ΠΡΟΣΚΗΝΙΟ-ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ

Γράφτηκε από τον/την ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΠΑΣ on . Posted in Προσκήνιο-Παρασκήνιο

ΝΑ ΔΟΥΛΕΨΟΥΝ ΟΣΟΙ… «ΒΓΑΙΝΟΥΝ»!
Κι άξαφνα ήρθε… το πλήρωμα του χρόνου και στην Ελλάδα, που έζησε μεν την «εποχή του κορωνοϊού», βλέποντάς την όμως μέσα από την καραντίνα της να εξελίσσεται με δραματικό τρόπο στις υπόλοιπες χώρες του κόσμου. Μπουλντόζες να ανοίγουν συμμετρικά τάφους σε χέρσες περιοχές, φέρετρα να στοιβάζονται, γεμάτα με το… περιεχόμενό τους σε αποθήκες και σε νταλίκες ψυγεία κι άλλα να χώνονται, όπως – όπως στις φρεσκοανοιγμένες τρύπες, χωρίς ούτε ένα δάκρυ και να σκεπάζονται όπως – όπως μαζικά από τις μπουλντόζες που προαναφέραμε. Κάτι τέτοιες εικόνες είχαμε να δούμε από την εποχή που ανακαλύφτηκαν από τους «συμμάχους» τα στρατόπεδα συγκέντρωσης των ναζί.
Όλα αυτά εμείς οι Έλληνες τα βλέπαμε μακριά από εμάς και φάνταζαν αλλόκοτα. Είναι αλήθεια ότι εκείνη την εποχή όσοι πέθαιναν και εδώ όχι μόνο από τον κορωνοϊό, αλλά και τις άλλες αιτίες, θάβονταν με πολύ… «συνοπτικές διαδικασίες», αλλά πάντως στα «κανονικά» νεκροταφεία και με όλους τους «τύπους»!
Έτσι αυτή η έλλειψη αμεσότητας στο δράμα που… παίχτηκε αλλού, δημιούργησε τους διάφορους… Τράγκες και τις θεωρίες τους περί των λαθεμένων σε ολόκληρο τον κόσμο «καραντινών» κι ακόμα περισσότερο στην Ελλάδα στην οποία οι ηγέτες της δεν ξέρουν τι τους γίνεται, αφού «διόρισαν» -λέχτηκε και αυτό- συμβούλους τύπου Τσιόδρα και άφησαν στην απέξω τους Τράγκηδες!
Είναι αλήθεια πως το… «κίνημα Τράγκα» μολονότι εν μέρει υιοθετήθηκε και από μικρομερίδες κομματικών οργανισμών, ποτέ δεν απέκτησε ευρύτερη αποδοχή, επειδή ακόμα κι ο Ελληνικός λαός γνωρίζει την… «πρακτική αριθμητική» και γνωρίζει επίσης να κάνει πρόσθεση, αφαίρεση, κλπ.
Έτσι, στην στιγμή που έπρεπε να αρθούν τα μέτρα περιορισμού, να αρχίσει η κανονική ζωή του λαού της καραντίνας σε όλους τους τομείς που είχαν περιοριστεί και να γίνει έτσι μια γενική δοκιμή, εν όψει μάλιστα και της τουριστικής περιόδου, νάσου μπροστά το τριήμερο του «Αγ. Πνεύματος» και η δοκιμή έγινε σε όλη της την… μεγαλοπρέπεια! Βαπόρια, λεωφορεία, παραλίες, καφετέριες, ταβέρνες, κλπ., κλήθηκαν να εφαρμόσουν αυτά που… «διδαχτήκαμε» στην καραντίνα και με όσα είδαμε να συμβαίνουν σε ολόκληρο τον πλανήτη.
Μέσα σε αυτήν την μάζα βρέθηκα και η αφεντιά μου για να παρατηρήσω με τα ίδια μου τα μάτια τα διαλαμβανόμενα.
Έφαγα σε ταβέρνα στην πόλη μας και μου έκανε εντύπωση η άψογη τήρηση του «πρωτοκόλλου» καθώς επίσης και σε καφετέρια. Αντίθετα, σε ταβέρνα κοντινού μας νησιού, ο ταβερνιάρης και ολόκληρο το προσωπικό… σνόμπαραν τα «πρωτόκολλα» και δεν τήρησαν κυρίως το μέτρο της μάσκας κατά τρόπο απολύτως απαράδεκτο. Έτσι θα σερβίρουν τάχα και όταν στο διπλανό τραπέζι θα κάθονται Ιταλοί ή Εγγλέζοι; Θα βάλει το ψάρι πενήντα ευρώ το κιλό και χωρίς απόδειξη;
Τον πληροφορώ, αν δεν συνέλθει εγκαίρως από τον… «Τραγκισμό» του, θα βλέπει την διπλανή του ταβέρνα με τις μάσκες να είναι γεμάτη κι αυτός θα είναι άδειος. Και δεν θα πρέπει να απορεί γι' αυτό, επειδή ο κόσμος… «γνωρίζει» πια.
Το ίδιο θα πρέπει να μάθουν όλοι, καφετέριες, κλπ. και προ παντός τα Super Markets, που λησμόνησαν τα σημαντικά καθήκοντά τους προς τον ανύποπτο κόσμο που μπαίνει σε αυτά. Οι διευθύνοντες θα πρέπει να… τραβήξουν κάποια αυτιά!
Είδαμε βέβαια τι συνέβηκε και σε κάποια άλλα… «κοσμικά» ονομαζόμενα νησιά, ή μακάρι και αλλού, όπου οι… μαγαζάτορες δήλωσαν αδυναμία… «αστυνόμευσης»! Ας μην είναι αφελείς και ας μην θεωρούν και τους άλλους αφελείς, απειλώντας ότι δεν… «βγαίνουν» αλλιώς και θα κλείσουν μόνοι τους τα μαγαζιά.
Όταν πλέον από αδίρητη ανάγκη προασπίσεως της υγείας ολόκληρου του πληθυσμού επιβληθεί το «κλείσιμο» του νησιού, τότε και αυτοί μεν θα κλείσουν, τις τους φταίνε όμως και οι άλλοι οι οποίοι τηρούσαν τα πρωτόκολλα και… «έβγαιναν» συγχρόνως μαζί με τους εργαζομένους τους;

ΣΕΜΝΥΝΟΜΑΙ!..
Σε ηλικία δέκα ετών –το Γυμνάσιο τότε ήταν οχτατάξιο- κατ’ ευθείαν από την τετάρτη τάξη Δημοτικού Σχολείου του χωριού μου, την Κοσμηρά, ήρθα στα Γιάννενα, τα οποία είχα επισκεφτεί σπάνιες φορές, για να δώσω εξετάσεις στο Πρότυπο Γυμνάσιο της Ζωσιμαίας Σχολής. Επιτύγχαναν με τον ανάλογο βαθμό ογδόντα διαγωνιζόμενοι ίσοις όροις πιτσιρίκοι, εκ των οποίων οι σαράντα πρώτοι κατά σειράν επιτυχίας γίνονταν μαθητές της περίφημης Ζωσιμαίας Σχολής και οι υπόλοιποι διοχετεύονταν στο άλλο Δημόσιο Γυμνάσιο, το Γυμνάσιο Αρρένων.
Βρισκόμουν σε πολύ ζηλευτή σειρά επιτυχίας, την οποία δεν θέλω να αναφέρω εδώ και έτσι περιχαρής και εγώ και οι γονείς μου γράφτηκα στην πρώτη τάξη του Προτύπου οχταταξίου Γυμνασίου της Ζωσιμαίας Σχολής. Δυστυχώς τις δόξες της έζησα για ένα δίμηνο περίπου, με γυμνασιάρχη τον αείμνηστο Χρήστο Σούλη, επειδή στις 28 Οκτωβρίου κηρύχτηκε ο πόλεμος και τα Γιάννενα βρίσκονταν στην πρώτη γραμμή!
Αυτό το δίμηνο όμως θα μου μείνει αξέχαστο, επειδή η σύνθεση της τάξης μου περιλάμβανε βέβαια συμμαθητές μου από την πόλη, που δεν είχαν ταλαιπωρίες προσβάσεως στο Σχολείο, αλλά και συμμαθητές από όλα τα γύρω χωριά, οι οποίοι, παρά τις δυσκολίες που είχαμε προσπαθούσαμε να μην υστερούμε στις επιδόσεις μας.
Εν τούτοις και με όσα συνέβησαν στη συνέχεια, τόσο από πλευράς στεγάσεως του Σχολείου, όσο και από πλευράς ουσιαστικής διαβίωσης, η μεν ομάδα των ηρωϊκών καθηγητών μας παρέμεινε η ίδια σχεδόν, αλλά και η ομάδα των συμμαθητών με λίγες διαφοροποιήσεις παρέμεινε επίσης η ίδια. Παρέμεινε όμως ίδιος και ο ζήλος για την μάθηση, αλλά και για την διδασκαλία από μέρους των ηρωικών επαναλαμβάνω καθηγητών μας.
Αυτοί οι ήρωες, στο χρονικό διάστημα 1940-1948 κατόρθωσαν να μας διδάξουν και να μας μάθουν αυτά που έπρεπε, έτσι ώστε, χωρίς καμιά άλλη βοήθεια να συμμετάσχουμε στις Πανελλήνιες εξετάσεις όπως τότε διενεργούνταν και πολλοί από αυτήν την πολύπαθη τάξη βρεθήκαμε, στα Πανεπιστήμια της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης.
Σεμνύνομαι γι’ αυτό το Σχολείο και τους Δασκάλους του. Χωρίς να θέλω να επεμβώ στο κτίριο, απορώ γιατί τόση αντίδραση στην επαναλειτουργία του Λυκείου της γεραράς και ξακουστής Ζωσιαμίας Σχολής.
Γι - Πας