ΜΕ ΚΑΛΗ ΠΡΟΘΕΣΗ

Τα δάνεια, οι απεργίες και το Κάπα-Κάπα...

Βρε τι μυστήριο πούναι η Ελλάδα... δάνεια κλείνει, φράγκο δεν δίνει... έλεγε –προπολεμικά- η όμορφη Ελληνική Επιθεώρηση. Τότε γινόταν και τέτοια... Τώρα μας έχουν κομμένο τον μπίθα άμα δεν πέφτουν τα ευρώπουλα τα λυσιασμένα!.. Τώρα, σε τούτες τις εποχές τις αισχρές που ζιούμε, με τον φόβο μην κόψουν κι άλλο... συντάξεις και μισθούς και μεροκάματα... σαν θεοκρατικό κράτος που είμαστε, κάνουμε τις δεήσεις τις τριήμερες, καλή ώρα –σαν στα Κονίσματα (εδώγια απ’ όξω απ’ την πόλη των θρύλων – των Γιαννίνων μας). Έτσι πρέπει και μπράβο μας. Παρόν και το Κάπα-Κάπα μας το Γιαννιώτικο το ηρωικό!
Τριήμερη αργία ήταν αυτή – δεν ήταν παίξε γέλασε! Κι επειδή καλοπέρασαν τα παιδιά, τράβηξαν και μια απεργιούλα να φτάκουμε ως τη θαλασσούλα ή σε κανένα ονομαστό στέκι υπαίθρου! Τι να σας κάνω... κιαρατόπλα τ’ κιαρατά (που λέγαμαν στα Γιάννινα)... έπρεπε να σας έχω στην εποχή των νειάτων μου... Την εποχή που μας κούρευαν εμάς τις τσιούπρες... την εποχή που πήγαινες σαν το σκυλί στ’ αμπέλι και κανένα δικαστήριο δεν δίκαζε. Τι να σας κάνω κιαρατόπλα, τ’ κιαρατά... έπρεπε να ζήσετε τις εποχές που ζήσαμαν εμείς... τα κουμμούνια του τότε. Τότε, που πελεκούσαν στο ξύλο ανθρώπους που δεν είχαν φταίξει σε τίποτα, αλλά... ήταν ζέρβιοι! Οι άλλοι ήταν δέξιοι... Ως και τα τσιγάρα αγόραζαν οι άντρες από ομοϊδεάτες – την μπίστη μου και τον νόμο μου... Κι όταν πρωτοείχαν την ιδέα κάποιοι βαριά αριστεροί ν’ αντισταθούν και να ματοκυλιστούν... ο αδερφούλης μου... γιόμισε τους τσιατμάδες των τοίχων των δωματίων του σπιτιού... με άχρηστα παλιοντούφεκα και σφαίρες...
Ακριβώς, όπως γένεται σήμερα με τους σεσημασμένους που μπουκάρουν κι ειδικές δυνάμεις. Ποιος μωρές πειράζει τώρα κουμμουνιστή; Πού κάθεσαι κι ακούς συνεδριάσεις της Βουλής και λες «για να δούμε τι θα πει και το Κουμμουνιστικό Κόμμα;». Και λέω για τον τόπο μας και δεν κατέχω πως διαβαίνουν τις ζωούλες τους οι άνθρωποι σ’ άλλη γη σ’ άλλα μέρη... Κι η μοίρα του ανθρώπου θάναι η ίδια... Θα φαγώνονται μεταξύ τους οι άνθρωποι γιατί πρέπει να δοκιμάζονται τα καινούρια όπλα και ν’ αχρηστεύονται τα παλιά... Δηλαδή, το κεφάλαιο να βγάζει καινούριες σοδιές υπερσύγχρονων όπλων και πάει λέγοντας.
Και πάρτε τώρα κι εσείς, καλοί μου άνθρωποι, μια βρεγμένη σανίδα κι ελάτε κάμποσα χιλιόμετρα όξω απ’ τα Γιάννινα να με βρείτε να μου ρίξετε ένα μπερντάχι που σας κάνω την έξυπνη. Προσοχή όμως στην πόρτα γράφει «Εισέρχεστε με δική σας ευθύνη»! Ο Άργος μας κι η Μαρίκα... κόβουν κώλους. Μη με παρεξηγείτε... Θα ζουρλαθώ βλέποντας τα ίδια και τα ίδια στην τηλεόραση. Δεν στρώνει κι ο παλιόκαιρος να βγω να χαϊδέψω λουλούδια, να δω τι φύτρωσε και τι χάθηκε... να μυρίσω τη λεβάντα και τη μέντα και τα γαρύφαλα...
Σας ασπάζομαι...
email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.