ΠΡΟΣΚΗΝΙΟ - ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ

ΖΩΣΙΜΑΙΑ ΣΧΟΛΗ - ΝΑ ΠΑΡΟΥΝ ΟΛΟΙ ΘΕΣΗ!
Κατά σύμπτωση τη θρυλική χρονιά του 1940 έγινα με όλες τις απαιτούμενες τότε διαδικασίες, ένα μικρό κομμάτι αυτού που λέγεται ΖΩΣΙΜΑΙΑ ΣΧΟΛΗ - ΠΡΟΤΥΠΟ ΓΥΜΝΑΣΙΟ. Τα επακολουθήσαντα είναι γνωστά, όπως είναι γνωστό ότι όλοι εκείνοι οι διδάσκοντες σε αυτό το φημισμένο ανά την Ελλάδα Σχολείο, με επικεφαλής τον Χρήστο Σούλη, δεν δίστασαν μέσα σ’ εκείνες τις φοβερές συνθήκες - πόλεμος, πείνα πραγματική, κατοχή, εμφύλιος, ανταρτοπληξία - να μας οδηγήσουν, έστω και κουτσουρεμένοι, στο επιτυχές πέρας της οχτατάξιας Γυμνασιακής μας εκπαίδευσης το 1948. Δεν θα επεκταθώ πέρα από τη φράση «επιτυχές πέρας», η οποία τα λέει κυριολεκτικά όλα. Ήταν καθηγητές με... «Α» κεφαλαίο! Η συγκυρία το έφερε, μαζί με άλλα τέσσερα φημισμένα Κεντρικά Πρότυπα Γυμνάσια - Λύκεια, η ΖΩΣΙΜΑΙΑ ΣΧΟΛΗ να καταταγεί αυτή τη χρονιά εκεί που της ανήκει: Να είναι δηλδή το αρχαιότερο και σπουδαιότερο Πρότυπο Σχολείο Μέσης Εκπαίδευσης της Ελλάδας! Κανένας δεν το αμφισβήτησε αυτό. Κι όμως φημολογείται ότι ντόπιοι, Γιαννιώτικο (!!!), παράγοντες κατάφεραν να πείσουν την... πολύ «ευέλικτη» ηγεσία του τωρινού Υπουργείου Παιδείας να διαγράψει μόνο τη ΖΩΣΙΜΑΙΑ ΣΧΟΛΗ από τα Πρότυπα Σχολεία! Αυτό βέβαια αποτελεί εκπαιδευτικό σκάνδαλο πρώτου μεγέθους και θα πρέπει όλοι οι φορείς να πάρουν την αρμόζουσα θέση, όπως ήδη έχουν κάνει πολλοί. Οι βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος δεν το έχουν κάνει και δεν θα πρέπει να αφήνεται η εντύπωση της... «σκοπιμότητας» εκ μέρους τους!

Ο κ. ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΟΡΑΚΗΣ...
Παρακολουθώ στον «Πρωινό Λόγο» τις δημοσιευόμενες αφηγήσεις τον κ. Δημ. Κοράκη για την ζωή στα προπολεμικά και μεταπολεμικά Γιάννινα και περίμενα να βρω την ευκαιρία για να τον συγχαρώ γι’ αυτές τις ωραίες αφηγήσεις. Αυτή η ευκαιρία μου δόθηκε με το δημοσίευμα που αφορά στην αείμνηστη Ελένη Ζωγράφου, που άφησε την μισή περιουσία της στο Αδελφάτο του Δημοτικού Νοσοκομείου Ιωαννίνων η «ΑΓΑΠΗ» για την δωρεάν νοσηλεία των απόρων ασθενών. Το δημοσίευμα αυτό ήταν πλήρες και ο κ. Δ. Κοράκης παρέλειψε τελείως κάθε αναφορά ότι στο τελευταίο στάδιο της λειτουργίας αυτού του Νοσοκομείου ήταν ο Διοικητικός του Διευθυντής, παρέχοντας τις υπηρεσίες του με πολύ μεγάλη αφοσίωση, σοβαρότητα και αποτελεσματικότητα. Θα το κάνω εγώ για ιστορικούς λόγους, επειδή τον Φεβρουάριο του 1967, δημαρχούντος του αειμνήστου Σπύρου Κατσαδήμα, διορίστηκα για την πρώτη μου πενταετή θητεια από το Κεντρικό Επιστημονικό Συμβούλιο του Υπουργείου Υγείας, ως Διευθυντής της νεοϊδρυόμενης Ουρολογικής Κλινικής.
Τότε συνάντησα για πρώτη φορά τον κ. Δημ. Κοράκη, ως Διοικητικό Διευθυντή, μαζί με ένα εκλεκτό επιτελείο συνεργατών του, όπως τον Χρήστο Χασκή, την Άννα Παππά κ.ά.
Στο Νοσηλευτικό προσωπικό αποτελούμενο καθ’ ολοκληρίαν από πολύ εργατικές πρακτικές Νοσοκόμες, προΐστατο η προερχόμενη από τις εθελόντριες Γιαννιώτισσες του Ερυθρού Σταυρού αείμνηστη Αθηνά Βλαντή. Στις λειτουργούσες κλινικές προΐσταντο οι επίσης αείμνηστοι: Παθολόγος Νικ. Μπαλτογιάννης, χειρουργός Νικ. Δογορίτης, Μαιευτήρας Αθαν. Ζηκόπουλος με Μαία την κα Λαμπρινή Μακρή-Παντελή. Στο Μικροβιολογικό ο αείμ. Δημ. Τρούγκος, στο Ακτινολογικό ο κ. Θεόδ. Γεωργιάδης και στο φαρμακείο ο αείμν. Δημ. Κωλέτσης. Οι συνθήκες για την διεκπεραίωση σοβαρών επεμβάσεων ήταν πολύ δύσκολες και είχαν αρχίσει να γίνονται ακόμα δυσκολότερες από τις σοβαρές δαπάνες που απαιτούνταν για εκσυγχρονισμό εργαλείων και προμήθεια σύγχρονου αναλωσίμου υλικού. Εν τούτοις, καταβάλλονταν όλες οι προσπάθειες ώστε και μεγάλες επεμβάσεις να διεκπεραιώνονται και άποροι με χρόνιες παθήσεις να εξυπηρετούνται αδαπάνως. Κι όμως, μεσούσης της δεκαετίας του ’70 διαπιστώθηκε ότι το... πράγμα δεν πήγαινε άλλο και ο τότε Δήμαρχος αείμνηστος Κώστας Μπέγκας με τους συνεργάτες του αποφάσισαν να το κλείσουν! Στις δυσκολίες που προέκυψαν, για τους εργαζομένους κυρίως, ο γράφων σε συνεννόηση με τον Δήμαρχο υπέβαλα την παραίτησή μου, ώστε να μην προκύψει θέμα αποζημιώσεώς μου και απευθύνθηκα στο Νοσοκομείο «Χατζηκώστα», όπου κατέλαβα, επίσης με πενταετή θητεία, ύστερα από κρίση του Κ.Ε.Σ.Υ., την διεύθυνση της νεοϊδρυομένης Πρώτης Κρατικής Ουρολογικής Κλινικής. Στο Νοσοκομείο αυτό, το οποίο τότε μεταφέρονταν στο κτίριο του παλαιού Σανατορίου, όπου συνεχίζει να στεγάζεται, απορροφήθηκε και όλο το προσωπικό, διοικητικό και νοσηλευτικό, το οποίο είχε την δυνατότητα και το κέφι να εργαστεί. Ο κ. Δημ. Κοράκης ήταν εκ των πρώτων που με ευσυνειδησία παρείχε μέχρι την συνταξιοδότησή του τις υπηρεσίες του. Από το επιστημονικό προσωπικό, εκτός από εμένα μόνο ο φαρμακοποιός Δ. Κωλέτσης συνέχισε να εργάζεται στο «Χατζηκώστα». Αυτά για την ιστορία!
Γι - Πας