ΜΕ ΚΑΛΗ ΠΡΟΘΕΣΗ

Σήμερα ανθρώπους έχουν για τα πειράματά τους!..

• Επιτέλους βήκε στο Μούτσιο η υπόθεση... που θα πει, ξεσκεπάστηκε... αποκαλύφτηκε, ντε! Μένει τίποτα κρυφό κάτω απ’ τον ήλιο;
Και τέτοια πολλά και διάφορα μπορούν να ειπωθούν για την περίπτωσή μας... Κι η περίπτωση – η παγκόσμια – είναι... ότι είμαστε πια πειραματόζωα και μας βομβαρδίζουν με διάφορα κι όποιος ζήσει κι όποιος πεθάνει. Άνθρωποι; Το ευκολότερο πράγμα να εξολοθρέψεις (τα μερμύγκια πως τα κάνεις ζάφτι!..). Λοιπόν, ανθρώπους έχουν για τα πειράματα, λένε πια, μικροί – μεγάλοι! Ε, και; Εδώ θα φανούν τα μυαλά τα μεγάλα και τον άνθρωπο θα τσιγκουνευτούμε να ξεκάνουμε; Άνθρωποι που γένονται στο Πι και Φι; Και, μας βομβαρδίζουν με χημικά λέει... κι ύστερα μας μελετούν τι πάθαμαν κι ύστερα μας δίνουν φάρμακα (ο καθένας τα θ’κατ’) και καρτερούν να δουν ποιος τα τ’ναξ και ποιος θα τσουτσουρωθεί! Αμ’ τι; Κι ύστερα, απ’ λέτε, φκιάνουν φάρμακα μ’ ό,τι χορτάρι υπάρχει στη Γη την οικουμένη... προς το παρόν!.. Γιατί, καθόλου παράξενο να φέρουν κι απ’ άλλα αστέρια!.. Αυτά τα λέμε όλες μας ή από τηλεφώνου ή στις επισκέψεις μας πρωινές ή απογευματινές... Και τα λέμε οι γυναίκες λέω, γιατί πού κόβ’ των αντρών να πιάκουν τέτοια θέματα πολύπλοκα!.. Τώρα; Τι κάνουμε κοσμάκη μου; Εδώ τοιμάζεται ο ντουνιάς ο άφραγκος να γλεντήσει το βλογημένο καλοκαίρι το ελληνικό... και τοιμάζονται και αλλοδαποί... Μήπως οι μάσκες οι ιατρικές θα βοηθήσουν; Αμάν, εσείς οι ειδικοί, καλοί μου άνθρωποι, βοηθήστε το ντουνιά... Δεν πιστεύω να σας στενοχώρεσα; Ας αντιδράσουμε όσο μπορούμε πιο λογικά και τι λογικότερο από το θέαμα...
Πάλι θα το πω. Θεός σχωρέστους αφτνούς που παιδεύτηκαν και σκάρωσαν την μικρή οθόνη... Μικρή και θαμαστή όμως. Και θυμάμαι που έλεγα της μανούλας μας... που έφευγε με τη χαψιά στο στόμα για να δει έργο... Τρεις με πέντε χειμώνα καιρό... «κάτσε να μην αρρωστήσεις και δεν δεις την τηλεόραση που θάρθει... να, το φθινόπωρο θα νάρθ’ κι εδώ...». Και δεν την είδε, μας έφυγε χειμωνιάτ’κα. Κι όταν βάλαμαν εμείς στο Κάστρο που καθόμασταν, γιατί στο Κάστρο έπιανε από το Βόλο; Κάτι τέτοιο... Και νομίζω σας το ματάειπα που ο νοικοκύρης μου έκατσε να δουν ματς... και γύρισα από την αδερφή μου που είχα πάει να πιω καφούλ’ δειλνίσιο... και βρήκα την πόρτα ορθάνοιχτη... κι έμπαιναν αράδα άγνωστοι... να δουν τηλεόραση... κι ο νοικοκύρης μου ήταν στρογγυλοκατσ’μένος και δεν είχε πάρει χαμπάρ ότι είχαμαν γένει χάνι της Γραβιάς; Και ματαμούρθαν οι άθλιοι του Κάστρου και στο επόμενο ματς κι εγώ είχα κλειδαμπαρώσει πόρτες και παραθύρια και κόντεψα να δέσω και τον άντρα μου στην πολυθρόνα του την πανένια (τις θυμάστε;). Και μια κι έφερα την κουβέντα στην τηλεόραση... να κάνω μια ερωτησούλα στην αφέντρα μας την ΕΡΤ; Με το σμπάθειο δηλαδή, αλλά θα σκάσω... Να ρωτήσω γιατί και τα τρία κρατικά κανάλια τα πιάνει στρέκλας (αυτό που πιάνει τα γελάδια...) και γένεται ρεζίλι; Γιατί ύστερα στρώνει μια χαρά... Τι ιδιαίτερο έχει ο Μίστερ Σέρφιλντ... (εκείνη την ώρα κάνει σαν νάναι Κανάλι του Περού και βάλε... κι ύστερα πώς συνέρχεται); Δεν θέλω, ανατριχιάζω σαν σκέφτομαι πως μπορεί νάναι... δάκτυλος από κείνους τους ξορκισμένους... Γιατί δεν την πιάνει (τα τρία κανάλια) όταν χορταίνουμε μεγάλους συγγραφείς της Γηραιάς Αλβιώνας; Καλό Σαββατοκύριακο φίλοι μου αγαπημένοι – που έλεγε ο Άλκης Στέας... Να σας καλορωτήσω... Πώς τα πάτε από παράδες; Θα μας δώκουν 13ο μισθό;
email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.