ΠΡΟΣΚΗΝΙΟ-ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ

 Η ΤΡΑΓΙΚΗ ΕΚΑΤΟΜΒΗ!..

Δεν υπάρχει ενήλικας Έλληνας αυτές τις μέρες που να μη νοιώθει συγκλονισμένος με την εκατόμβη των νεκρών της πυρκαγιάς σε αυτόν τον περιορισμένο σχετικά χώρο και υποτίθεται τόσο κοντά στις κεντρικές δομές, υπεύθυνες για την αντιματώπιση τέτοιων καταστάσεων.
Όλος ο σκεπτόμενος κόσμος θεωρούσε ότι η καταστροφική πλημμύρα της Μάνδρας ήταν το τελευταίο πολύνεκρο συμβάν, μολονότι αυτό το τελευταίο… «ζευγάρωσε» μέσα σε ένα χρόνο, ευτυχώς χωρίς νεκρούς και πάλι τόσο κοντά στις κεντρικές «δομές».
Αναφέρθηκα παραπάνω στους ενήλικες, επειδή τα ανήλικα, λαβαίνοντας αναγκαστικά γνώση αυτών των τραγικών γεγονότων τόσο από τα ΜΜΕ, όσο και από τις συζητήσεις των ενηλίκων, απλά ατενίζουν τους τελευταίους με εκείνο το αθώο βλέμμα τους, αφήνοντας να εννοηθεί ότι αυτοί οι «δικοί» τους ενήλικες δεν θα τα αφήσουν να υποστούν ό,τι υπέστησαν τα πολλά αθώα παιδιά που απανθρακώθηκαν ή πνίγηκαν στο «Μάτι»! Δεν γνωρίζουν τα άμοιρα παιδάκια ότι σε τέτοιες περιπτώσεις ο κάθε ενήλικας μόνο την αγκαλιά του μπορεί να προσφέρει κι αυτό αποδείχτηκε περίτρανα στην καταστροφική πυρκαγιά του Ματιού.
Οι μεγάλοι, οι ενήλικες, από την άλλη μεριά διερωτώνται: Πώς είναι δυνατό τόσο κοντά στην Ελληνική πρωτεύουσα να καίγονται ζωντανοί σαν λαμπάδες τόσοι άνθρωποι, χωρίς κανένας να τους προσφέρει μια βοήθεια, ή τουλάχιστο να τους υποδείξει τον τρόπο της διαφυγής τους από τον πύρινο εφιάλτη; Αντίθετα, τους άφησαν να εγκλωβιστούν μέσα στα αυτοκίνητά τους, όπου είχαν προσφύγει αυτοβούλως για διαφυγή, ή ακόμα και στο τελευταίο «καταφύγιο», την θάλασσα, όπου, κατά τους ιατροδικαστές, πνίγηκαν είκοσι περίπου άτομα, μη αντέχοντας τόσο πολύωρη παραμονή σε αυτήν, που υπερέβαινε πολλές φορές και τις 7-8 ώρες!
Διερωτώνται επίσης οι ενήλικες, τι θα συνέβαινε αν ήταν Κυριακή, ημέρα κατά την οποία ο κόσμος εκεί θα ήταν τουλάχιστο διπλάσιος, αν όχι πολλαπλάσιος;
Δεν υπήρχε κάποιος να κατευθύνει τα… μηλιούνια των πλεούμενων της Αττικής προς το μέρος όπου είχαν καταφύγει οι συνάνθρωποί μας, για να τους παραλάβουν; Στη Δουνκέρκη αυτά τα πλεούμενα έσωσαν 300 χιλιάδες Άγγλους.
Και το μεν Λιμενικό, αυτό καθεαυτό έκανε την δουλειά του, ο ηγέτης όμως, που αρέσκεται στα «πεντάστερα», στα Καζίνα και στα «Μόντε Κάρλα» πού ήταν; Αλήθεια πώς τόλμησαν στις οργανωμένες «συνεντεύξεις» τους, ή στην επαρκώς φρουρούμενη επίσκεψή του ο κ. Καμμένος να αποποιηθούν τις τεράστιες ευθύνες τους για τον χαμό ολόκληρων οικογενειών κι από πάνω να κουνάνε και το δάχτυλο στους… περιλειπόμενους ότι «εκείνοι φταίνε»; Αλλά για τις ευθύνες αυτές… πίσω έχει η αχλάδα την ουρά!

ΟΙ ΕΥΘΥΝΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΕΠΩΝΥΜΑ ΘΑ ΞΕΣΚΕΠΑΣΤΟΥΝ!
Ας αρχίσω με την τελευταία επιστολή του Συλλόγου των Πυροσβεστών –προ της μεγάλης πυρκαγιάς στην Κινέτα και στο Μάτι- σύμφωνα με την οποία ζητούσαν υλικά καθημερινής χρήσης και ανταλλακτικά για τα πεπαλαιωμένα οχήματα κλπ. Δικαιολογία των μη υπεύθυνων, κατά την δική τους ομολογία, των κυβερνώντων, ήταν η γενική λιτότητα!
Εμείς οι αφελείς πολίτες ρωτάμε: Χρήματα για την υπερβολική χρήση των «κυβερνητικών» αεροσκαφών υπάρχουν; Κι ας μη μας πουν ότι όλες αυτές οι πτήσεις γίνονταν για την «αξιοπρεπή» παρουσία της πατρίδας μας στο… διεθνές στερέωμα!
Κάποτε ένας Υφυπουργός των Εξωτερικών του κ. Γιωργάκη Παπανδρέου δεν βολεύονταν να πετάξει από την Ελευσίνα για το Ηράκλειο Κρήτης με ένα από τα αεροσκάφη αυτά και απαίτησε να πετάξει αυτό μέχρι το Ελ. Βενιζέλος, να προσγειωθεί και να τον παραλάβει για την Κρήτη! Τόση μεγάλη… αξιοπρέπεια! Τώρα βέβαια ταξιδεύουν ανενόχλητα και οι οικογένειές τους.
Δεν θέλω να συνεχίσω με τις στρατιές των χρυσοαμειβομένων… Καρανίκων, επειδή δεν ιδρώνει το αυτί κανενός. Θα καταλήξω όμως με την πρόσφατη προσπάθεια της γεναίας αύξησης των παχυλών μισθών των πρόσφατα διορισμένων Δ/ντών των ΔΕΚΟ, ολοσχερώς Συριζαίων, η οποία σταμάτησε στο… τσακ από κάποιους παρατηρητικούς βουλευτές.
Αυτά είναι πολύ ελάχιστα για τις δικαιολογίες περί οικονομιών. Σε αυτό το σημείο θα αναφερθώ και στους… Φαρισαίους «συμμάχους» μας στην Ευρώπη, για να δουν πού κατάντησαν την Ελλάδα με τις περικοπές τους, οι οποίες δεν περιλαμβάνουν τα… χατήρια του Τσίπρα και των περί αυτόν. Φυσικά και ο τελευταίος είναι ο πρώτος και μοναδικός υπεύθυνος για το ασκέρι του κι ας το είπε ρητορικά για να καλυφθεί. Φύγετε επιτέλους ανίκανοι…
Γι - Πας