ΔΙΑΔΟΣΕΙΣ

on . Posted in Διαδόσεις

Ούτε… λιθαράκι!
Πόσος καιρός πέρασε από την ημέρα που οι Αντιδήμαρχοι Δημήτρης Κατηρτσίδης και Θανάσης Μανταλόβας ανακοίνωσαν πανηγυρικά την έναρξη των εργασιών ανάπλασης στις παιδικές χαρές των Ιωαννίνων; Τρεις εβδομάδες περίπου και στην ομάδα με τις πρώτες πέντε που θα αναμορφώνονταν περιλαμβάνεται κι αυτή της οδού Πουτέτση. Μέχρι χθες το πρωί δεν είχε μετακινηθεί ούτε ένα λιθαράκι απ’ την παιδική χαρά (φωτό) κι ας είχαν υποσχεθεί οι Αντιδήμαρχοι ότι «οι εργασίες ξεκινούν από αύριο»! Όσο για τον καιρό, καλός είναι για εργασίες! Αν ξεκινήσαμε έτσι, φαντάσου πότε θα ολοκληρωθούν οι παρεμβάσεις και στους 50 παιδότοπους…
Κ.Α.

Ο Άρτης Καλλίνικος...
Μια μικρή διόρθωση, γιατί κάπου ο «δαίμων» έβαλε το χεράκι στη χθεσινή διάδοση: Η ελπίδα να συμβάλει στον θρησκευτικό τουρισμό δεν εκφράστηκε από το νέο μητροπολίτη Άρτας κ. Καλλίνικο, αλλά από άλλον ομιλητή κατά τη διάρκεια της ενθρόνισης του Μητροπολίτη. Κατά τα άλλα ισχύει ό,τι ακριβώς σημειώσαμε και χθες: Οι μητροπολίτες, ειδικά στη σημερινή πολύ δύσκολη περίοδο για την Εκκλησία μας, πρέπει να έχουν πνευματικές και εκκλησιαστικές προτεραιότητες, τις οποίες περιέγραψε άλλωστε ο νέος Ιεράρχης.
Ν.

Πάλι κατέστρεψαν...
Κατέστρεψαν πάλι τις περιουσίες όσων κατοικούν στα Εξάρχεια. Έβαλαν χέρι και στο Πολυτεχνείο! Δεν άφησαν πόρτες, καρέκλες τραπέζια! Τα έριξαν στην πυρά. Με αυτές τις ενέργειες τι ακριβώς ήθελαν να σηματοδοτήσουν; Το σεβασμό τους στην επέτειο του Πολυτεχνείου ή ότι ενοχλούνται που οι Έλληνες τιμούν αυτή τη μέρα; Καμία δήλωση από τον πρωθυπουργό. Εγκρίνει τέτοιες συμπεριφορές; Ή μήπως θυμάται τις καταλήψεις των σχολείων και τις καταστροφές που γίνονταν τότε σ’ αυτά και που είχαν τη δική του σφραγίδα; Πάντως αν είναι παιδιά «καλών οικογενειών» από τα βόρεια προάστια που έχουν λυμένα τα οικονομικά τους προβλήματα και πρωτοστατούν στις καταστροφές, τότε μάλλον δεν είναι και τόσο «καλές» αυτές οι οικογένειες που δεν έδωσαν αγωγή στα παιδιά τους… Ας τα στείλουν να προσφέρουν κοινωνική εργασία για να εκτονωθούν και να μη βαριούνται!
ΜΑΤ
Δεν ξέρει να μετράει!
Σε απογευματινή εκπομπή του «Ε» η δημοσιογράφος Τατιάνα αναρωτιέται: Σαράντα χρόνια κυβέρνησε η «Δεξιά»! Αυτή ανέχθηκε τους μπαχαλάκηδες που κατέστρεφαν τις περιουσίες, δημόσιες και ιδιωτικές, και έσπερναν τον τρόμο. Δεν ξέρει να μετράει; Εμείς θυμόμαστε πως μετά τη μεταπολίτευση η κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή επανέφερε τη δημοκρατία στον τόπο και μετά μόνο δύο θητείες κυβέρνησε η ΝΔ. Την τριετία Μητσοτάκη και τα πέντε χρόνια του Κώστα Καραμανλή! Μήπως δεν μετράμε σωστά; Το ΠΑΣΟΚ κυριάρχησε μετά τη μεταπολίτευση και μάλιστα στο Γιώργο Παπανδρέου έδωσε ο λαός μεγάλη πλειοψηφία ακόμη και το 2009 προκειμένου να μας βάλει και στα μνημόνια…
Θ.

Ξηλωμένα διαχωριστικά…

Δίκιο έχει φίλος αναγνώστης που επισημαίνει στη στήλη ότι τα ξύλινα διαχωριστικά στην κεντρική νησίδα της λεωφόρου Δωδώνης κατά το μεγαλύτερο τμήμα τους έχουν πλέον καταστραφεί και προφανώς δεν εξυπηρετούν τίποτα. Σε κάποια σημεία τα διαχωριστικά απομακρύνθηκαν εντελώς, σε άλλα πάλι κρέμονται ξεκάρφωτα (φωτό). Άρα, κάτι πρέπει να κάνει ο Δήμος. Ή θα επισκευάσει τα ξύλινα διαχωριστικά σε όλο το μήκος της νησίδας, ή θα τα αφαιρέσει εντελώς. Έτσι όπως είναι σήμερα, αποτελούν δυσφήμιση για την πόλη!
Κ.Α.

Θα παραιτηθεί;
Η ανάληψη υπουργικών καθηκόντων από την Όλγα Γεροβασίλη, μάλλον τη φορά αυτή την οδηγεί σε παραίτηση από το αξίωμα της Περιφερειακού Συμβούλου. Αυτό τουλάχιστον λένε διαδόσεις, σύμφωνα πάντα με την περιρρέουσα ατμόσφαιρα. Μένει να δούμε αν επιβεβαιωθούν στην πράξη και φυσικά τι θα γίνει με τον διάδοχό της στην «ηγεσία» της παράταξης.
Α.

* * *

Κανένας προβληματισμός…
Έπεσαν με τα μούτρα οι κυβερνώντες τον τόπο μετά το 2009! Όλοι ήθελαν να σώσουν τη χώρα και το λαός της και καθένας άλλα έλεγε όσο ήταν αντιπολίτευση και άλλα έπραττε όταν του δινόταν η ευκαιρία να κάνει πράξη τις ιδέες και τους σχεδιασμούς του. Όλοι μαζί δεν θέλησαν να σκύψουν στο πρόβλημα για να το επιλύσουν με τις λιγότερες απώλειες για τους θιγόμενους από τα μέτρα που θα τους επιβάλλονταν. Ήταν οι εγωισμοί που εμπόδιζαν τους πολιτικούς να σταθούν υπεύθυνα απέναντι στο μεγάλο πρόβλημα ή ήταν άλλοι οι λόγοι που υπαγορεύονταν από κέντρα εξουσίας που ήθελαν να κατεβάσουν το επίπεδο ζωής των Ελλήνων, να διαλύσουν τη μεσαία τάξη και να δημιουργήσουν το κατάλληλο περιβάλλον για να είναι διαθέσιμα στην Ελλάδα φθηνά εργατικά χέρια;

Απ’ την ευμάρεια στη φτώχεια!
Η πολιτική νοοτροπία που κυριάρχησε για πολλές δεκαετίες στην Ελλάδα, οι παροχές, το εύκολο χρήμα, η αποφυγή δυσάρεστων περιορισμών, οι χωρίς μέτρο απαιτήσεις των πελατών - ψηφοφόρων δημιούργησαν το κατάλληλο περιβάλλον για να οδηγηθούμε στα αδιέξοδα που θα ακολουθούσαν και που ήταν αδύνατο να μη τα προέβλεψαν εκείνοι που είχαν τις ευθύνες της διακυβέρνησης μιας χώρας με αυτά τα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά. Να ήταν αδύναμοι και απέτυχαν ή καλοπερνούσαν οι ίδιοι και μετέθεταν τις αποφάσεις για την επόμενη διακυβέρνηση; Πάντως γνώριζαν ότι ήταν αναγκαίες οι ρήξεις με τις ισχυρές κοινωνικές ομάδες που απαιτούσαν περισσότερα, προκειμένου να υπάρχει και αύριο σ’ αυτή τη χώρα αλλά απέφυγαν να τις κάνουν…

Λαθεμένη συνταγή…
Πολιτική τάξη και κοινωνικές ομάδες εθίστηκαν στις εξυπηρετήσεις που τις θεωρούσαν φυσικό επακόλουθο της σχέσης τους. Κάθε κυβερνητικό κόμμα εξυπηρετούσε τις απαιτήσεις των ψηφοφόρων του είτε υπήρχαν οι αναγκαίοι πόροι είτε όχι! Τα μακροπρόθεσμα συμφέροντα του τόπου δεν είχαν σημασία και συνήθως τα παρέβλεπαν. Και όταν η κυβέρνηση κατέληγε σε ευνοϊκές ρυθμίσεις, όπως συνέβη με τις πρόωρες συνταξιοδοτήσεις, δεν  την απασχολούσαν οι ευρύτερες επιπτώσεις. Έτσι ασχολούνταν με τα τρέχοντα αιτήματα των κοινωνικών ομάδων ώστε να έχουν εξασφαλισμένη την επανεκλογή τους, αποβλέποντας πάντα στην αποφυγή του πολιτικού κόστους…

Δεν έδιναν σημασία!..
Τα καυτά θέματα ανάπτυξης, βελτίωσης της ανταγωνιστικότητας, ελέγχου των δαπανών, οργάνωσης της δημόσιας διοίκησης, της παιδείας, του ασφαλιστικού συστήματος ούτε μελετήθηκαν σοβαρά ούτε έγιναν καλύτερα. Ο φόβος των αντιδράσεων εκείνων που θίγονταν συνδεόταν απόλυτα με την απώλεια των ψήφων. Έτσι τίποτε δεν σχεδιάστηκε μακροπρόθεσμα. Το όλο πελατειακό σύστημα κατέληξε στις τραγικές αντιπαλότητες των κομμάτων προκειμένου να κρατούν τους ψηφοφόρους τους προς ίδιον όφελος. Κεντρικό τους ενδιαφέρον οι μοχλοί της εξουσίας αδιαφορώντας για τη συνέχεια στη λειτουργία των θεσμών. Έτσι κάθε νέα κυβέρνηση ανέτρεπε την πολιτική της προκατόχου της ενώ τα συσσωρευμένα προβλήματα της χώρας προκάλεσαν την ασφυξία.
Θεανώ Βλάχου