ΠΡΟΣΚΗΝΙΟ - ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ

Γράφτηκε από τον/την ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΠΑΣ on . Posted in Προσκήνιο-Παρασκήνιο

AΡΙΣΤΕΡΑ ΚΑΙ... ΠΑΣΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ!
Πέρασαν δύο ολόκληρα χρόνια, κατά τα οποία η Ελλάδα είχε την ατυχία να κυβερνηθεί από μία αριστερά της εποχής του...1917! Και αυτό συνέβη στην εποχή μιας μεγάλης οικονομικής κρίσης, την οποία αγωνίζονταν να ανατάξουν... έμπειροι πολιτικοί, οι παρατάξεις των οποίων είχαν μεν ευθύνες γι’ αυτήν την κρίση και αδικαιολόγητα πιάστηκαν στον ύπνο, είχαν όμως προσφέρει χρόνια ευημερίας στον Ελληνικό λαό με δανεικά και αυτή η ευημερία δεν ξεχνιέται εύκολα σε μέρες δύσκολες. «Το μετ’ ευτυχίαν κακούσθαι...»! Εν πάση όμως περιπτώσει, ο επικεφαλής αυτής της «μπασταρδεμένης αριστεράς» με... εκδικητικές καταβολές, γρήγορα προσαρμόστηκε, μαζί με κάποιους άλλους της στενής του παρέας στην «καλή ζωή της... κεφαλαιοκρατίας, αφήνοντας έκπληκτους εκείνους που νοσταλγούσαν την... Ρωσική επανάσταση και ανοίγοντας την όρεξη των δανειστών της Ελλάδας για πιο μεγάλη καταπίεση του Ελληνικού λαού, τον οποίο, εξ ορισμού, η οποιαδήποτε αριστερά τον έχει στο... χέρι περισσότερο από την οποιαδήποτε επίσης... «συντήρηση»!
Μέσα σε αυτόν τον φαύλο κύκλο ζούμε σήμερα όλοι οι Έλληνες, χωρίς να βλέπουμε κάποιο φως στον ορίζοντα... «το γε νυν έχον». Βλέπουμε τους εαυτούς μας δυστυχείς, κυβερνώμενους από τελείως άσχετους σε αυτές τις δύσκολες διεθνείς, αλλά ακόμα και πολύ γειτονικές μας συνθήκες. Τρέμουμε ακόμα και για το πολύ κοντινό μας μέλλον και οι άσχετοι εξακολουθούν να προβάλουν την ασχετοσύνη τους. Ο θεωρούμενος ως ένας εκ των «επιτυχημένων» υπουργών, έχασε τέσσαρες μετανάστες νέους μέσα στις σκηνές τους και δεν παραιτήθηκε λέγοντας: «Τα παράπονα στον Δήμαρχο»! Προσθέτοντας και λίγο... Ν.Δ.! Τέτοια έλλειψη τσίπας δεν έχει παρατηρηθεί στα χρόνια κατά τα οποία ζω –και είναι αρκετά-, όπως επίσης για την επένδυση του ενός δις στο Ελληνικό, βρέθηκε ένας υπαλληλίσκος να εγείρει θέμα... δασικής έκτασης, επειδή φαίνεται σε κάποιο σημείο θα έχουν φυτρώσει... ασφάκες! Και αντί με αυτά να ασχοληθεί ο ίδιος ο Πρωθυπουργός, αυτός γυρνάει οικογενειακώς στα Παρίσια με το... πρωθυπουργικό αεροπλάνο! Τι να πεις;

Η ΠΙΤΑ ΤΩΝ «ΤΟΣΙΤΣΕΙΑΚΩΝ»...
Καθώς είναι της εποχής οι... «πίτες» παραβρέθηκα δικαιωματικά και στην κοπή της «πίτας των Τοσιτσειακών» στην αίθουσα του ξενοδοχείου «ΟΛΥΜΠΙΚ». Λέω δικαιωματικά, επειδή τυχαίνει να ανήκω στα ιδρυτικά μέλη του Συλλόγου των Αποφοίτων της Φοιτητικής Εστίας Τοσίτσα, χρηματίσας και Πρόεδρός του επί σειράν ετών.
Βασικός μας σκοπός, πέραν της συνέχισης των κοινωνικών σχέσεων μεταξύ μας, όσων ζήσαμε και ωφεληθήκαμε από την ευεργεσία του Βαρώνου Μιχ. Τοσίτσα, είναι η παραχώρηση «λογισμών» μας κατά την διάρκεια της ζωής μας προς εκείνον, που δεν είχε απογόνους για να του παράσχουν κάποιους λογισμούς και το ζητούσε παρακαλετικά από εμάς σε επιστολή του, αναρτημένη στην αίθουσα της φοιτητικής Εστίας.
Είναι αλήθεια, πως τους λογισμούς αυτούς ήταν έτοιμος να τους αποζητήσει από ξένους και αλλόθρησκους εις την Λωζάνην της Ελβετίας, όπου ζούσε, αποξενωμένος πλήρως από την Ελλάδα, την οποία ούτε καν είχε γνωρίσει, λόγω κάποιας σημαντικής διενέξεως των Προγόνων του με το Ελληνικό Κράτος, που τους αδίκησε σε κάποια θέματα ιδιοκτησιών. Εν τούτοις... κατά τύχη βρέθηκε στο δρόμο του ένας άλλος Μετσοβίτης... καραέλληνας, ο οποίος κατάφερε να του ξυπνήσει τις υποβόσκουσες στην ψυχή του Ελληνικές καταβολές και να τον κάνει να αγωνιά να επισκεφτεί την Ελλάδα και το Μέτσοβο, όπου ο πραναφερθεις Μετσοβίτης Ευάγγελος Αβέρωφ είχε ανακαλύψει τα ερείπια της πατρογονικής κατοικίας των Τοσιτσαίων και με εντολή του είχε αγοράσει την έκταση.
Και μπορεί μεν ο πόλεμος και οι κατοχές να ανέκοψαν τον ενθουσιασμό και των δύο, στην συνέχεια όμως προσέφεραν από κοινού συνεννοούμενοι, στο μεν Μέτοβο την πρωτοφανή και πρότυπη ανάπτυξή του, στους δε δύο πιο φτωχούς και περισσότερο πληγέντες από τον πόλεμο Νομούς της Ηπείρου, το μεγαλύτερο έργο που έγινε μεταπολεμικά στις περιοχές αυτές, την Φοιτητική Εστία της Κάτω Κηφισιάς, η οποία έδωσε την δυνατότητα να σπουδάσουν στις Ανώτατες Σχολές, Πολυτεχνείο, Ιατρική, Οδοντιατρική, Νομική, Κλασσική Φιλολογία και Φιλοσοφία, Γεωπονική, Χημεία, Μαθηματικά κ.λπ., τα φτωχόπαιδα των περιοχών αυτών και να τις επανδρώσουν με επιστήμονες υψηλοτάτου κύρους από τον Άρειο Πάγο μέχρι τις Πρυτανείες των Πανεπιστημιακών Ιδρυμάτων της Ελλάδας και με μία σειρά διακεκριμένων καλλιτεχνών. Δεν αξίζουν τάχα, πλην των άμεσα ευεργετηθέντων και κάποιας μνήμης από τους φορείς των δύο Νομών τα δύο αυτά τέκνα της Ηπείρου, του τελευταίου Μιχαήλ Τοσίτσα και του Ευαγγέλου Αβέρωφ, ο οποίος πρόσθεσε και το όνομα του προηγουμένου στο δικό του, ονομασθείς Ευάγγελος Αβέρωφ-Τοσίτσας; Ποιοι είναι οι λόγοι των... «αιδημόνων αναστολών» στους Φορείς αυτούς; Ο Σύλλογος των Αποφοίτων της Φοιτητικής Εστίας Τοσίτσα, με την σύμφωνη γνώμη όλων των φορέων της πόλης, απευθύνθηκε στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, ως κατ’ εξοχή αρμόδιο, να ονομασθεί μία αίθουσα σε Αίθουσα Ευαγγέλου Αβέρωφ-Τοσίτσα. Δεν πήρε ακόμα καμία απάντηση. Γιατί;
Γι - Πας