ΕΜΕΙΝΕ ΣΤΟ «ΚΟΛΠΟ»...

Γράφτηκε από τον/την ΑΡΗΣ ΛΕΚΚΟΣ on . Posted in Πρωινές Πάσες

• Έστω και με «ηρωισμούς» εποχής... 1821 η Εθνική μας ομάδα άντεξε χθες στα ξημερώματα κόντρα στο Γιαπωνέζικο... θεριό, αποσπώντας «λευκή» ισοπαλία που της δίνει το δικαίωμα να ελπίζει ακόμα σε πρόκριση στον επόμενο γύρο του Μουντιάλ.
Μετά την αναστάτωση που προκάλεσε το επεισόδιο Τζαβέλλα - Μανιάτη, ο Φερνάντο Σάντος μίλησε επί μία ώρα στους παίκτες του πριν βγουν στο γήπεδο για προθέρμανση. Δεν ξέρουμε αν αναφέρθηκε στα κατορθώματα των... 300 Σπαρτιατών στις Θερμοπύλες ή στην αντρεία του... Οδυσσέα Ανδρούτσου στο Χάνι της Γραβιάς για να τους τονώσει το εθνικό... φρόνημα, όμως πρέπει να ομολογήσουμε ότι η εικόνα των διεθνών μας τουλάχιστον από θέμα αποφασιστικότητας ήταν σαφώς πιο βελτιωμένη σε σχέση με την πλήρη νωθρότητα κόντρα στην Κολομβία.
Βέβαια ξανά απ’ το... πρώτο λεπτό ήταν εμφανέστατη η διάθεση της Ελλάδας να δώσει την πρωτοβουλία των κινήσεων στους Ιάπωνες, φοβούμενη προφανώς ότι αν ανοιχθεί η ταχύτητα των αντιπάλων της μπορεί να δημιουργήσει σοβαρά προβλήματα για την... εστία του Καρνέζη.
Για μια ακόμη φορά οι αποστάσεις ανάμεσα σε αμυντικούς και επιθετικούς ήταν... χαώδεις αφού τα χαφ της Εθνικής μας δεν καταφέρνουν ν’ αλλάξουν περισσότερες από... τέσσερις σωστές πάσες...
Μόνο από ατομικές εξάρσεις του Σαμαρά, του Χολέβα, του Τοροσίδη και του Κονέ ήταν εφικτό να δημιουργηθούν απειλητικές προϋποθέσεις για τους Ιάπωνες, οι οποίοι θα λέγαμε μάλλον δεν περίμεναν τόσο κλειστό παιχνίδι απ’ την Ελλάδα.
Κι έτσι φθάνοντας περίπου στο 35’ του ματς, ήρθαν οι δύο «άτυχες» στιγμές για το συγκρότημα του Σάντος.
Ο τραυματισμός του, υπερβολικά «βαρύ», Κώστα Μήτρογλου και η «χαζή» αποβολή του Κατσουράνη άλλαξαν εντελώς τις σκέψεις του Πορτογάλου τεχνικού, αφού αναγκάστηκε να «χαραμίσει» δύο αλλαγές πριν καν ολοκληρωθεί το πρώτο 45λεπτο.
Πάντως πρέπει να γίνει ειδική «μνεία» στην... έμπνευση του αρχηγού Κώστα Κατσουράνη να δεχθεί τόσο «αβασάνιστα» τη δεύτερη κίτρινη κάρτα σε μια φάση μπροστά σχεδόν στο... αντίπαλο τέρμα.
Ίσως νόμιζε ότι έχει να κάνει με διαιτητή τύπου... Βοσκάκη στην Τούμπα, όπου θα φοβόταν μόνο και μόνο στην... ιδέα να τον αποβάλει, όμως στο Μουντιάλ οι διάφοροι Κατσουράνηδες που ενεργούν με ανάλογο σκεπτικό, στέλνονται... πρόωρα στ’ αποδυτήρια χωρίς να βγάλουν... άχνα...
Για το δεύτερο ημίχρονο του παιχνιδιού δε νομίζω ότι μπορούν να γραφτούν πολλά για την ποιότητα που παρακολουθήσαμε...
Ο Παπασταθόπουλος γύρισε από νωρίς σε ρόλο λίμπερο κάνοντας σπουδαία εμφάνιση, ο Καραγκούνης προσπαθούσε με τις λίγες δυνάμεις του να κρατήσει κάπως τη μπάλα στο κέντρο και ο Σαμαράς για να «συμμετέχει» στο ματς έπρεπε να φθάνει πίσω στο... κόρνερ ώστε να ενισχύσει την αμυντική θωράκιση.
Ο τεχνικός της Ιαπωνίας, Αλμπέρτο Τζακερόνι έκανε κάποιες κινήσεις μπας και βρουν πεδίο δράσης οι παίκτες του, όμως η οπισθοφυλακή της Ελλάδας λειτούργησε άψογα και όποτε χρειάστηκε ο Ορέστης Καρνέζης έδειξε απόλυτη ετοιμότητα.
Είμασταν τυχεροί βέβαια που με όλες αυτές τις «αναποδιές» απέναντί μας είχαμε την Ιαπωνία κι όχι κάποια άλλη ομάδα «πρώτης κλάσης».
Η ουσία πάντως είναι ότι ο στόχος της πρόκρισης παραμένει «ζωντανός» και στο παιχνίδι της Τρίτης με την Ακτή Ελεφαντοστού του σπουδαίου Γιάγια Τουρέ, η Ελλάδα θα παλέψει με όσα «όπλα» διαθέτει για να πετύχει κάτι που αυτή τη στιγμή μοιάζει με «θαύμα».
Γιατί για να κερδίσεις ένα ματς πρέπει να... βάλεις γκολ και μέχρι τώρα οι διεθνείς μας φαίνεται να βρίσκονται σε... διάσταση μαζί του...