ΗΠΕΙΡΟΣΚΟΠΙΟ

Γράφτηκε από τον/την ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΕΙΣΟΓΛΟΥ on . Posted in Ηπειροσκόπιο

Ο Υπουργός, οι Πόντιοι και το δικαίωμα της άποψης…

● Σε αυτή τη χώρα γενικώς τα έχουμε μπερδέψει. Κατά καιρούς αναφύονται ζητήματα που προκαλούν αντιδράσεις, συζητήσεις και απασχολούν την επικαιρότητα.
● Μόλις προχθές, για παράδειγμα, ο υπουργός Παιδείας επανέφερε μια παλαιότερη άποψή του στην εκπομπή του Νίκου Χατζηνικολάου «στον ενικό» σχετικά με τη γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου και της Μικράς Ασίας.
* * *
● Είπε λοιπόν ότι σέβεται τον πόνο και το αίμα των Ποντίων για εκείνους που σφαγιάσθηκαν από τους νεοτούρκους την περίοδο 1914-1919, επισημαίνοντας όμως ότι δεν ήταν γενοκτονία, αλλά εθνοκάθαρση.

* * *
● Είναι μια άποψη την οποία είχε διατυπώσει και στο παρελθόν ως δημοσιογράφος. Την επαναδιατύπωσε λοιπόν και τώρα από τη θέση του υπουργού Παιδείας, ως μέλος δηλαδή μιας κυβέρνησης η οποία μάλιστα αναγνωρίζει τη γενοκτονία και την τιμά.
* * *
● Έτσι, στην επικαιρότητα συζητείται αν και κατά πόσο ο κ. Φίλης έχει δικαίωμα ή πρέπει να εκφράζει αυτές τις προσωπικές απόψεις. Το διευκρίνισε και ο ίδιος άλλωστε ότι αυτή η θέση του δεν αποτελεί κυβερνητική άποψη.
* * *
● Δεδομένο θεωρείται ότι δεν μπορεί να το είπε προκειμένου να έχει κάποιο πολιτικό όφελος, αφού το μόνο που θα προκαλούσε ήταν αρνητικά σχόλια, όπως και έγινε, φτάνοντας μάλιστα ορισμένα να αγγίζουν τα όρια της υπερβολής.
* * *
● Ρωτήθηκε και από τον οικοδεσπότη της εκπομπής σε μια προσπάθειά του να τον προστατεύσει, γιατί το επαναφέρει το θέμα τώρα που κατέχει και την καρέκλα του υπουργού Παιδείας.
* * *
● Κατ’ αρχήν, τίθεται το ερώτημα αν έπρεπε να το πει. Η άποψη ότι είναι προσωπική του πολιτική θέση θεωρώ ότι πέφτει στο κενό. Δεν μπορεί υπουργός της κυβέρνησης να εκφράζει προσωπικές απόψεις που αντιβαίνουν στην κυβερνητική πολιτική, διότι απλά τότε δεν μπορεί να έχει θέση στο υπουργικό συμβούλιο. Ή υπηρετείς την πολιτική της κυβέρνησής σου ή όχι, κάτι ενδιάμεσο δεν χωρά.
* * *
● Το επόμενο ερώτημα αφορά στο δικαίωμα στην άποψη. Ασφαλώς και το έχουν όλοι οι πολίτες, οι υπουργοί όμως πρέπει να είναι προσεκτικοί, καθώς οιαδήποτε δήλωσή τους παράγει πολιτική και ως εκ τούτου δεν θα ήταν διόλου δύσκολο για την Τουρκία να πατήσει πάνω σε αυτή για να συνεχίσει, παρά τις διεθνείς εκκλήσεις, να μην αναγνωρίζει τη γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου.
* * *
● Παράλληλα, ακούγεται η άποψη ότι φέρει την πολιτική ευθύνη όσων λέει, τι πάει να πει όμως αυτό; Η πολιτική ευθύνη είναι εφεύρημα που κανένα απολύτως αντίκτυπο δεν έχει. Το έχει επικαλεστεί και η Χρυσή Αυγή για τη δολοφονία του Φύσσα, αναλαμβάνοντας και μάλιστα προεκλογικά την πολιτική και όχι την ποινική ευθύνη. Το αποτέλεσμα; Αύξησε το ποσοστό της στις τελευταίες εκλογές.
* * *
● Ας ξεκαθαρίσουμε λοιπόν ότι άλλο είναι η προσωπική άποψη ενός βουλευτή ή κομματικού στελέχους που επιφέρει πάντως τη σχετική πολιτική βαρύτητα και άλλο η άποψη που ακούγεται από στόματος υπουργού.
* * *
● Θυμάστε τις κατά καιρούς ανακολουθίες από δηλώσεις στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ με αποτέλεσμα να μην μπορεί κανείς να καταλάβει τι πρεσβεύει τελικά το κόμμα για διάφορα υψίστης σημασίας ζητήματα για τη χώρα. Εδώ μπαίνει και το ζήτημα της ιδεολογίας που πρεσβεύει κάποιος υπουργός, της άποψης και της επιστημονικής θέσης. Επίσης μπαίνει και το θέμα της κοινά παραδεκτής άποψης, αλλά και της ηθικής απέναντι στα 353.000 θύματα του Πόντου.
* * *
● Έχει παρατηρηθεί για ορισμένα στελέχη της αριστεράς η εμμονή σε ιδεοληψίες που εύκολα διατυπώνονταν όταν ήταν ένα μικρό κόμμα της αντιπολίτευσης και που τους δυσκολεύει όμως τώρα που είναι κυβερνητικό κόμμα. Ενώ αναδεικνύεται και η σύγχυση της προσωπικής άποψης με την επιστημονική μελέτη και τα ιστορικά γεγονότα.
* * *
● Έχουν μιλήσει γι’ αυτά οι επιστήμονες και έχει αποφανθεί και ο ΟΗΕ και η Βουλή των Ελλήνων αλλά και η Διεθνής Ένωση των ακαδημιών για τις γενοκτονίες.  Ηθικό, τέλος, παραμένει το ζήτημα απέναντι στους χιλιάδες νεκρούς του Πόντου και της Μικράς Ασίας.
* * *
● Ας είναι λοιπόν περισσότερο προσεκτικοί όσοι έχουν κληθεί να υπηρετούν το λαό και να εφαρμόζουν πολιτική. Αν έχουν άλλη άποψη είναι σεβαστή, πλην όμως μη αποδεκτή για να μην πω απαράδεκτη.