ΜΕ ΚΑΛΗ ΠΡΟΘΕΣΗ

Γράφτηκε από τον/την ΚΟΥΛΑ ΤΖΑΛΜΑΚΛΗ- ΧΑΤΖΗΓΙΑΝΝΗ on . Posted in Με Καλή Πρόθεση

Τα χρόνια περνούσαν με μολογήματα των γονιών...

Ας σας ευχηθώ και πάλι... Νάστε γεροί και με παράδες-πρωτίστως- τούτον τον χρόνο... γιατί... έλεγαν παλιά οι δικοί μας... (άνθρωπος χωρίς παρά... τενεκές ξεγάνωτος...)
Ξέρουμε όμως ο παράς δεν πάει με τον έξυπνο και το μορφωμένο μόνο... κι’ ας μην ανοίξω τέτοια φιλοσοφικά παραμύθια κι’ ας σας καλορωτήσω «πως διαβήκαταν τούτες τις Άγιες μέρες; Ήταν η τάβλα σας γιομάτη; Είχαταν ψια ζεστασιά; Φκιάκαταν-εσείς οι νκοκυρές τ’ σπτιου...γιαπράκια με καμπρολάχανο αυγοκομμένα; Ταψιά γκανταίφ καλοσιροπιασμένο;
Είχαταν γερή μαγκαλάδα να κάτσετε γύρω-γύρω χάβδα, είπαταν παραμύθια; Φάγαταν κάστανα ψ’μένα-αλλά χαρακωμμένα, με το μαχαίρ’ μην σκάσουν και πεταχτούν και βγάλουν κανά ματ; Φάγαταν κίτσιρ ψ’μένο στον τενεκέ τον τρυπημένο με την μεγάλη ταβανίσια πρόκα; Φάγαταν σύκα ψ’μένα μ’ ένα σούμπρο κοκόσια (καρύδα) μέσα;
Α!.. ρε μαύροι τι χάσαταν με την άνοδο του βιοτικού επιπέδου!.. Παραμύθια μωρές λέτε τώρα;
Να σας πω παραμύθια για βασιλόπουλα και βασιλοπούλες και χαζούς βασιλιάδες και σατανικές μητριές βασίλτσσες... να φρύξετε... γιατί όλες οι καλες βασίλισσες δεν την έβγαζαν καθαρή... τις φαρμάκωναν οι παλιοβρώμες οι μετρέσες... κι’ ανοίγαμαν το στόμα εμείς... και ξέραμαν λέξη προς λέξη το παραμύθι και διορθώναμαν τον μπαμπά αν παρέλειπε μία λέξη...
Την μάνα μας την βάναμαν να μας μολογάει για χειροπιαστά πράγματα!.. Μας έλεγε για τον Βίκο και το Μέγα-Λάκκο και τα Βλάχικα μπατζαριά και τις τριήμερες εκδρομές των χωριανών σε 2000 μέτρα υψόμετρο!.. για το βουνίσιο τσάϊ που μάζευαν για τα λουλούδια που φύτρωναν σε κείνο το υψόμετρο και τα ζωάκια και τα ερπετά που ζιούσαν σ’ αυτό το υψόμετρο...
Κι’ έλεγε ο παραμυθάς πατερούλης μας... «τ’ είναι αυτά πλες στα παιδιά»! Κι’ έλεγε η μανούλα μας «πες τ κι τίπουτας σωστό να ξέρουν για τον τόπο μας... Βλοημένοι να ‘ναι και οι δυό τους!..
Και τα χρόνια περνούσαν με μολοήματα των γονιών... και μολογούσαμαν κι’ εμείς στα παιδιά μας, και διαβάζαμαν παραμύθια και τα ψιλοκοσκινίζαμαν να βγάλουμε δίδαγμα.
Αγιασμένα τα χώματα των προγόνων μου με τις παρακαταθήκες που μας άφησαν.
Εκείνο το «ο συ μισείς ετέρω μη, ποιήσεις» με συνόδεψε σ’ όλη μου τη ζωή...
Είμαι μια γριά που ο κόσμος που με γνώρισε... και δεν με γνώρισε αλλά με διάβασε δεν με ξεχνά και μου τηλεφωνάει να μάθει αν είμαι καλά. Λένε, πως ο άνθρωπος πεθαίνει όταν δεν τον θυμάται κανένας!.. Έφυγε ο γυιος μας πριν από μας αλλά δεν είμαστε οι μόνοι...
Πολλά μπορώ να πω ακόμα, στενάχωρα πράγματα. Συγνώμη θα συνέρθω και θα σας πω κι αστεία.
Σας γλυκοασπάζομαι...

email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.