλλα μαύρη...
Εκείνο το «μπαστί τς Λάμπρως» που έβριζαν τα σερκά στις αλάνες... αλλά και στο σχολείο ακόμα, πολλά «καθίκια» παίζοντας και μαλώνοντας βρίζονταν και μια χαρά τα... μπαστιά! Εκείνο το «μπαστί τς Λάμπρως» ήταν το ανώτερο!.. Κι η Λάμπρω ήταν υπαρκτή!!!
Η Λάμπρω (Θεός σχωρέστην) ποιος ξέρει τι βασανισμένη ύπαρξη ήταν κι από πού ήρθε... και βρισκόταν και διαρκώς... σ’ ενδιαφέρουσα! Δεν καταλάβαινε τίποτα.
Είχε μάθει και πήγαινε στο Δημοτικό Νοσοκομείο του Κουραμπά! Ήταν γρηγορότερα από κείνη που μολογάει ο Δημήτρης ο Κοράκης, όταν ο Κουραμπάς ήταν ακόμα Νοσοκομείο.
Όπου έβρισκε μια κόχη έβαζε ό,τι μάζευε από το διακόνεμα να φάει. Χρήματα δεν της έδινε ο κόσμος... γιατί της τα παίρνανε τα παλιόπαιδα ή τα φαντάρια που την τραβολογούσαν δώθε-κείθε...
Παιδάκι δικό της δεν χάρηκε η Λάμπρω και ποιος ήξερε αν την έλεγαν Λάμπρω... δεν μιλούσε το βασανισμένο πλάσμα. Τα παιδάκια της δίνονταν από τον Δήμο μας... σε μπαστομάνες!.. Ζωή και κότα οι μπαστομάνες!..
Έπαιρναν όχι ένα, όχι δυο... αλλά παραπάνω πλασματάκια κι ικανούς για τα μούτρα τους παράδες. Άλλα πέθαιναν κι άλλα ζιούσαν. Πόσα άλλαξαν για καλό πάνω σ’ αυτό το τρομερό θέμα...
Πόσες γυναίκες σήμερα καμαρώνουν τα πλασματάκια που γεννούν χωρίς γάμο! Όλοι ξέρουμε, όλοι έχουμε γνωστούς που είναι άνθρωποι του Θεού – παν απ’ όλα...
Αυτό το θέμα δεν έχει αρχή και τέλος! Κι ο Θεός να με βγάλει ψεύτρα... δεν αργούν οι άνθρωποι ν’ αλλάξουν και «μυαλά».
Θυμάστε την πυρά... που έκαιγαν τις ένοχες; Φτου, φτου... να μην ματιαχτούμε... ο άνθρωπος... αλήθεια... Τι είν’ ο άνθρωπος; Λέτε να σιούρξα;
email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.