Ο Υπουργός, οι Πόντιοι και το δικαίωμα της άποψης…

● Σε αυτή τη χώρα γενικώς τα έχουμε μπερδέψει. Κατά καιρούς αναφύονται ζητήματα που προκαλούν αντιδράσεις, συζητήσεις και απασχολούν την επικαιρότητα.
● Μόλις προχθές, για παράδειγμα, ο υπουργός Παιδείας επανέφερε μια παλαιότερη άποψή του στην εκπομπή του Νίκου Χατζηνικολάου «στον ενικό» σχετικά με τη γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου και της Μικράς Ασίας.
* * *
● Είπε λοιπόν ότι σέβεται τον πόνο και το αίμα των Ποντίων για εκείνους που σφαγιάσθηκαν από τους νεοτούρκους την περίοδο 1914-1919, επισημαίνοντας όμως ότι δεν ήταν γενοκτονία, αλλά εθνοκάθαρση.

* * *
● Είναι μια άποψη την οποία είχε διατυπώσει και στο παρελθόν ως δημοσιογράφος. Την επαναδιατύπωσε λοιπόν και τώρα από τη θέση του υπουργού Παιδείας, ως μέλος δηλαδή μιας κυβέρνησης η οποία μάλιστα αναγνωρίζει τη γενοκτονία και την τιμά.
* * *
● Έτσι, στην επικαιρότητα συζητείται αν και κατά πόσο ο κ. Φίλης έχει δικαίωμα ή πρέπει να εκφράζει αυτές τις προσωπικές απόψεις. Το διευκρίνισε και ο ίδιος άλλωστε ότι αυτή η θέση του δεν αποτελεί κυβερνητική άποψη.
* * *
● Δεδομένο θεωρείται ότι δεν μπορεί να το είπε προκειμένου να έχει κάποιο πολιτικό όφελος, αφού το μόνο που θα προκαλούσε ήταν αρνητικά σχόλια, όπως και έγινε, φτάνοντας μάλιστα ορισμένα να αγγίζουν τα όρια της υπερβολής.
* * *
● Ρωτήθηκε και από τον οικοδεσπότη της εκπομπής σε μια προσπάθειά του να τον προστατεύσει, γιατί το επαναφέρει το θέμα τώρα που κατέχει και την καρέκλα του υπουργού Παιδείας.
* * *
● Κατ’ αρχήν, τίθεται το ερώτημα αν έπρεπε να το πει. Η άποψη ότι είναι προσωπική του πολιτική θέση θεωρώ ότι πέφτει στο κενό. Δεν μπορεί υπουργός της κυβέρνησης να εκφράζει προσωπικές απόψεις που αντιβαίνουν στην κυβερνητική πολιτική, διότι απλά τότε δεν μπορεί να έχει θέση στο υπουργικό συμβούλιο. Ή υπηρετείς την πολιτική της κυβέρνησής σου ή όχι, κάτι ενδιάμεσο δεν χωρά.
* * *
● Το επόμενο ερώτημα αφορά στο δικαίωμα στην άποψη. Ασφαλώς και το έχουν όλοι οι πολίτες, οι υπουργοί όμως πρέπει να είναι προσεκτικοί, καθώς οιαδήποτε δήλωσή τους παράγει πολιτική και ως εκ τούτου δεν θα ήταν διόλου δύσκολο για την Τουρκία να πατήσει πάνω σε αυτή για να συνεχίσει, παρά τις διεθνείς εκκλήσεις, να μην αναγνωρίζει τη γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου.
* * *
● Παράλληλα, ακούγεται η άποψη ότι φέρει την πολιτική ευθύνη όσων λέει, τι πάει να πει όμως αυτό; Η πολιτική ευθύνη είναι εφεύρημα που κανένα απολύτως αντίκτυπο δεν έχει. Το έχει επικαλεστεί και η Χρυσή Αυγή για τη δολοφονία του Φύσσα, αναλαμβάνοντας και μάλιστα προεκλογικά την πολιτική και όχι την ποινική ευθύνη. Το αποτέλεσμα; Αύξησε το ποσοστό της στις τελευταίες εκλογές.
* * *
● Ας ξεκαθαρίσουμε λοιπόν ότι άλλο είναι η προσωπική άποψη ενός βουλευτή ή κομματικού στελέχους που επιφέρει πάντως τη σχετική πολιτική βαρύτητα και άλλο η άποψη που ακούγεται από στόματος υπουργού.
* * *
● Θυμάστε τις κατά καιρούς ανακολουθίες από δηλώσεις στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ με αποτέλεσμα να μην μπορεί κανείς να καταλάβει τι πρεσβεύει τελικά το κόμμα για διάφορα υψίστης σημασίας ζητήματα για τη χώρα. Εδώ μπαίνει και το ζήτημα της ιδεολογίας που πρεσβεύει κάποιος υπουργός, της άποψης και της επιστημονικής θέσης. Επίσης μπαίνει και το θέμα της κοινά παραδεκτής άποψης, αλλά και της ηθικής απέναντι στα 353.000 θύματα του Πόντου.
* * *
● Έχει παρατηρηθεί για ορισμένα στελέχη της αριστεράς η εμμονή σε ιδεοληψίες που εύκολα διατυπώνονταν όταν ήταν ένα μικρό κόμμα της αντιπολίτευσης και που τους δυσκολεύει όμως τώρα που είναι κυβερνητικό κόμμα. Ενώ αναδεικνύεται και η σύγχυση της προσωπικής άποψης με την επιστημονική μελέτη και τα ιστορικά γεγονότα.
* * *
● Έχουν μιλήσει γι’ αυτά οι επιστήμονες και έχει αποφανθεί και ο ΟΗΕ και η Βουλή των Ελλήνων αλλά και η Διεθνής Ένωση των ακαδημιών για τις γενοκτονίες.  Ηθικό, τέλος, παραμένει το ζήτημα απέναντι στους χιλιάδες νεκρούς του Πόντου και της Μικράς Ασίας.
* * *
● Ας είναι λοιπόν περισσότερο προσεκτικοί όσοι έχουν κληθεί να υπηρετούν το λαό και να εφαρμόζουν πολιτική. Αν έχουν άλλη άποψη είναι σεβαστή, πλην όμως μη αποδεκτή για να μην πω απαράδεκτη.

➤ Ζούμε σε μια χώρα…

● Ζούμε σε μια χώρα που δεν μπορεί πια να σου προσφέρει ασφάλεια, που δεν ξέρεις αν στην επόμενη γωνιά του δρόμου δεν θα είσαι το επόμενο θύμα ληστείας ή επίθεσης, που δεν ανοίγεις πλέον την αυλόπορτά σου γιατί δεν ξέρεις ποιον θα συναντήσεις, ούτε μπορείς να δώσεις ένα ποτήρι νερό σε ένα ξένο που περνά από το χωριό σου.

● Ζούμε σε μια χώρα που προ πολλού η παιδεία ούτε

δημόσια είναι, ούτε δωρεάν ούτε καν παιδεία, οι μαθητές πρέπει να περάσουν ένα ιδιότυπο γολγοθά εξετάσεων, οι γονείς να δαπανήσουν χρήματα που πολλές φορές στερούνται, ο κάθε υπουργός να καταργεί τα προηγούμενα εκπαιδευτικά συστήματα και να οραματίζεται τα δικά του, χωρίς ένα στοιχειώδη εθνικό σχεδιασμό.
***
Ζούμε σε μια χώρα χωρίς δικαιοσύνη ή τουλάχιστον χωρίς ο πολίτης να έχει την αίσθηση απόδοσης του δικαίου, όπου οι μεγάλοι δεν τιμωρούνται και την πληρώνουν πάντα οι μικροί, ο αδικημένος αισθάνεται παραπεταμένος και έξω από το σύστημα που σε θέλει να έχεις υψηλές γνωριμίες.
***
Ζούμε σε μια χώρα που η περίθαλψη πληρώνεται ακριβά, ο πολίτης έχει την αίσθηση και πολλές φορές το βιώνει, ότι εάν δεν έχεις λεφτά χάθηκες, θα πεθάνεις σαν… το σκυλί στο αμπέλι. Όλα επαφίενται στην φιλοτιμία του ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού, τι κι αν έχεις πληρώσει δεκάδες χιλιάδες ευρώ στον ασφαλιστικό σου φορέα. Άδειο βαρέλι είναι που ποτέ δεν γεμίζει και αναρωτιέσαι που πήγαν τόσα λεφτά...
***
Ζούμε σε μια χώρα που η πρόνοια και το κράτος δικαίου έπαψαν να λειτουργούν στο όνομα της οικονομικής κρίσης, λες και παλιότερα λειτουργούσε τίποτε. Έδιναν προνιακά επιδόματα σε υγιείς και σε όσους πραγματικά τα είχαν ανάγκη εφεύρισκαν χίλιες δυο δικαιολογίες για να τους κόψουν. Πρόνοια ανύπαρκτη έως γελοία, αφού έπρεπε να αποδείξεις στις περίφημες επιτροπές προσκομίζοντας ένα σωρό χαρτιά ότι έχεις υποστεί τέτοια σωματική βλάβη που σε καθιστά ανίκανο για εργασία!
***
Ζούμε σε μια χώρα που η ισοτιμία, η αξία ενός προσώπου και η ικανότητα κρίνονται από την κομματική ταυτότητα. Αν τη διαθέτεις και είναι το κόμμα σου στα πράγματα καλώς, αν δεν διαθέτεις ή κυβερνά ο αντίπαλος… άστα! Ευκαιρίες δεν δίνονται εύκολα σε μυαλά που στο εξωτερικό τους προσφέρουν παχυλές αμοιβές κι ένα σωρό κίνητρα για να τα εντάξουν στο δυναμικό τους και διαβάζεις στον ξένο τύπο για το πόσο διαπρεπής είναι ο δείνα ή ο τάδε Έλληνας.
***
Ζούμε σε μια χώρα που το κράτος σε καλεί να πληρώσεις, να στηρίξεις αυτές τις δομές(;) και σου επιβάλλει φόρους όχι αυτούς που σου αναλογούν, αλλά πολύ βαρύτερους αδιαφορώντας για το αν μπορείς να το πράξεις.
***
Ζούμε σε μια χώρα που ενώ συμβάλλεις, για παράδειγμα, στην ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών για τρίτη φορά, κανείς δεν το αναγνωρίζει και όταν πηγαίνεις στην τράπεζα για να ρυθμίσεις το στεγαστικό δάνειό σου, τους παρακαλάς για όρους στους οποίους μπορείς να ανταποκριθείς γιατί διαφορετικά θα σου πάρουν το σπίτι με συνοπτικές διαδικασίες.   
***
Και συ Έλληνα το παλεύεις γιατί έχεις μάθει να προσφέρεις στη χώρα σου, στον διπλανό σου, στον ξένο, γιατί αυτή είναι η κουλτούρα σου και η παιδεία που κληρονόμησες από τους προγόνους σου.
***
Χύνοντας αίμα και ιδρώτα παλεύεις σκληρά ελπίζοντας ότι μια μέρα οι αγώνες σου θα δικαιωθούν και θα αποδώσουν τουλάχιστον στις επόμενες γενιές, αν και φρόντισαν οι πολιτικοί να σε κάνουν να νοιώθεις τύψεις και ενοχές ότι εσύ ευθύνεσαι για το κατάντημα της χώρας και το άδηλο μέλλον των παιδιών σου.
***
Ζούμε σε μια χώρα που νοιώθεις, βρε παιδί μου, ότι σε εκδικείται και μάλιστα αναρωτιέσαι γιατί, τι έκανες, για να σου δείχνουν τέτοια συμπεριφορά και αντί να γκρινιάζεις και παρά τις δυσκολίες βάζεις πλάτη σε ένα φορτίο πολύ βαρύ.
***
Ο προσωπικός σου σταυρός ασήκωτος, αλλά εσύ επιμένεις να στηρίζεις τη χώρα που γέννησε τη δημοκρατία, που έδωσε τα φώτα του πολιτισμού σε όλο τον πλανήτη και που είσαι κομμάτι της, ο ίδιος γεμάτος Ελλάδα και γι’ αυτό πρέπει να νοιώθεις την ιερή υποχρέωση να δώσεις να το καταλάβουν αυτό όλοι και οι μέσα και οι έξω!   

➤ Αυτοί οι γιατροί ήρωες!

● Απογευματινές ώρες στα έκτακτα του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Ιωαννίνων που εφημερεύει, κόσμος πολύς αναμένει να εξετασθεί από τους γιατρούς, που με τη σειρά τους τρέχουν και δεν φτάνουν.
•••
Νοσηλευτές από δω και από εκεί προσπαθούν να εξυπηρετήσουν, να κρατήσουν μια σειρά, να αξιολογήσουν το πρόβλημα, να ενημερώσουν, να καθησυχάσουν όσους διαμαρτύρονται.
•••
Τα καθίσματα της υποδοχής γεμάτα, όρθιοι στους διαδρόμους άλλοι και μια τηλεόραση που πρέπει να προσπαθήσεις πολύ για να δεις και να ακούσεις, καθώς το σήμα έρχεται και χάνεται κάθε λίγο και λιγάκι! Μια κεραία, βρε παιδιά, θέλει, τίποτε περισσότερο.
•••
Σκέφτεσαι ότι στην καλύτερη των περιπτώσεων θα χρειαστείς περισσότερες από τέσσερις ώρες μέχρι να έρθει η σειρά σου, μέχρι να κάνεις κάποιες εξετάσεις, συνήθως καρδιογράφημα, ακτινογραφία, αίματος και ούρων που είναι οι δημοφιλέστερες.
•••
Παρατηρείς τα πρόσωπα των γιατρών. Οι περισσότεροι δείχνουν κουρασμένοι, πόσες ώρες να δουλεύουν, αλήθεια; Αγχωμένοι να προλάβουν, να κάνουν σωστή διάγνωση, να δώσουν την κατάλληλη θεραπεία. Άνθρωποι είναι, αντιμετωπίζουν και τις παραξενιές μας, βλέπεις, θέλουμε να φεύγουμε από το νοσοκομείο και με μια τσάντα φάρμακα! Παλιά ιστορία…
•••
Κάθε φορά ακούς τις ίδιες συζητήσεις: Στο εξωτερικό δεν γίνονται αυτά, μόνο στην Ελλάδα, εκεί τα νοσοκομεία είναι ξενοδοχεία, εδώ δεν έχουν ούτε γάζες, ούτε οινόπνευμα, τι να σου κάνει και το προσωπικό… Και αυτόματα σκέφτεσαι πόσες φορές έχεις ακούσει εξαγγελίες για την Υγεία από τους αρμόδιους και πόσες φορές έχουν μείνει αυτές στα χαρτιά.
•••
Αν το καλοσκεφτείς, ήρωες είναι οι γιατροί και οι νοσηλευτές. Πόσους αρρώστους βλέπουν καθημερινά, πόσες εφημερίες κάνουν, πότε ξεκουράζονται, πότε βλέπουν τις οικογένειές τους, πότε παίζουν αμέριμνοι με τα παιδιά τους;
•••
Ναι, υπάρχουν και άλλοι επαγγελματικοί κλάδοι με χειρότερα ωράρια και με μισθούς χαμηλότερους, ο τομέας της Υγείας όμως δείχνει και το βαθμό του πολιτισμού μιας χώρας. Η υγεία, ως το πολυτιμότερο αγαθό στη ζωή μας, ποιος διαφωνεί ότι έπρεπε να βρίσκεται πολύ ψηλά στην ατζέντα του κράτους;
•••
Υπάρχουν στρεβλώσεις στο σύστημα, κανείς δεν το αμφισβητεί, χρειάζονται όμως παρεμβάσεις ουσιαστικές, τομές και ρήξεις για να αλλάξεις πολιτικές και νοοτροπίες ετών.
•••
Δεν είναι δυνατόν να υφίσταται σύστημα Υγείας που εγκαινιάστηκε πριν από τρεις ή τέσσερις δεκαετίες χωρίς να έχουν γίνει οι απαραίτητες αλλαγές στη βάση των αναγκών και των νέων συνθηκών. Ο εκσυγχρονισμός περιλαμβάνει και το υλικοτεχνικό και το ανθρώπινο μέρος.
•••
Δεν είναι δυνατόν σήμερα να επιτρέπεται τα καλύτερα μυαλά να φεύγουν έξω και να διαπρέπουν, ούτε είναι δυνατόν να σαπίζουν μηχανήματα αξίας σε κιβώτια κλειστά επειδή δεν μπορεί να διοριστεί ένας ειδικός χειριστής.
•••
Δεν είναι δυνατόν η Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας να γίνεται από γιατρούς που στην ευθύνη τους έχουν τριάντα και σαράντα ορεινά χωριά και στη συνέχεια πρέπει να κάνουν και εφημερία στο Κέντρο Υγείας.
•••
Ούτε είναι δυνατόν να αναγκάζεται ο αγροτικός γιατρός να παρακαλά κάθε κοινοτάρχη να φτιάξει ένα υποτυπώδες ιατρείο και κάθε γνωστό του να βοηθήσει να το στελεχώσει.
•••
Χρειάζεται πολιτική βούληση και θάρρος για να προχωρήσουν οι αναγκαίες αλλαγές και να μπορούν να αποσυμφορηθούν τα μεγάλα νοσοκομεία από περιστατικά που θα μπορούσαν να αντιμετωπιστούν έξω από αυτά.
•••
Είχα ακολουθήσει πριν από λίγα χρόνια την οδύσσεια μιας νεαρής αγροτικής γιατρού στα χωριά της Κόνιτσας που με το δικό της αυτοκίνητο έπρεπε να διανύσει εκατοντάδες χιλιόμετρα και στη συνέχεια έπρεπε να μεταβεί και για εφημερία στο Κέντρο Υγείας.
•••
Πώς να αποδώσει αυτός ο γιατρός; Ποια κίνητρα του δίνεις για να μπορέσει να μείνει και να προσφέρει στους ηλικιωμένους κατοίκους τις πολύτιμες υπηρεσίες του;
•••
Θυμάμαι πως περίμεναν την γιατρό οι κάτοικοι στα χωριά και είχα εντυπωσιαστεί από την υποδοχή και τη συμπεριφορά του κόσμου απέναντί της. Γι’ αυτούς τους ξεχασμένους από την Πολιτεία ανθρώπους η συγκεκριμένη γιατρός ήταν όλος ο κόσμος έξω από το χωριό, ήταν το δικό τους παιδί και ίσως αυτό ήταν το μόνο που κέρδιζε.
•••
Πώς να μιλήσεις για μια Υγεία οργανωμένη και αποδοτική όταν έχεις ασθενοφόρα χωρίς οδηγούς ή όταν πολλά από αυτά είναι σαραβαλιασμένα και κινητές μονάδες… θανάτου; Δεν αρκεί η φιλοτιμία του γιατρού ή του νοσηλευτή, δεν αρκεί το χαμόγελο της γιαγιάς στο χωριό ή το καλημέρα που θα ανταλλάξει με το γιατρό.
•••
Αυτός ο υπουργός Yγείας που θα το αντιληφθεί και αυτή η κυβέρνηση που θα το κάνει, θα μπορεί να υπερηφανεύεται δικαίως ότι έκανε -πολλά ή λίγα δεν έχει σημασία- αλλά ουσιώδη και σημαντικά!
•••
Ο Έλληνας γιατρός είναι καθημερινός ήρωας, ο νοσηλευτής και η νοσοκόμα έχoυν γίνει οικεία πρόσωπα, έχουν το σεβασμό όλων, τον κερδίζουν, δεν τους χαρίζεται. Τους πρέπει λοιπόν και από την Πολιτεία και το Κράτος η ανάλογη στήριξη, που ούτως ή άλλως επιστρέφει στον πολίτη.
•••
Και όσο για εκείνους που μουτζουρώνουν τη δουλειά τους, ας μην χαμηλώνουμε και εμείς τη φωνή μας και ας μη σιωπούμε όταν τους συναντάμε. Κάπως έτσι γκρεμίζεται πριν καν χτιστεί το οικοδόμημα του συστήματος παροχής Υγείας και περίθαλψης και αντί να μοιρολατρούμε ας υπερηφανευόμαστε.

- «Δηλαδή αυτή την Κυριακή δεν θα έχουμε εκλογές;»

● «Τι εννοείς αυτή την Κυριακή δεν έχουμε εκλογές;»! Γέλασα με την ψυχή μου όταν το είδα αυτό στην οθόνη του υπολογιστή, εκεί που κοίταζα άλλοτε αδιάφορες ειδήσεις και άλλοτε ειδήσεις που δεν είναι ειδήσεις, αλλά κουτσομπολιό, το’ χει αυτό το διαδίκτυο.
Μου άρεσε πολύ, το βρήκα χαριτωμένο, βλέπεις, ο κόσμος και αίσθηση του χιούμορ έχει και να σατιρίζει ξέρει και να κριτικάρει συμπεριφορές και πράξεις πολιτικές. Τρεις φορές οι πολίτες έχουν προσέλθει στις κάλπες και τις τρεις ψηφοφορίες τις προκάλεσε ο Αλέξης Τσίπρας.
***
Μέσα σε διάστημα εννέα μηνών τρεις αναμετρήσεις, με τον κόσμο να δείχνει και σκωπτική διάθεση αφού κυκλοφόρησε στο διαδίκτυο και αυτό: «να μας πείτε πότε θα γίνουν οι επόμενες εκλογές να μην κλείσουμε εκείνη την Κυριακή».
***
Η κορυφαία δημοκρατική διαδικασία έδωσε αφορμή για σχόλια και πειράγματα μεταξύ των χρηστών του ίντερνετ που γράφουν ιστορία. Ο Αλέξης Τσίπρας κατάφερε να δώσει με τις πολιτικές του κινήσεις ένα άλλο, διαφορετικό νόημα στην Κυριακή των εκλογών.
***
Το ποσοστό ρεκόρ της αποχής έδωσε μεγαλύτερο έναυσμα στα σχόλια τα οποία έφτασαν να γίνουν και ειδήσεις, αφού τα εκλογικά αποτελέσματα σχεδόν ήταν αναμενόμενα.
***
Ζωήρεψαν μια άχαρη διαδικασία, λένε κάποιοι και στηρίζουν τον ισχυρισμό τους στη μεγάλη συζήτηση που άνοιξε με ανάλογα σχόλια, σε αντίθεση με αυτή καθεαυτή την εκλογική ημέρα.
***
Μέσα σε λιγότερο από εννέα μήνες είχαμε τρεις προσφυγές στις κάλπες κάνοντας και πάλι τους χρήστες του ίντερνετ να… οργιάζουν με σχόλια όπως: «στους εννιά μήνες ο τοκετός, άρα θα έχουμε εκλογές», θεωρώντας ότι δεν θα ήταν διόλου παράξενο πια να πάμε και σε τέταρτη εκλογική αναμέτρηση.
***
Αποτελεί και αυτό άλλο ένα εφεύρημα των social media που σπάει την ανιαρή πολιτική ατζέντα, η οποία οδεύει ολοταχώς στη θέσπιση και επιβολή σκληρών φορολογικών μέτρων.
***
Ωστόσο, ο Πρωθυπουργός έδωσε το στίγμα του μιλώντας το βράδυ της νίκης του στους οπαδούς του λέγοντας ότι είναι κυβέρνηση με ορίζοντα τετραετίας. Είναι όμως γνωστή και η ρήση ότι οι εκλογές και ο ανασχηματισμός ποτέ δεν προαναγγέλλονται.
***
Αν κάτι πρέπει να προβληματίσει τους πολιτικούς και τα κόμματα είναι το τόσο μεγάλο ποσοστό αποχής των ψηφοφόρων, το οποίο φάνηκε να τους απασχολεί μόνο τις πρώτες ώρες, γιατί μετά κανείς δεν αναφέρθηκε σε αυτό, αφού ο μεγάλος νικητής ο ΣΥΡΙΖΑ πανηγύριζε, η δε ΝΔ ψάχνει για αρχηγό. Πού χρόνος λοιπόν για αναλύσεις.
***
Σε ό,τι αφορά δε τα μηνύματα της κάλπης, όπως πάντα ο καθείς τα ερμήνευσε κατά το δοκούν. Άλλοι πάλι ίσως να μην τα έλαβαν καν. Και οι πολίτες; Απλά αναμένουν τα σκληρά προαναγγελθέντα μέτρα που θα ισχύσουν ασφαλώς και για όλους εκείνους που στις 20 Σεπτεμβρίου προτίμησαν τις παραλίες και τα καφέ, όπως επίσης και τους καναπέδες του σαλονιού τους.
***
Τίποτε δεν δείχνει ότι μπορεί κάτι να αλλάξει μετά τη στροφή και του αριστερού ΣΥΡΙΖΑ υπέρ της υπογραφής μνημονίου. Η κυβέρνηση ορκίστηκε και το πρώτο θέμα που την απασχόλησε ήταν η διευκόλυνση εκείνων των μαθητών που δεν επιθυμούν να κάνουν το μάθημα των θρησκευτικών προκαλώντας την έντονη αντίδραση της εκκλησίας και των θεολόγων.
***
Φυσικά μια συνάντηση του Υπουργού με τον Αρχιεπίσκοπο ήταν αρκετή για να οπισθοχωρήσει η πολιτεία υπέρ της εκκλησίας. Αλλά, βλέπεις, αυτό ήταν το μείζον, τα θρησκευτικά, δεν ήταν τα χιλιάδες κενά στα σχολεία, ούτε οι χιλιάδες ρουσφετολογικές αποσπάσεις εκπαιδευτικών σε θέσεις εκτός εκπαίδευσης…
***
…Ούτε ήταν μείζον θέμα το κτιριακό και οι ελλείψεις στα σχολεία, ούτε οι αλλαγές στο σύστημα εξέτασης από χρονιά σε χρονιά, ούτε η δωρεάν παιδεία που πληρώνεται από τους γονείς ακριβά και που θα περίμενες από την συνέχεια της πρώτης κυβέρνηση αριστεράς να βάλει ως επείγουσα προτεραιότητα.
***
Ας συνεχίσουμε λοιπόν τον καθημερινό μας αγώνα γιατί, αν δεν έχεις χέρι να ξυθείς, μην περιμένεις από το κράτος να το κάνει!