ΜΕ ΚΑΛΗ ΠΡΟΘΕΣΗ

Ναι, οι ναυτικοί οι τωρινοί δε λογαριάζουν τον καιρό!

■  Να πάει και να μη γυρίσει τούτος ο χρόνος; Πώς να το πω! Όσο χρονών είμαι, ελάχιστες είναι οι αναλαμπές στα πολιτικά μας, και τώρα τα ίδια Παντελάκη μου τα ίδια Παντελή μου! Το πήρα απόφαση, θα σπάσω πλάκα... έτσι δε λέμε; Πώς να το κάνω κι αυτό, σαν αναλογίζεται κανείς αυτό το φοβερό που έγινε και στα γειτονικά μας νερά; Ακούγαμε για πνιγμούς εκατοντάδων ανθρώπων... κάπου αλλού... και συμπάσχαμαν για λίγο!.. Το ξεχνούσαμαν γρήγορα... κάπου μακριά είχε γίνει... δεν γνωρίζαμαν κανέναν τους... Τώρα; Δεν καταπίνεται εύκολα - μωρές παιδάκια μου, τούτο το κακό... Το φαντάζεστε... Τόσες ώρες άνθρωποι ανυπεράσπιστοι... όλων των ηλικιών να δέρνονται από βροχή... χαλάζι... κρύο... αέρα τόσων μποφόρ και φόβο πόσων τόνων; Μας κατεβαίνει το φαΐ ...μας πιάνεται η θαλπωρή της εστίας μας; Και τέτοιες μέρες κιόλας... Όμως... όμως... που πάειναταν μωρ’ άνθρωποι του Θεούλη; Άντε, κάμποσοι θάχαν κατεπείγουσες υποθέσεις... που δεν καρτερούσαν ν’ ακούσουν δελτία καιρού ευχάριστα... έπρεπε να ταξιδέψουν!.. Ο ευλογημένος άνθρωπος, ο πεθερός μου, ήταν ναυτικός εδώ, στο Αιγαίο... Κι όταν ήταν να ταξιδέψουν... δεν τον κόλλαγε ύπνος... έμπαινε, έβγαινε κι έλεγε... «κακόν καιρό έχει... δεν είμαστε για ταξίδι...». Τον σέβονταν τον καιρό οι ναυτικοί κάποτε... δεν είχαν να κάνουν με τούτες τις ολόκληρες πολιτείες που ταξιδεύουν μ’ ότι καιρό νάναι!.. Ναι, οι ναυτικοί οι τωρινοί δε λογαριάζουν τον καιρό... με γεια τους με χαρά τους! Αλλά, να μην τον λογαριάζουν... κι οι τουρίστες!.. Αλλά μάθαμαν τώρα, χωρίς διακοπές εκτός πατρίδας... δε λογαριάζεσαι άνθρωπος πολιτισμένος... σημερινός... Γιορτές στο σπίτι, που ακούστηκε; Αυτά γένονταν τον καιρό των παππούδων... σκοτεινά χρόνια... πα, πα, πα... Ναι ωρές, τον καιρό των παππούδων μας χορταίναμαν μασιήνα και μαγκαλάδα... να ψένουμε κάστανα και κίτσιρ (ποπ κορν ρεε) χορταίναμαν, παραμύθια... φκιασμένα μόνο για μας, απ’ τον παραμυθά πατερούλη μας... Τον Ασλάν, τον Καπλάν και τον Μπίμπιλη, τους τρεις ήρωές μας... Τους πήγαινε σ’ όλη τη Γη την οικουμένη του τότε!.. Το αεροπλάνο ήταν στα γεννοφάσκια του τότε, γι’ αυτό κι οι τρεις ήρωες του πετούσαν σε Αυστραλίες και Νότιες Αμερικές και Βόρειους Πόλους... μ’ εμάς τα τρία μέσα... Ναι, μας γύρναγε σ’ όλη την Αμερική, μας πήγαινε και στους ανθρωποφάγους και τους πηγαίναμε δώρα... ζ’μπέκια από την Κυραμάνα του Καπεσόβου ...και τόσο τους άρεσαν των χαλιαμπάλιδων που μας γέμιζαν το τ’σάκι (δισάκι) με διαμάντια!.. Εσείς μωρές παιδιά σημερινά... που πάτε να ξενοψωμίσετε χρονιάρες μέρες; Αλλά... συγνώμη, να μην ξεχνώ πως ο τουρισμός είναι το Άλφα και το Ωμέγα της απαντοχής για διόρθωμα των οικονομικών μας!.. Ναι, βέβαια, αλλά όχι κι όταν τόσοι γραμμένοι και διαβασμένοι μετεωρολόγοι μας, σκούζουν και φωνάζουν ότι έρχονται οι λάμιες μεσ’ απ’ τα βαθιά νερά κι αρπάζουν και καταπίνουν ολόκληρες πολιτείες που κουβαλάν περιουσίες στις κοιλιές τους... Τι λέω τώρα η μουρλόγρια; Που ζιω ακόμα; Στον καιρό των παραμυθιών; Νάστε γεροί αδέρφια μου, παιδιά μου, αγγόνια μου, δισέγγονά μου... όλοι. Καλύτερη χρονιά σ’ όλους σας...
email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.