ΜΕ ΚΑΛΗ ΠΡΟΘΕΣΗ

Χλωμό ν’ ανοίξουν για μας τη στρόφιγγα να ξεδιψάσουμε!

■  Μούγινε η καρδιά περιβόλι! Έφτασε μια λεξούλα ελληνική... Στρόφιγγα! Ανοίγουμε τη στρόφιγγα και ξεκινάει το νεράκι με ορμή κι άφθονο, να ποτίσει μποστάνια και ζωντανά! Δεν αμφιβάλλω πως ο λεβέντης Έλλην που την λανσάρισε τελευταία τόκανε με καλή καρδιά... ούτε συζήτηση... μην ορκίζεσαι παλικάρι μ’... Αλλά ν’ ανοίξουν κρούνους - οι έμποροι των Εθνών - για να ξεδιψάσουμε... όχι από δίψα του Θεού, αλλά για παρά... εμείς οι αρούπατοι εξυπνάκηδες των Εθνών... το βλέπω λίγο χλωμό... Ακούς εκεί; Πώς το φαντάστηκες Έλληνά μου, πως είναι τόσο ανόητοι αυτοί οι άνθρωποι που θα μας ροβολάν σαν ποτάμι - έστω και μέσα σε σωλήνες - τον παρά τους... που τον κονομάν ΔΟΥΛΕΥΟΝΤΑΣ; Ξέρετε πώς τα κονομάν ΕΞΩ; Δουλεύοντας χωρίς να σηκώσουν ούτε τα μάτια τους... Δεν πήγα εκεί, τους είδα εδώ και μου φτάνει. Θα το πω πάλι... Έχω μια πολύ γνωστή μου, εργαζόμενη σε Γερμανική δουλειά μάσας και των λοιπών αγαθών συρμού... Ε, είπα, μπήκα εδώ και δεν θα της πω μια καλημέρα; Σας παρακαλώ την τάδε θάθελα... είπα έξω από τα γραφεία. Βγήκε η πολύ γνωστή μου σα ζεματισμένη. «Ποιος με ζητά... ποιος με ζητά;..» είπε. Όταν με είδε χαμογέλασε αμήχανα και δεν προλάβαμε να πούμε ιτς τίπουτας... Βγήκε από πίσω της ο Σεφ της... και της μάζεψε τα λουριά και ματαμπήκε στην τρύπα της (γραφείο). Το ζώον εγώ, πού πήγαινα να πω καλημέρα; Σε ελληνική υπηρεσία; Νόμισα πως είχα να κάνω με Έλληνες υπαλλήλους του Ελληνικού θαύματος! Τότε, κάπου εκεί... από το 60 κι ύστερα; Απάνω - κάτω. Τότε, που άκουσα νεοδιορισθέντα φίλο μας να λέει... όταν πληρώθηκε... Χριστουγεννιάτ’κα... «τώρα... γιατί μας τάδωσαν τόσα λεφτά; Τι κάνουμε; Όλη μέρα μπαχλατάμε από τόνα γραφείο στ’ άλλο επισκέπτες...». Πώς να το λησμονήσω; Ούτε λησμονώ ιτς ποτέ το τότε που ήμαν μαγαζάτωρ στην Χατζή-Πελερέν... και είχαμαν μπόλικες δημόσιες υπηρεσίες γειτονοπούλες!.. Τι καλά που περνάγαμαν δε λέγεται!.. Έμπαιναν-έβγαιναν στα γραφεία τους τα παλιόπαιδα τ’ ατίθασα... θηλκά - σιρκά... Ψώνιζαν σα νοικοκυραίοι καλοί τα όσα ήθελε το σπίτι και βρίσκονταν εκεί γύρω τους... όπως: μπακαλικής, μαναβικής, ψωμάκι του Θεού, τα γλυκάκια τους... τις μπυρίτσες τους στα ορθά (για λίγη ξεκούραση από το φόρτο εργασίας...) και το καθαριστήριο εκεί ήταν και το περίπτερο και το ψιλικατζίδικο... κι ένα φρεσκάρισμα - αν ήταν επείγον - γένονταν στο κομποτήριο (που έλεγε μία...). Τι να σας τα λέω... ζωή χαρισάμενη! Ακόμα κι η καθαρίστρια (Θεός σχωρέστην) της Ανωτέρας... έρχονταν και πιάναμαν νόστιμη κουβεντούλα... γι’ αρκετό χρόνο πληρωμένο απ’ το Δημόσιο το Ελληνικό το Δερβίσικο! Κι οι Γερμανοί οι βεριτάμπλ βάραγαν κασμά για το μάρκο τους! Και τώρα, φίλε, που ανακάλυψες την στρόφιγγα σε γέλασαν οι καθρέφτες... σταγόνα-σταγόνα θα μας τα δίνουν... Τι τους πέρασες; Έλληνες ξεχούχλωτους; ζουρλομπαντιέρες; Που άκουσαν δάνεια και νόμιζαν πως μοιράζουν κοκόσιες στο μεσοχώρι του χωριού τους;
Οι αστοί που μόλις άρπαξαν τα δάνεια για να γένουν επιχειρηματίες... κονόμησαν και γκόμενα... και φύλαγαν δύο σπίτια!.. Από πού είμαστε; Από δώγια... Τόδαμαν το Ελληνικό θαύμα, του κάποτε και μόνο στρόφιγγα δε θα δούμε... Άρμεγμα ξεγυρισμένο Γιες, Ουΐ και Για και Σι... Ακούς εκεί; Για τη μας τις λέρες τις έχουν τις στρόφιγγες!..
email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.