ΔΙΑΔΟΣΕΙΣ

Κι όμως λεφτά υπήρχαν!..
Βρήκαν δικαιολογία οι του ΣΥΡΙΖΑ -όπως καλή ώρα ο Κ. Μπάρκας της Πρέβεζας- για τις παραλείψεις της Κυβέρνησης Τσίπρα σε πολλούς τομείς, όπως π.χ. για τη στασιμότητα στους οδικούς άξονες: Φταίει -λένε- η μνημονιακή πολιτική. Τα 500 εκ. ευρώ που πλήρωσαν όμως στους εργολάβους για να επανεκκινήσουν τα μεγάλα οδικά έργα, δεν οφείλονταν στο μνημόνιο, αλλά στη δική της πολιτική. Και με τα λεφτά αυτά άνετα θα μπορούσε να κατασκευαστεί ο οδικός άξονας Ιωάννινα - Κακαβιά, αλλά και η σύνδεση της Ιόνιας οδού με την Πρέβεζα, έργα για τα οποία σήμερα «χύνουν κροκοδείλια δάκρυα».
Ν. 
Κι άλλα προβλήματα!
Σαν να μην μας έφθαναν τα τόσα προβλήματα, προστέθηκαν και οι περίεργες πρακτικές των διαφόρων ΜΚΟ, που βρήκαν ευκαιρία με το προσφυγικό πρόβλημα και διακινούν μεγάλα χρηματικά ποσά. Από πού τα εισπράττουν και πώς τα ξοδεύουν, δεν το ξέρουμε. Πολλά λέγονται για τις πρακτικές τους, αλλά για πρώτη φορά φαίνεται ότι ξυπνάει  ελληνική κυβέρνηση για να ξεκαθαρίσει την κόπρο του Αυγεία! Είχαμε ακούσει ότι η Ε.Ε δεν θα έδινε στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ τους πόρους για τη φιλοξενία των προσφύγων, αλλά θα επιχορηγούσε τις ΜΚΟ! Αυτό έγινε τελικά και αυτό γίνεται ακόμη; Επιχορηγούνται διάφοροι επιτήδειοι και ποιος ξέρει αν δεν επιδιώκουν και την αύξηση των μεταναστευτικών ροών… Να ελεγχθούν σε βάθος…
Θ. 

Άγιος Παΐσιος και Βαρθολομαίος…
Αφήνουμε κατά μέρος την απορία -που εκφράζεται από αρκετούς- αν θα έπρεπε να κατασκευαστεί ή όχι ναός αφιερωμένος  για τον Άγιο Παΐσιο στην πόλη των Ιωαννίνων, όταν κάτι τέτοιο είχε ήδη δρομολογηθεί στη γειτονική Κόνιτσα, όπου είχε ζήσει ο Άγιος. Η πρόσκληση όμως προς τον Οικουμενικό Πατριάρχη να παραστεί στα εγκαίνια προκαλεί έναν άλλου είδους προβληματισμό, που έχει σχέση με τη διαφορετική άποψη που είχε ο Άγιος Παΐσιος σε σχέση με τα ανοίγματα του Πατριαρχείου προς τους καθολικούς. Αποκτά επικαιρότητα δημοσιευμένη επιστολή του Παϊσίου το έτος 1969, που αφορούσε τον Πατριάρχη Αθηναγόρα, που όπως και ο Βαρθολομαίος είχε ξεκινήσει επαφές για ένωση Ορθόδοξης και Καθολική Εκκλησίας: «Ας ευχηθούμε -έγραφε- να δώση ο Θεός τον φωτισμόν Του εις όλους μας και εις τον Πατριάρχην μας Κον. Κον Αθηναγόρα, διά να γίνη πρώτον η ένωσις αυτών των “Εκκλησιών”, να πραγματοποιηθή η γαλήνη ανάμεσα στο σκανδαλισμένο Ορθόδοξο πλήρωμα, η ειρήνη και η αγάπη η Πνευματική μεταξύ των Ορθοδόξων Ανατολικών Εκκλησιών και κατόπιν να γίνη σκέψις για την ένωσιν μετά των άλλων Ομολογιών, εάν και εφ’ όσον ειλικρινώς επιθυμούν ν’ ασπασθούν το Ορθόδοξον δόγμα». Σήμερα όχι μόνο δεν υπάρχει γαλήνη, αλλά με τις πρωτοβουλίες του Οικουμενικού Πατριάρχη η διάσπαση μεταξύ των Ορθόδοξων Εκκλησιών τείνει να πάρει τη μορφή σχίσματος... Οπότε μάλλον ασύμβατοι είναι Παΐσιος και Βαρθολομαίος. 
Ν.

«Ποιος είναι το αφεντικό;»

Με αυτό το σύνθημα ξεκίνησε στη Γαλλία μια μεγάλη προσπάθεια για την προστασία του τοπικού γάλατος και τώρα ήρθε και στην Ελλάδα, με σκοπό οι καταναλωτές να συμμετέχουν στη διαμόρφωση του προϊόντος και ταυτόχρονα να επιτρέπει στον Έλληνα παραγωγό να ζει από το επάγγελμά του. Καλή αρχή! Στην  ιστοσελίδα: www.imarkatoukatanaloti.gr μπορούν όλοι οι καταναλωτές να απαντήσουν στο ερωτηματολόγιο, με σκοπό να συναποφασίζουν για τα χαρακτηριστικά του πρώτου προϊόντος, του φρέσκου γάλακτος. Θα ακολουθήσει προσπάθεια για τη φέτα και το λάδι. Άντε και καλή αρχή…
ΜΑΤ

Έπεσε ο… κλήρος!
Ένα ισχυρό στέλεχος της κυβέρνησης αναζητούσαν στην Πειραιώς για να παραστεί στην εκδήλωση κοπής της πίτας της «γαλάζιας» Νομαρχιακής Άρτας. Η συγκεκριμένη εκλογική περιφέρεια θεωρείται από τα κεντρικά της Ν.Δ. «δύσκολη», καθώς στις πρόσφατες εκλογές αναδείχθηκε εκεί πρώτο κόμμα ο ΣΥΡΙΖΑ. Τελικά ο… κλήρος έπεσε στην υπουργό Παιδείας Νίκη Κεραμέως, η οποία θα βρεθεί στην Άρτα την Παρασκευή, 7 Φεβρουαρίου και δεν θα πάει μόνο για την πίτα, αλλά θα κάνει και περιοδεία σε σχολεία του Νομού, κατόπιν αιτήματος του προέδρου της «γαλάζιας» Νομαρχιακής.
(στα «Παραπολιτικά»)

* * * 

Για μια φορά ακόμη!
Οι Έλληνες έδειξαν πάλι συμπαράσταση στους γείτονες Αλβανούς. Έτσι είναι οι Έλληνες! Δίνουν χέρι όπου χρειάζεται! Και τη δεκαετία του 1990 υποστήριξαν τους γείτονες, τόσο εκείνους που εγκαταστάθηκαν εδώ, όσο και με τη βοήθεια που έστελναν στο εσωτερικό της Αλβανίας. Όμως η εμπειρία όσων βιώσαμε από πολύ κοντά  τα γεγονότα του 1990, λέει πως είναι καλύτερα η βοήθεια να δίνεται απ’ ευθείας στους έχοντες ανάγκη. Γιατί, καλό θα είναι να μην επαναληφθούν τα φαινόμενα εκείνης της εποχής… Έγιναν πολλά τότε. Βλέπεις οι ανθρώπινες αδυναμίες δημιουργούν απληστίες… Κάτι ψιθύρισαν τώρα κάποιοι σεισμοπαθείς που μένουν σε σκηνές και μετά δεν ξανακούσαμε τις φωνές τους. Η φράση «δίνουν  μόνο σε όποιους θέλουν», ας μας προβληματίσει…

Ιδιαίτερη συμπαράσταση…
Η βοήθεια που προσέφερε η Ελλάδα στον Αλβανικό πληθυσμό μετά το 1990 ήταν πέρα από κάθε υπολογισμό. Ασθενείς νοσηλεύονταν στα νοσοκομεία χωρίς να πληρώνουν, τους χορηγούσαν ακριβά φάρμακα, όχι μόνο για όσους βρίσκονταν εδώ, αλλά και όσοι έπασχαν από σοβαρότατες νόσους και έρχονταν εδώ, με σκοπό να έχουν καλύτερη περίθαλψη. Δημιούργησαν και κέντρο υγείας στο βορειοηπειρωτικό χώρο και πήγαιναν γιατροί από τα νοσοκομεία μας για να τους βοηθήσουν εκεί, ενώ γιατροί και νοσηλευτές έφθαναν στο σημείο να κάνουν έρανο μεταξύ τους για να συνδράμουν όσους είχαν ανάγκη. Εθελοντές έτρεχαν στα νοσοκομεία για να προσφέρουν τα απαραίτητα στις λεχώνες και τα νεογέννητα. Το κόστος εκείνη την εποχή για το ελληνικό σύστημα υγείας ήταν τεράστιο.

Προϋποθέσεις ένταξης…
Η Αλβανία επιθυμεί να γίνει μέλος της Ε.Ε και καλά κάνει. Θα έχει να ωφεληθεί πολλά και ως χώρα και ως λαός.  Και η Ελλάδα οφείλει να την υποστηρίξει όταν έρθει εκείνη η ώρα. Οι λαοί που γειτονεύουν έχουν πάντα κοινά συμφέροντα, αλλά πρέπει να δείχνουν και την αλληλεγγύη τους ο ένας προς τον άλλο.  Και αυτή η στάση πρέπει να είναι αμφίδρομη, αλλιώς δεν έχει διάρκεια… Την προενταξιακή τους πορεία τη σταμάτησε προς το παρόν η Γαλλία και δεν ξέρω ποιους λόγους προφασίστηκε. Μήπως όμως η καλλιέργεια και η  διακίνηση ναρκωτικών, θα είναι το εμπόδιο και θα  μείνει πάντα έξω από την Ε.Ε; Ας σκεφθούν λίγο  και μετά επανέρχονται στο αίτημά τους… Δεν ξέρω ποια είναι η θέση της Αλβανικής κυβέρνησης και αν οι εμπλεκόμενοι το συζήτησαν και πήραν και αποφάσεις…

Ποιοι το αποφάσισαν τότε;
Δεν ξέρω ποιοι και γιατί αποφάσισαν τότε ότι ένα κομμάτι της Ηπείρου θα πρέπει να διασπαστεί και να ενσωματωθεί σε ένα άλλο κράτος. Τότε τα χωριά μας κόπηκαν στα δύο. Συγγενείς βρέθηκαν σε διαφορετικές χώρες που μιλούσαν και διαφορετική γλώσσα και είχαν και πολύ διαφορετικές συνήθειες. Δεν ξέρω αν ωφέλησε την Αλβανία η προσάρτηση ενός τμήματος μιας άλλης χώρας που ο λαός της είχε τόσο διαφορετική κουλτούρα. Πάντως τους ανάγκασαν να ζήσουν μαζί. Τα ελληνικά ήθη και έθιμα δεν ξέρω σε ποιο βαθμό διατηρήθηκαν, αλλά είναι φυσικό σε τέτοιες περιπτώσεις οι λαοί να δίνουν και να παίρνουν ο ένας από τον πολιτισμό του άλλου. Και επειδή είναι αναγκασμένοι να συμβιώνουν ειρηνικά, δεν νοείται η φιλοξενούσα χώρα να μη προσφέρει ίσα δικαιώματα σε όλους ανεξαιρέτως… 
Θεανώ Βλάχου