ΜΕ ΚΑΛΗ ΠΡΟΘΕΣΗ

Γράφτηκε από τον/την ΚΟΥΛΑ ΤΖΑΛΜΑΚΛΗ-ΧΑΤΖΗΓΙΑΝΝΗ on . Posted in Με Καλή Πρόθεση

Σάμπως δεν ήξερα για τις διαφημίσεις της απάτης;
 Θα σας το πω... κι ας ντρέπομαι! Τόσο χρονών γυναίκα... και να με θεωρείτε κι έξυπνη... να κάνω τέτοια βλακεία! Σάμπως δεν ήξερα για τις διαφημίσεις της απάτης;
Κι έλεγα η έξυπνη εγώ... «Καλά κάνουν οι άνθρωποι αφού βρίσκουν κορόιδα... ας ξυπνήσουν τα χαζοπούλια που παραγγέλνουν «γ’ρουν στου σακί...» κι άλλες εξυπνάδες έλεγα στον γιο μου και τον άντρα μου, που μου κουβαλούσαν διάφορες βλακείες πλανόδιων. Μούλεγαν, οι έξυπνοι πως... εν γνώσει τους αγοράζουν τα «πασλέ» γιατί δεν ξέρουν αν είναι για πέταμα η πραμάτια τους ή της προκοπής.
Ήμουν αντίθετη η κυρία! Γιατί να με πιάκουν κορόιδο... δεν το παραδέχομαι γιε μ! Μπαα!..
Συχνά-πυκνά έβλεπα στα κανάλια κάποιες και κάποιους μιας κάποιας ηλικίας να σκίζονται για να μας πείσουν... πως ζωντάνεψαν... και περβατάν! Άλλη τόλεγε σαν ποίημα του Δημοτικού... άλλος μας έλεγε πως... τώρα... χρησιμοποιώντας το προϊόν που έπρεπε να πάρουμε κι εμείς... χαίρεται τα εγγονάκια του και τέτοια. Τα εγγονάκια μου... γομάριασαν... Έχω όμως δισέγγονα που θέλω να τα βγάλω βόλτα (το ζώον εγώ). Και λέω μέσα μου «μωρές, λέτε νάναι αλήθεια; Λέτε... παίρνοντας αυτά τα χάπια...να πετάξω το Πι... όπως κάνει αυτή η κομψή κυρία;».
Παίρνω τηλέφωνο το ζώο... και ρωτώ... ως ποια ηλικία κάνουν αυτό το θαύμα τα ωραία χαπάκια... Μια σκατούλα από την άλλη άκρη της γραμμής λέει πως δεν έχει καμιά σχέση η ηλικία! Λες; λέω το ζώον. Και τα παραγγέλνω στο τάκα-τάκα μην τα χάσω και μούρχονται την άλλη μέρα... μη με χάσουν και τα σιαΐνια!
Το πιο πολύ που μούρχεται να σκάσω είναι... που δεν άνοιξα ένα να δω τι έχει μέσα... Και καρτέρα και καρτέρα να πετάξω το Πι και να κοσιεύω... σουρουβουλιάστκα κι άλλο... Μου λεν οι δικοί μου πως θα μου πάρουν... «καρότσι» κι αφού δε γίνκι τίπουτας με τα χάπια! Θα κάτσω και σ’ αυτό να με ζβαρνάν, να μου δώκουν κι ένα ράδιο να κρατώ και νάμαι καρότσι με ράδιο που λέγεται...
Και λέω και τ’ άλλο: «Πού είστε παληκάρια του περασμένου αιώνα να δείτε μια αγριογκόμενα της εποχής σας... Και που είστε σιάψιαλα εκείνης της εποχής να δείτε πώς καταντούν τα νειάτα τα γραμμένα.
Ονειρεύομαι να μ’ αφήσει ο κόπσας (σκώρος) ν’ αξιωθώ να δω την Άνοιξη και το Καλοκαίρι... να βγω στην αυλή, αλλά πάλι σκιάζομαι μη με ρίξουν τα «παιδιά» ο Άργος κι η Μαρίκα... τα τζιομπανόσκυλα... Σέβομαι κι ευλογώ το «χαζοκούτι» που το λέμε.
Σας χιλιοευχαριστώ που δεν με ξεχνάτε, ας μη με γνωρίζετε... και σεις που ζείτε στο άλλο ημισφαίριο!.. Μούρχεται να κλάψω που μπορώ και γράφω και μπορώ και πλέκω... Ευχαριστώ κι ευλογώ την κόρη-νύφη που δεν μας άφηκε να φύγουμε από κοντά της... Ευχαριστώ για την θέα που έχω την απέραντη... και δεν βλέπω ντουβάρια από φωταγωγούς ή μπαλκόνια μ’ απλωμένα σώβρακα... Ευχαριστώ την όμορφη παρέα, την μόνιμη, για τα πρωινά καφεποτίσματά μας άπαξ της εβδομάδος. Όλες τώρα ανταμώνουμε τηλεφωνικώς...
Πότε θα κάνει ξαστεριά; Καιρός είναι τούτος;
Με τον καύσωνα λέγαμαν «Καιρός είναι ετούτος;». Πολλά σας είπα... Κρίνετε πώς αρχίνκα να ρετάρω; Τουτέστιν: ας μη το πω καλύτερα.
Γεια σας!
email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.