ΠΡΟΣΚΗΝΙΟ-ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΩΝ ΔΙΚΤΑΤΟΡΩΝ!..
Χαράς ευαγγέλια για τον Χιτλεροσουλτάνο, που κατάφερε να βάλει «πόδι» στην Συριακή περιοχή των Κούρδων, χωρίς απώλειες, αφού έβαλε μπροστά τους Σύρους αντιπάλους του Άσαντ. Πανηγυρίζει, όπως έκανε ο Χίτλερ όταν… κατάπινε ένα – ένα τα μικρά και ύστερα τα μεγάλα κράτη της Ευρώπης.
Είναι να μην πανηγυρίσεις και να μην παρασύρεις έτσι και τον λαουτζίκο; Και τότε ο Χίτλερ τον παρέσυρε τον δικό του λαό, απλά και μόνο επειδή ο λαός αυτός έβλεπε την εκδίκησή του για τις συμφορές της ήττας του Α’ Παγκόσμιου Πολέμου και αδιαφορούσε αν στις στρατιές του ηγούνταν ένας… τρελός!
Τώρα ο νέος Χιτλερίσκος παρασέρνει έναν λαό καθοδηγούμενο από την απαντοχή πλιάτσικου και σφαγών!
Νομίζει, πως έχει μαζί του τον… γείτονα, την «μεγάλη αρκούδα», η οποία έχει κάθε λόγο να τον χαϊδολογά, μα και του μοσχοπουλά τα δικά της όπλα και έκανε την ΝΑΤΟική συμμαχία να βουρλίζεται και να μη ξέρει τι να κάνει!
Ο φίλος της αρκούδας κατάφερε και έδιωξε τους Αμερικάνους από τη Συρία χωρίς καν να το υποψιάζεται και κατέλαβε πανηγυρικά τις βάσεις τους χωρίς ντουφεκιά.
Πανηγυρίζει ο γείτονάς μας και κάνει κωλοτούμπες από τη χαρά του, απειλώντας τους πάντες και τα πάντα. Μόναχο! Τα δύσκολα θα έρθουν όταν αυτός ο μασκαράς θα πάθει την πρώτη νίλα. Μία πρόγευση ήρθε με την θριαμβευτική αναγνώριση από την Αμερικάνικη Βουλή της γενοκτονίας των Αρμενίων.
Έτσι είναι αυτά τα πράγματα, οι γενοκτονίες εκατομμυρίων ανθρώπων δεν κρύβονται, επειδή σ’ αυτές αναγνωρίζεται η ανανδρία, όπως έγινε με το ολοκαύτωμα των Εβραίων του… προκατόχου του του Χίτλερ, ο οποίος μάλλον είχε πάρει μαθήματα από τις απανωτές γενοκτονίες που έκαναν οι Τούρκοι στους Αρμένιους και τους Ελληνοπόντιους. Κάτι τέτοια δεν ξεχνιούνται εύκολα και οι υπεύθυνοι λαοί τα πληρώνουν αργά ή γρήγορα. Οι δημοκρατίες καραδοκούν.
Πέραν αυτού όμως, οι πόλεμοι εκτός από τις νίκες έχουν και τις ήττες τους κι όταν αυτές επέρχονται αλλοίμονο στους ηγέτες που οδήγησαν σε αυτές. Όταν ο λαός γυρίσει από τον… περήφανο χαιρετισμό στην… ουρά υπό τα σκέλη, τότε… θυμηθείτε μου τον μεγάλο Καντάφι!
Κάθε «Λαϊκός ηγέτης», που είναι υποχρεωμένος να φρουρείται για να επιζήσει, έρχεται η στιγμή που θα συμβεί μία… στραβή και πάρτον κάτω. Μην τον είδατε. Ο Χίτλερ αυτοκτόνησε, κάνοντας ο ίδιος αυτό που ανάγκαζε να κάνουν οι στρατηγοί του, όταν έχαναν την εμπιστοσύνη του! Από την εποχή του Καίσαρα βρίσκονταν κάποιος της φρουράς των δικτατόρων που τους πρόδιδε. Κάποιος από τους πολύ έμπιστους, όπως ο Βρούτος ή ο Μπέρια του Στάλιν.
Τα λέω αυτά επειδή έτσι μου… καρφώθηκε ότι θα συμβεί και με τον γειτονικό μας επικίνδυνο δικτάτορα και μακάρι αυτό να συμβεί προτού μας ανακατέψει στα μεγάλα σχέδιά του.
Όταν έχεις να κάνεις με τρελούς πρέπει να είσαι πολύ προσεκτικός ακόμα και στις κουβέντες σου, οι οποίες φυσικά και δεν πρέπει ούτε να εναρμονίζονται με τις τρελές κουβέντες, αλλά ούτε και να ανταποκρίνονται στο τρελό νόημά τους. Απλά θα πρέπει ο τρελός να αντιλαμβάνεται το… «τζιζ», όταν απλώνει το χέρι του. Η προσοχή θα πρέπει να είναι στραμμένη σε όλες τις λεπτομέρειες και αυτό χρειάζεται μεγάλη ψυχραιμία.
Ως εδώ την έχουμε και μακάρι αυτό να συνεχιστεί, όπως έκανε και ο προκάτοχος του τωρινού Υπουργού Άμυνας, ο Ναύαρχος που μόνο μια φορά είπε μία φράση για το… «τζιζ» και ύστερα σταμάτησε και πάλι. Τα καλά να λέγονται!
Θα μου πείτε ότι υπάρχουν και οι «περιθωριακοί». Τι να κάνουμε, αφού οι ίδιοι δέχονται να είναι και να λέγονται «περιθωριακοί» ας υπάρχουν κι ας χαίρονται τις βρωμιές τους.

Η ΕΝΝΟΙΑ ΤΩΝ «ΠΕΡΙΘΩΡΙΑΚΩΝ»!
Το θέμα προκύπτει όταν μερικοί, που θέλουν να κάνουν τον σοβαρό, χρησιμοποιούν τους «περιθωριακούς» ως δόρατα εναντίον των αντιπάλων τους και σπεύδουν κάθε φορά, που η ευταξία και η ευπρέπεια ποδοπατούνται βάναυσα από αυτούς, να τους υποστηρίξουν.
Και όταν μεν –κακή τη μοίρα- κυβερνούσαν με την θέληση ενός παραπλανημένου λαού, τα πράγματα ήταν πιο εύκολα και δόθηκε η δυνατότητα να αναπτυχθούν οι… «ρουβίκωνες», οι γιάφκες μέσα στα Ελληνικά Πανεπιστήμια και οι… καταλήψεις κτιρίων, πολλά από τα οποία εξαιρετικής σημασίας, ζωοποιώντας το… «παιδικό ζανάτι» του τοτε Πρωθυπουργού.
Κάποτε όμως αυτά τα πανηγύρια θα τελείωναν και πάλι με την θέληση του ίδιου του λαού, ο οποίος έκανε υπομονή τεσεράμισυ ολόκληρα χρόνια. Αυτός ο ίδιος λαός, που ανέχτηκε όλες τις ασχήμιες των «περιθωριακών», αυτός προστάζει να σταματήσουν.
Κατά… σύμπτωση η Ελληνική λέξη «άσυλο» αναφέρεται σ’ εκείνους που για διάφορους λόγους δεν είναι σε θέση να ενταχθούν στις τακτικές δομές μιας οργανωμένης κοινωνίας. Η σημασία της βέβαια επεκτάθηκε σε πολλούς τομείς, μεταξύ των οποίων και τα Πανεπιστήμια ως προφυλαγμένα από κάθε είδους αυθαιρεσία κυρίως στην «διακίνηση των ιδεών».
Οι «περιθωριακοί», αγράμματοι όντες, ή ακόμα χειρότερα ημιαγράμματοι (η ημιμάθεια χείρων της αμαθείας), παρεξήγησαν την έννοια του «ασύλου» και προσπαθούν να μετατρέψουν τα Ελληνικά, αποκλειστικά σε όλον τον κόσμο Πανεπιστήμια, σε «άσυλα» πάσης παρανομίας, παντός μη έχοντος σχέση με σπουδές και ιδέες.
Είναι δυνατό αυτό να επιτραπεί και να συνεχιστεί; Όχι βέβαια. Ούτε και η νοοτροπία των Πολακηδο-Τζαννακόπουλων είναι δυνατό να συνεχιστεί. Πολακισμός ίσον περιθωριακισμός!
Γι - Πας